بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
رَبِّ قَدْ آتَيْتَني مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِن تَأْوِيلِ الآحَاديثِ فَاطِرَ السَّماوَاتِ وَالآرْضِ أَنتَ وَلِيِّ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (۱۰۱) ذلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَهُمْ يَمْكُرُونَ (۱۰۲) وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ (۱۰۳) وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إلاّ ذِكْرٌ لِلْعَالَمِين (۱۰٤) وَكَأَيِّن مِنْ آيَةٍ فِي السَّماوَاتِ وَالآرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ (۱۰۵) وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إلاّ وَهُم مُشْرِكُونَ (۱۰۶) أَفَأَمِنُوا أَن تَأْتِيَهُمْ غاشِيَةٌ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ (۱۰۷) قُلْ هذِهِ سَبِيلي أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ (۱۰۸) وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إلاّ رِجَالاً نُوحِي إِلَيْهِم مِنْ أَهْلِ الْقُرَى أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الآرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَدَارُ الآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا أَفَلا تَعْقِلُونَ (۱۰۹) حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَاءُ وَلاَ يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ (۱۱۰) لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لاُِولِي الآلْبَابِ مَا كَانَ حَدِيثاً يُفْتَرَى وَلكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ كُلِّ شَيءٍ وَهُدىً وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (۱۱۱)
به نام خداوند بخشنده‌ي مهربان
101. پروردگارا! بخشي «عظيم» از حكومت به من بخشيدي، و مرا از علم تعبير خوابها آگاه ساختي. اي آفريننده آسمانها و زمين! تو ولي و سرپرست من در دنيا و آخرت هستي، مرا مسلمان بميران؛ و به صالحان ملحق فرما.»
102. اين از خبرهاي غيب است كه به تو وحي ميفرستيم؛ تو «هرگز» نزد آنها نبودي هنگامي كه تصميم ميگرفتند و نقشه ميكشيدند.
103. و بيشتر مردم، هر چند اصرار داشته باشي، ايمان نميآورند.
104. و تو «هرگز» از آنها پاداشي نميطلبي؛ آن نيست مگر تذكّري براي جهانيان.
105. و چه بسيار نشانهاي «از خدا» در آسمانها و زمين كه آنها از كنارش ميگذرند، و از آن رويگردانند.
106. و بيشتر آنها كه مدعي ايمان به خدا هستند، مشركند.
107. آيا ايمن از آنند كه عذاب فراگيري از سوي خدا به سراغ آنان بيايد، يا ساعت رستاخيز ناگهان فرا رسد، در حالي كه متوجّه نيستند؟!
108. بگو: «اين راه من است من و پيروانم، و با بصيرت كامل، همه مردم را به سوي خدا دعوت ميكنيم. منزّه است خدا! و من از مشركان نيستم.»
109. و ما نفرستاديم پيش از تو، جز مرداني از اهل آباديها كه به آنها وحي ميكرديم. آيا «مخالفان دعوت تو،» در زمين سير نكردند تا ببينند عاقبت كساني كه پيش از آنها بودند چه شد؟! و سراي آخرت براي پرهيزكاران بهتر است! آيا فكر نميكنيد؟!
110. «پيامبران به دعوت خود، و دشمنان آنها به مخالفت خود همچنان ادامه دادند» تا آنگاه كه رسولان مأيوس شدند، و «مردم» گمان كردند كه به آنان دروغ گفته شده است؛ در اين هنگام، ياري ما به سراغ آنها آمد؛ آنان را كه خواستيم نجات يافتند؛ و مجازات و عذاب ما از قوم گنهكار بازگردانده نميشود.
111. در سرگذشت آنها درس عبرتي براي صاحبان انديشه بود. اينها داستان دروغين نبود؛ بلكه «وحي آسماني است، و» هماهنگ است با آنچه پيش روي او «از كتب آسماني پيشين» قرار دارد؛ و شرح هر چيزي «كه پايه سعادت انسان است»؛ و هدايت و رحمتي است براي گروهي كه ايمان ميآورند.
In the name of Allah the merciful and the compassionate
101
YUSUFALI: "O my Lord! Thou hast indeed bestowed on me some power, and taught me something of the interpretation of dreams and events,- O Thou Creator of the heavens and the earth! Thou art my Protector in this world and in the Hereafter. Take Thou my soul (at death) as one submitting to Thy will (as a Muslim), and unite me with the righteous."
102
YUSUFALI: Such is one of the stories of what happened unseen, which We reveal by inspiration unto thee; nor wast thou (present) with them then when they concerted their plans together in the process of weaving their plots.
103
YUSUFALI: Yet no faith will the greater part of mankind have, however ardently thou dost desire it.
104
YUSUFALI: And no reward dost thou ask of them for this: it is no less than a message for all creatures.
105
YUSUFALI: And how many Signs in the heavens and the earth do they pass by? Yet they turn (their faces) away from them!
106
YUSUFALI: And most of them believe not in Allah without associating (other as partners) with Him!
107
YUSUFALI: Do they then feel secure from the coming against them of the covering veil of the wrath of Allah,- or of the coming against them of the (final) Hour all of a sudden while they perceive not?
108
YUSUFALI: Say thou: "This is my way: I do invite unto Allah,- on evidence clear as the seeing with one's eyes,- I and whoever follows me. Glory to Allah! and never will I join gods with Allah!"
109
YUSUFALI: Nor did We send before thee (as messengers) any but men, whom we did inspire,- (men) living in human habitations. Do they not travel through the earth, and see what was the end of those before them? But the home of the hereafter is best, for those who do right. Will ye not then understand?
110
YUSUFALI: (Respite will be granted) until, when the messengers give up hope (of their people) and (come to) think that they were treated as liars, there reaches them Our help, and those whom We will are delivered into safety. But never will be warded off our punishment from those who are in sin.
111
YUSUFALI: There is, in their stories, instruction for men endued with understanding. It is not a tale invented, but a confirmation of what went before it,- a detailed exposition of all things, and a guide and a mercy to any such as believe.
