حضرت علی بن محمد امام هادی(ع) می فرمایند:خدا را بقعه هاست كه دوست دارد در آنها دعا شود و آن دعاها را مستجاب گرداند، كه يكى از آن بقعه ها بارگاه امام حسين عليه السّلام است.
- هر كه از خدا پروا نمايد از او پروا كنند و هر كه از خدا فرمان برد از او فرمان برند و هر كه از خالق اطاعت كند از خشم مخلوق ترسى به خود راه ندهد و هر كه آفريدگار را خشمگين سازد پس بايد مطمئن باشد كه به خشم آفريدگان دچار آيد.
- به راستى، خداوند وصف نشود جز به آنچه خودش خود را وصف نموده است. كجا مى تواند وصف پذير باشد در حالى كه حواسّ از دركش عاجز است و خردها بدو نرسند و تصوّرات به كنه او پى نبرند و او در ديدگان نگنجد، آن خدايى كه با تمام نزديكيش دور است و با تمام دوريش نزديك؛ چگونگى را پديد آورد ولى «چگونه» در مورد او به كار نرود و كجايى را آفريد ولى «كجا» در باره او استفاده نشود.
او از چگونگى و كجايى بركنار است، يگانه است و يكتا، جلالت او پرجلال و نامهايش مقدّس باد!
- حسن بن مسعود [احتمال دارد: «حسن بن سعيد» صحيح باشد] گويد: خدمت امام هادى عليه السّلام شرفياب شدم، در حالى كه انگشتم خراش برداشته بود و سوارى در اثر برخوردى كه به من كرده بود شانه ام آسيب ديده بود و در ازدحامى گرفتار شدم كه در اثر آن پارهاى از لباسهايم پاره شد، ناگهان بر زبان آوردم كه: وه چه روز شومى! خدا شرّت را از من بگرداند.
امام هادى عليه السّلام فرمود: اى حسن! تو هم كه با ما رفت و آمد دارى گناه خود را بر گردن بى گناه مى اندازى؟!
حسن گفت: به سر عقل آمدم و فهميدم كه دستخوش اشتباه شده ام، گفتم مولاى من، از خداوند طلب آمرزش دارم.
امام عليه السّلام فرمود: اى حسن! روزها چه گناهى دارند كه چون شما به سزاى اعمالتان مى رسيد آنها را شوم مى پنداريد.
حسن گفت: يا ابن رسول اللَّه، من همواره استغفر اللَّه گفتن را ورد زبانم سازم و اين توبه من باشد؟ امام عليه السّلام فرمود،: به خدا سوگند! اين ثمر بخش نباشد و ليكن خداوند به خاطر نكوهشى كه بر بى گناهى انجام گرفته شما را مجازات نمايد.
اى حسن! مگر نمى دانى كه پاداش دهنده و مجازات كننده و جزا دهنده به اعمال در اين دنيا و در آن دنيا، فقط خداست؟
گفتم: آرى چنين است اى مولاى من.
آنگاه امام هادى عليه السّلام فرمود: پس خلاف مرو، و براى روزگار اثرى در حكم خداوند قائل مشو. عرض كردم: چشم! مولاى من.
- هر كه از مكر خدا و مؤاخذه دردناك او آسوده خاطر باشد، دچار تكبّر گردد تا آنكه قضاى الهى و امر نافذش بر او جارى شود. هر كه خدا را از روى دليل روشن بشناسد، مصائب دنيا بر او سبك آيد، هر چند با قيچى قطعه قطعه شود و پراكنده گردد!
- شكرگزار به خود شكر سعادتمندتر است از نعمتى كه موجب شكرگزارى او شده است؛ زيرا نعمتها كالاى دنيايند ولى شكر، هم نعمت دنياست و هم آخرت.
- به راستى، خداوند دنيا را خانه آزمايش و آخرت را خانه ماندگار و آزمايش در دنيا را سببى براى ثواب آخرت و ثواب آخرت را عوض آزمايش دنيا قرار داده است.
- همانا، ظالم بردبار بسا كه به خاطر بردباريش از ظلم او درگذرند و صاحب حقّ بى خرد بسا كه به خاطر بى خردى خود نور حقّ خويش را خاموش سازد.
- هر كه دوستى و نظر خود را [به طور كامل و صادقانه] در اختيارات گذارد، تو نيز با تمام وجود از او اطاعت كن.
- هر كه براى خود شخصيّت و ارزشى قائل نشود از گزند او خاطر جمع مباش.
- دنيا بازارى است كه عده اى در آن سود برند و عده اى هم زيان نمايند.
منبع:افکار نیوز
