منظور از فساد در دريا که در دعاى عهد اين آيه از قرآن كريم آمده است: «ظَهَرَ الفَسادُ فِي البَرّ وَالبَحْرِ بما كَسَبَت أيْدي النّاس» (1)عبارت است از معناى لغوى دریا وخشکی و منظور از فساد: ويرانى و خرابى است به اين ترتيب روشن مى شود كه منظور از آيه مباركه تبيين اين مطلب است كه ويران شدن كره زمين، خشكى و دريا، به سبب تمرد مردم از حدود الهى است.
در برخى روايات شريفه نيز به اين مطلب اشاره شده است كه منظور از فساد (دريا)، نابودى آبزيان آن است و بر كسى پوشيده نيست كه اين تفسير از آيه شريفه، تنها بيان يكى از مصاديق آن است و مانع از شمول ساير مصاديق آن نمى باشد.
پی نوشت:
1) تباهى در خشكى و دريا به خاطر اعمال و دستاورد هاى خود سرانه بشرى ظاهر و غالب شده است؛ روم: 41.
