سرمربی مستعفی تیم فوتبال امید میگوید: «تا زمانی که اختلاف بین فدراسیون و کمیته المپیک حل نشود، تیم امید با هر مربی داخلی یا خارجی موفق نمیشود.»
غلامحسین پیروانی ادامه میدهد: «هیچ وقت علیه منتقدان و کسانی که از بازیهای امید ایراد میگرفتند حرفی نزده و ناراحت نشدم و کسی را هم نفرین نکردم. کسانی که به ناحق از پیشینه من حرف زدند را به خدا واگذار کردم؛ کسانی که میگویند غلامحسین پیروانی چه کارنامهای داشته است، یا میگویند پیروانی کجای این فوتبال است، کلاس ندیده، سواد نداره و ... به حق و حقیقت ایمان ندارند؟ اینها چطور میخواهند جواب خدا را بدهند؟ اینها قهرمانی من با تیم فجر در جام حذفی را ندیدند؟ قهرمانی با برق را ندیدند؟ اینها که میگویند تیمهای پیروانی همیشه رتبهای بهتر از هشتم نهمی بدست نیاورده میتوانند به فدراسیون مراجعه کنند و از کارنامه ادوار گذشته مسابقات ایران اطلاعات بگیرند. تحمل حرف ناحق برای من سخت است.»
او در مورد مشکلات تیم ملی امید نیز میگوید: «وقتی بیست و چند بازیکن را به اردوی تیم دعوت میکردم و بعضی وقتها فقط هشت نفر میآمدند، چه باید میکردیم؟ بارها خواستم تمام این مسایل را در رسانهها منعکس کنم، اما میگفتند آبروی فدراسیون میرود. ضمن اینکه از این مسایل زیاد در تیم امید داشتیم. اکثر تیمهای باشگاهی نفراتشان را نمیدادند و وقتی هم میدادند در زمان مناسبی نبود و فقط باید ریکاوری قدرت مصرف شدهشان در بازیهای لیگ را انجام میدادند.»