هجمه سریال های خارجی و ترکی در شبکه های فارسی زبان مقیم اروپا امروز آنچنان همه گیر شده است که حقیقتا راه مقابله با آن و نقد و واکاوی آن در راستای شناخت آن به مثابه یک پدیده فرهنگی دشوار گردیده است. زرادخانه شبکه های  فارسی زبان و تولیدات متنوع آنان برای ورود به خانه های مردم ایران آنچنان طرح ریزی شده و پر قدرت ظاهر گردیده است که بسیاری از کارشناسان فرهنگی را متعجب نمود. متعجب از این حیث که چرا سریال‌های متعدد اینچنین بنیان خانواده و فرهنگ اسلامی - ایرانی را هدف قرار داده اند.

غرب از اواخر قرن بیستم شاهد وقوع انقلاب جنسی بود. این انقلاب که محصول یک جریان فرهنگی برآمده از کانون بحران زده روانشناسی می باشد، انسان را به مثابه یک اتم جنسی مورد نظر قرار می دهد. یعنی آنکه انسان چیزی نیست جز مجموعه ای از تمایلات و غرایز جنسی که در پی ارضاء آن است.

این جریان عرصه زندگی برای انسان را بستری برای تجارب عمدتا جنسی می پندارد و اساسا معتقد است که با فروپاشی اخلاقیات در غرب به ویژه از قرن بیستم چه مانعی وجود دارد تا سد راه این تنوع طلبی جنسی بشود؟ وقتی اخلاق مبدل به یک امر خیالی و انتزاعی می شود پس اصلا چرا انسان خود را به هر تجربه نامشروعی تن ندهد؟ روانشناس پست مدرنی همچون جودیت باتلر (که خود همجنسباز بود) در کتاب "آَشفتگی جنسی" معتقد است انسان اساسا هیچ جنسیت مشخصی ندارد (یعنی نه مرد است نه زن) به اعتقاد او این خواست فرهنگی قدرت است که انسان ها را به "مرد" و "زن" تقسیم می کند و این امر حاصل یک نگاه تبعیض آمیز به انسان است، پس انسان وقتی جنسیت مشخصی ندارد، هر تجربه ای مجاز است. این نگاه باتلر که وام دار میشل فوکو جامعه شناس معروف فرانسوی (او نیز همجنس گرا بود) و برخی از گرایاشات متفکران مکتب فرانکفورت بود به جای اینکه در نقد قدرت، سرمایه داری و طبقه مسلط را مورد هدف قرار دهد سراغ قانونی نمودن ازدواج دو جنس موافق می رود.

ارتشبد سابق حسین فردوست در کتاب خاطرات خود "ظهور و سقوط سلطنت پهلوی" در دوره آموزشی خود به عنوان رئیس دفتر ویژه اطلاعات در رژیم پهلوی در مراکز آموزشی سرویس اطلاعاتی بریتانیا می نویسد شبکه های همچون سرویس جهانی "بی بی سی" اتاق فکری خاصی دارند تا طرح ریزی کنند که چگونه می توانند با ساخت خبر و برنامه های مختلف به نفوذ فرهنگی و سیاسی خود در ایران اقدام نمایند. این امر تا آنجا پیش می رود که در دی ماه سال 1387 بخش فارسی زبان این شبکه با بودجه 22 میلیون دلاری از سوی وزارت خارجه بریتانیا تاسیس گردید تا زمینه های کودتای 1388 را فراهم آورد. پس از بی نتیجه ماندن طرح کودتا، این شبکه ها فاز دیگری از پروژه تهاجم فرهنگی را آغاز نموده اند که بیش از پیش بر نفوذ به میان باور های فرهنگی مردم ایران تاکید دارد.

تهاجم فرهنگی به وسیله سریال های به ظاهر کم اهمیت شبکه های فارسی زبان غرب از اصلی ترین اهداف راهبردی و استراتژیک غرب می باشد که به نحوی بنیان های اخلاقی و فرهنگی جامعه اسلامی را مورد هدف قرار داده است راه مقابله با این جریان تنها در تقویت و تحکیم جریان فرهنگی برآمده از اصل انقلاب اسلامی می باشد.