(با نام صادراتی:M-9 ;کد ناتو:CSS-6) موشکی است یک مرحله‌ای با سوخت جامد که در دسته موشک‌های بالستیک با برد کوتاه (SRBM) قرار دارد.
طراحی این موشک در سال 1985 آغاز شد و اولین پرواز آزمایشی خود را در سال 1987 انجام داد. این موشک برای اولین بار در نمایشگاه صنایع دفاعی که در سال 1988 در شهر بیاجنگ چین برگزار شد به نمایش درآمد.
M-9 می‌تواند کلاهکی اتمی 50 تا 320 کیلوتنی و یا کلاهک متعارف 320 کیلوگرمی را تا مسافت 600 کیلومتری (373 مایلی) حمل نماید. مدل‌های قدیمی‌تر این موشک دقت خطایی بین 300 تا 600 متر را دارا بودند که در مدل‌های جدیدتر این دقت به 150 تا 500 متر رسیده است (مدل‌های بروز شده این موشک دارای دقت خطای 30 تا 40 متری می‌باشند). علت دقت بالای این موشک استفاده از سیستم خلبان خودکار پیشرفته در کنار سیستم موقعیت یاب جهانی GPS می‌باشد.
این موشک از موتوری تک مرحله‌ای با سوخت جامد سود می‌برد که سرعتی برابر با 6 ماخ را در فاز نهایی به این موشک می‌بخشد.
M-9 به‌وسیله لانچرهای متحرک خود قابلیت جابجایی سریع را دارا است که به این موشک امکان تغییر مکان سریع برای جلوگیری از شناسایی شدن توسط دشمن و استفاده در شرایط بحرانی را می‌بخشد.
M-9 بردی دو برابر موشک اسکاد را داراست، اما از کلاهک سبک‌تری سود می‌برد و خسارات کمتری را به هدف وارد می‌کند. سیستم هدایت خودکار و GPS مدرن این موشک امکان هدف‌گیری دقیق را برای نیروهای نظامی استفاده کننده فراهم می‌آورد.
M-9 در هدف گیری بسیار تواناست و با سیستم خلیان خودکار خود که توسط کامپیوتر دیجیتالی کنترل می‌شود استفاده از نیروی انسانی قبل از پرتاب را به حداقل رسانده است.
نسخه سوریه‌ای این موشک شباهت زیادی به مدل ایرانی دارد، اعتقاد بر این است که موشک‌های ایران و سوریه با کلاهک 320 کیلوگرمی توانایی رسیدن به برد 800 کیلومتر (497 مایل) را نیز دارا هستند.
جمهوری خلق چین تحت فشار آمریکا قرار داد فروش این موشک‌ها را کنسل کرد اما تکنولوژی این موشک‌ها به کشورهای ایران، پاکستان و مصر فروخته شده است.
مشخصات موشک بالستیک قدر
قدر-110 موشک بالستیک با برد متوسط است که توسط ایران طراحی و ساخته شده است. برخی منابع به برد 2500 تا 3000 کیلومتری این موشک اشاره کرده‌اند با این تفاسیر این موشک توان ضربه زدن به دورترین نقاط اروپا را داراست و بیش از 70 درصد آسیا را در تیررس توان موشکی ایران قرار می‌دهد.
ایران این موشک را نخستین بار در رژه نیروی مسلح خود در هفته دفاع مقدس به نمایش جهانیان گذارد.
قدر-110 نسخه بهبود داده شده موشک معروف ایرانی شهاب 3 است. این موشک بر خلاف شهاب 3 از موتوری 2 مرحله‌ای بهره می‌جوید که توانایی رسیدن به بردی 2500 تا 3000 کیلومتر را برای آن فراهم می‌آورد. اعتقاد بر این است که موتور اول این موشک سوخت مایع و موتور دوم این موشک از سوخت جامد بهره می‌برد.
ایران در سال 2005 میلادی طراحی موتور جدیدی با سوخت جامد را به پایان رساند و بنابر منابع نامعتبر احتمالا از این موتور در طراحی گروهی از موشک‌ها از جمله Ghadr-110,Ghadr-110A,Ghadr-101 مورد استفاده قرار گرفته است.
البته برخی از وجود دو نسخه از موشک قدر نام برده‌اند که نسخه دوم آن با نام Ghadr-110 A نام‌گذاری شده و از موتوری سه مرحله‌ای سود می برد. از دیگر تفاوت‌های این نسخه و نسخه A این موشک می‌توان به طول 19 الی 20+ متری این موشک نسبت به طول 17.5 متری نوع اول اشاره کرد.
منابع غربی طبق سیاست خود موشک قدر را به یک موشک چینی با نام M-18 ارتباط داده و قدر-110 را نوع ارتقا داده شده این موشک چینی معرفی کرده و اعلام داشته موشک‌های شاهین پاکستان هم در زمره ی این گروه از موشک‌ها قرار می‌گیرند.
موشک قدر-110 قابلیت مانور بهتری را نسبت به شهاب 3 دارا است و زمان آماده‌سازی آن برای شلیک نسبت به نسخه‌های اولیه شهاب 3 پایین‌تر بوده و در حدود 30 دقیقه می‌باشد، در حالی که در نسخه‌های اولیه شهاب این زمان بالغ بر چندین ساعت بود. سر جنگی این موشک ماسوره انفجاری، ضربتی و مجاورتی است و به صورت عمود پرواز شلیك می‌شود.
بسیاری از منابع غربی ساخت این موشک را تلاش مخفیانه ایران برای تولید شهاب 4 و دستیابی به موشک‌هایی با برد بلندتر عنوان ساختند، اما ایران این اطلاعات را بارها تکذیب و عنوان کرده است که برنامه‌ای برای تولید موشک‌هایی براي برد بیشتر از 2000 کیلومتر را ندارد.
این موشک به همت متخصصان داخلی و در صنایع موشکی شهید همت طراحی و تولید شده است.
اعتراف به قدرت موشكی ايران از زبان كارشناس آمريكایی
"رابین تیمرمان" Rubin Temmerman کارشناس نیروی دریایی آمریکا، موشک‌های خلیج فارس را یک عامل تغییر بازی در خلیج فارس اعلام کرده است. به گفته این کارشناس، موشک بالستیک خلیج فارس، می‌تواند اهداف خود در 350 کیلومتری را نابود کند. مانند موشک کوتاه‌بردتر «فاتح» 110 که خلیج فارس از بر مبنای آن طراحی شده است، از سوخت جامد استفاده می‌کند که ذخیره‌سازی آن آسان بوده و شناسایی موشک را قبل از پرتاب مشکل می‌کند.
برخی گزارش‌ها حاکی از این موضوع است که این موشک از اطلاعات ردیابی شده توسط هواپیماهای شناسایی استفاده می‌کند تا اهدافی مانند ناوهای هواپیمابر را نابود کند.
ارزیابی پنتاگون که در آوریل سال گذشته انجام شد و به امضای "لئون پانتا" هم رسید، نشان می‌دهد که توپخانه ایران در برگیرنده موشک‌های بالستیک با جستجوگرهایی می‌شود که آن‌ها را قادر می‌سازد به دنبال کشتی بروند.
ناوهای مدرن آمریکا به سامانه‌های دفاعی پیچیده‌ای مانند سامانه سپر موشکی مجهز هستند، اما ایران با تکنولوژی که به آن دست یافته است می‌تواند از چند جهت در یک زمان به سمت ناو حمله کرده و فناوری آمریکا را خنثی کند.
منبع:باشگاه خبرنگاران
