رسیدن به توانایی بمباران اهدافی در قاره های دیگر، می تواند یک پیشرفت استراتژیک برای هر ارتشی باشد، اما انجام این کار با سرعت های مافوق صوت، آن هم با پرنده ای رادارگریز و بی نیاز از خلبان، فراتر از یک پیشرفت ساده است. برای همین است که بریتانیا در یک دهه گذشته وقت و منابع زیادی را صرف توسعه Taranis کرد، یکی از بزرگترین و سریع ترین پهپادهایی که بشر تاکنون ساخته.
تارانیس نتیجه یک دهه تحقیق وزارت دفاع بریتانیا در قالب اولین برنامه UCAV (پرنده های جنگی بدون خلبان) است، تصمیمی که به جای پیوستن به برنامه بین المللی کشورهای اروپایی گرفته شد و بریتانیا با شروع برنامه خودش، یک کنسرسیوم 143 میلیون پوندی با مشارکت BAE Systems ،GE Aviation ،Rolls Royce و QinetiQ را شکل داد که نتیجه آن، ساخت نمونه اولیه این بمب افکن ضد رادار بین قاره ای است.
تارانیس که پس از رونمایی اولیه در سال 2010 به ندرت دیده شده، 11.35 متر طول دارد و 4 متر ارتفاع. فاصله نوک دو بال آن هم 9.1 متر است. اما اگر از وزنش می پرسید، 8 تن ذکر شده. در حالی که جزئیات آن در هاله ابهام قرار دارد، بسیاری از صاحب نظران حوزه دفاعی می گویند که احتمالا از یکموتور Adour 951ساخت رولزرویس و با گشتاور 8,785 نیوتن متر برخوردار است.
البته این پهپاد فقط برای بمباران ساخته نشده و کاربردهای جاسوسی، نظارت و مراقبت، و شناسایی هم دارد زیرا می توان بر روی آن سیستم جمع آوری تصویر با کمک دوربین های ساخت BAE نیز نصب کرد تا به طور خودکار به گرفتن عکس هایی با رزولوشن بالا بپردازد.
پس از به پایان رسیدن تست ها در فاز اولیه که از سال 2010 آغاز شده، تارانیس در ماه های آینده اولین پرواز خود را خواهد داشت و از پایگاه آزمایشی وُمرا متعلق به نیروی هوایی استرالیا، به هوا برخواهد خواست.
اگر طی ماه های آینده گزارش هایی از مشاهده یوفو در جنوب استرالیا دیدید، زیاد آنها را جدی نگیرید. احتمالا مردم منطقه نسل بعدی جنگ افزارهای رباتیک را با بشقاب پرنده اشتباه گرفته اند.
(تارانیس نام خدای طوفان در فرهنگ سلتیک است.)
آشنایی جزئی با این پهپاد
Taranis نام بزرگترين وسيله يا همان هواپيماي بدون سرنشين جهان است. ساخت اين هواپيماي فوق مدرن با تفاوت هايي در مقايسه با سبك و سياق هواپيماهاي مشابه فعلي در حالي آغاز خواهد شد كه طراحي هواپيماهاي فعلي عمدتا با تمركز اصلي بر دنبال كردن اهدافي نظير ارتقاي توانايي هاي شناسايي و تجسس صورت گرفته است اما فناوري هاي به كاررفته در Taranis عمدتا با هدف مورد هدف قرار دادن و شركت در حملات پيچيده مورد استفاده قرار گرفته اند.
در حالي كه اين هواپيما فعلا براي سرعت و تجسس در آسمان ها طراحي شده است ، اما Taranis قادر خواهد بود تا حجم قابل توجهي از مهمات رابرفراز طيف وسيعي از هدف هاي شناسايي شده فروريزد. هم چنين اين هواپيما قادر است تا به واسطه برخورداري از سيستم هاي هوشمند ، در واقع مواجه با سيستم هاي پروازي سرنشين دار و مهاجم و ساير هواپيماهاي بدون سرنشين در عمليات هاي برد عميق ، به دفاع از خود بپردازد.
Taranis از جهات گوناگون يك استثناست . اين هواپيماي فوق مدرن در حالي كه با سيستم هاي جنگي دشمن در حال نبرد است ، به صورت مستقل و خودكارمي تواند فرود آمده ، از زمين برخاسته و حتي مسير پروازي خود را در آسمان به هنگام شناسايي محيط هاي گسترده رديابي كند.
اين هواپيما حتي مي تواند بر اساس تصميم گيري هاي خودكاري كه صورت مي دهد ، به شناسايي و هدف قراردادن محيط هاي مختلف پرداخته و درادامه از سيستم هاي حسگري خود براي انتقال تصاوير گرفته شده به اپراتور و تاييد اهداف استفاده كند. هرگاه اين هواپيما مجوز پرواز بگيرد، آن گاه است كه به صورت خودكار عمل كرده و پس ازمورد حمله قراردادن اهداف مورد نظرش به آشيانه باز مي گردد.
كريس آلام مدير پروژه Taranis در سيستم هاي انگليس گفت : ما دراين هواپيما تمامي سيستم هاي تصميم گيري خودكار را گرد هم آورده ايم و اكنون تمامي قطعات كليدي و مورد نياز براي كدگذاري و آزمايش آماده هستند.
منبع:میلیتاری
