آرنولد شوارتزنگر در پنجمین فیلم از سری فیلم‌های ترمیناتور (با معانی لغوی «نابودگر» یا «حذف کننده») یکبار دیگر اعلام کرده است که «من بازگشته‌ام».
اما این بازگشت چندان قدرتمندانه نیست. تقریبا نیمی از زمان این فیلم به نشان دادن کاراکترهایی نامیرا می‌گذرد که هدف شلیک گلوله قرار می‌گیرند اما خیلی سریع از زخم‌ها رهایی می‌یابند و خودشان را شفا می‌دهند. در نیم دیگر فیلم نیز تلاش شده است، از نو تمام قصه نابودگرهایی که در 31 سال گذشته وجود داشته، بازگو شود و ریشه‌های ظهور این موجود را بشکافد و چیزهایی قدیمی را نو و تازه جلوه دهد. در این داستان از یک طرف کاراکتر شوراتزنگر را که یک روبات نیمه زنده است داریم که می‌گوید: «پیر هستم اما نه آنقدر» با این حال این با مخاطبان است که درباره پیر یا جوان بودن او تصمیم بگیرند. اما به هر صورت سابقه حکمرانی این ستاره بر فیلم‌های قبلی متضمن آن است که فیلم می‌تواند در گیشه‌ها موفق باشد و علاوه بر آن در وضعیتی قرار گیرد که محبوب‌ترین سری فیلم‌های بلند داستانی تلقی شود. فیلم بخش بزرگی از موفقیت خود را مرهون جلوه‌های ویژه تصویری است که می‌توان آنها را معادل عمل جراحی پلاستیک دانست. شوراتزنگر که وقتی اولین فیلم از این مجموعه را بازی کرد 37 سال داشت (در سال 1984) اکنون 67 سال دارد و کم و بیش تلاش دارد تا در کنار سارا ترنر و پسر وی نسل بشر را از انهدام و خطراتی که آن را تهدید می‌کند، نجات دهد.
چند بار دیده‌اید؟
چند بار ویران شدن پل «دروازه طلایی» را در این سری فیلم‌ها در سالهای گذشته دیده‌اید؟ آیا از چند هفته قبل تاکنون زمان آن بوده است که بازسازی شود؟ اجازه دهید، فیلم‌هایی مثل «حاشیه اقیانوس آرام»، «پیشتازان»، «به سوی تاریکی»، «گودزیلا» و «ظهور سیاره میمون‌ها» را که داستان‌هایی مشابه دارند، فراموش نکنیم. با این حال همان وقایع اینجا در این فیلم به عنوان بخشی از یک حمله اتمی که موجب آن داستانها شده بود، به نمایش در می‌آید و به بشریت هشدار می‌دهد که شاید آخرین فرصت‌ها را داشته باشد. مساله اصلی در این فیلم این است که چگونه می‌تواند همه ویرانی‌هایی را که بوده برطرف کند. ویرانی‌هایی که به اعتقاد بسیاری از کسانی که فیلم را دیده‌اند، ناشی از خرابکاری‌های مک جی، کاراکتر آرنولد در فیلم محصول 2009 این مجموعه است. لائتا کالو گریدیس و پاتریک لاسی یر، نویسندگان فیلمنامه «ترمیناتور: پیدایش» سخت کار کرده‌اند تا نشان دهند چگونه جان کانر (جیسون کلارک) پسر سارا تا سال 2029 جبهه مقاومت بشری را هدایت و رهبری می‌کند تا مقابل ستمگرانی که آسمان‌ها را فتح کرده‌اند، مقاومت کنند و به پیروزی برسند. کانر درست در آخرین لحظات است که متوجه می‌شود دشمن موفق شده ابزار مرگ جدیدی را به وجود آورد (یادآور تی- 1000 در فیلم رابرت پاتریک) تا به سال 1984 بازگردد و مادر جان را بکشد تا هرگز او را به دنیا نیاورد. و حال او گروهبان کایل ریس (جای کورتنی) را می‌فرستد تا سارا را نجات دهد و مانع تغییر تاریخ شود.
دور از ذهن
احتمالا طرفداران سری فیلم‌های «ترمیناتور» می‌توانند از آنچه که آلن تیلور (کارگردان) و تیم او خلق کرده‌اند لذت ببرند. آنها با فلاش بک‌هایی چگونگی آمدن ریس را در فیلم جیمز کامرون (که به لس‌آنجلس می‌آمد و از سوی یک بی‌خانمان مورد استقبال قرار می‌گرفت) به تصویر می‌کشند و سپس نشان می‌دهند که او چگونه توسط یک نابودگر جدید (بیونگ هون لی) مورد حمله واقع می‌شود. و بعد در نهایت به سراغ سارا (امیلیا کلارک) می‌روند تا او را نجات دهند و سپس به آینده باز می‌گردند. جایی که جان از مادرش پیرتر است. هر چند پرش‌های زمانی در این فیلم متقاعدکننده و کافی است. اما آنچه که در سکانس 14 سال رخ می‌دهد، چندان در ذهن جای نمی‌گیرد. سکانس‌های اکشن فیلم نیز با توقف‌هایی که دارند، خیلی جدید به نظر نمی‌رسند و با توقف‌هایی که دارند، از نظر مخاطب به گونه‌ای هستند که گویی در نسخه‌های قبلی «ترمیناتور» آنها را دیده‌اند. سه فیلم اول در این مجموعه فیلم‌ها رتبه R و یکی از آنها رتبه PQ-13 را گرفته بودند که نشان می‌دهد خلاقیت بصری فیلم شامل سکانس‌های خشونت و جنایت است که مناسب هر سنی نیست. با توجه به حضور تیلور به عنوان کارگردان و امیلیا کلارک به عنوان بازیگر که نقش او را در یک نسل قبل‌تر لیندا میلتون بازی می‌کند، مخاطب احساس می‌کند باید با فیلمی به خشونت «بازی تاج و تخت» روبه‌رو باشد. اما عملا به دلیل نوع فیلم و حضور سارا در آن که باید مورد محافظت قرار گیرد، شاهد چنین چیزی نیستیم.
اگر «او» بپذیرد
ظاهرا این آرنولد است که باید همه چیز را نجات دهد اما سن و سالی که از گرفتگی صدا گرفته تا خشکی اندام، باید مانع از آن شود که بتواند کاری انجام دهد. با این حال او همچنان نیز قادر است مخاطب خود را سرگرم کند هر چند که دیگر قادر به انجام کارهایی که سی سال پیش انجام می‌داد، نیست. در پایان فیلم سازندگان، سورپرایزهایی کوچک اما موثر برای مخاطبان خود در نظر گرفته‌اند. اما اگر آرنولد واقعا می‌خواهد یک روز برگردد و مورد استقبال هم قرار گیرد، باید بپذیرد که دیگر در قالب نابودگر و ترمیناتور نباشد.
ترمیناتور: پیدایش
کارگردان: آلن تیلور
نویسندگان فیلمنامه: لائتا کالو گریدیس و پاتریک لاسی‌یر
بازیگران: آرنولد شوارتزنگر، امیلیا کلارک، جای کورتنی، جی کی سیمونز، ماتئو اسمیت و بیونگ جون لی
فیلمبردار: کرام مورگنتائو
موسیقی متن: لورن بالف
منبع:Hollywood Reporter
