ایل قشقایی یکی از ایلات مهم ترک زبان ایران است :مرکز اصلی این ایل فارس است . قشقایی ها در دوره های مختلف بتدریج به این سرزمین کوچیده و در آن ساکن شدهاند . عروسی در این مراسم همیشه پر از رنگ و شادی است. این مراسم جزوی از میراث معنوی عشایر است. میراثی که امروزه در همه دنیا پاس داشته می‌شود و یکی از بزرگترین گنجینه ها برای جلب گردشگری است. ازدواج از دیدگاه جامعه ایل قشقایی لازم و مجرد بودن گناه است. بیشتر ازدواج ها به میل و خواست والدین انجام می گیرد و جوانانی که تن به ازدواج ندهند به هر طریق و یا دلایل مختلف زیر فشار قرار می گیرند. ازدواج در بین مردم قشقایی تنها به خاطر عشق و عاشقی نیست. دوست داشتن جنبه شهوانی ندارد بلکه خصوصیات ذاتی، فرهنگی و اجتماعی آنها است. داشتن فرزندانی شایسته و بخصوص اولاد ذکور در ایلات و در جمع خانواده از نظر اقتصادی به عنوان یک نیروی انسانی، نقشی بسیار مهمی دارد چون منبع درآمد خانواده است و حتی بچه های کوچک هم قادر به کار و کمک به خانواده هستند. کسانی که پسر ندارند اجاقشان کور است و با اجبار و درخواست پدر و مادر برای مردی که پسر ندارد، زن دوم می گیرند. نود درصد ازدواج های دوم در ایل فقط به جهت نداشتن اولاد یا اولاد ذکور است. گاه زنان به خاطر فرزند پسر، شوهران خود را وادار به ازدواج می نمایند و بسیار دیده شده است که زن برای شوهرش به خواستگاری می رود.هرچند که این میراث در ایران دارد فراموش می‌شود و ماندگاری اش در طول تاریخ گره خورده به تصمیم مسئولان برای صیانت از آنها در گردنه‌های سخت زندگی امروز که به سرعت به سمت گسترش وسیع شهرها پیش می‌رود.
