در دنیای زیردریایی‌ها همواره بزرگترین‌ها از نمونه‌های هسته‌ای بوده‌اند و زیردریایی‌های کلاس تایفون نیروی دریایی روسیه که جز کلاس زیردریایی‌های تهاجمی حامل موشک بالستیک قاره‌پیما هستند نیز از این دسته‌اند. زیردریایی‌های کلاس تایفون که در سال ۱۹۸۱ در شرکت کشتی سازی سوردونیسک ساخته شده‌اند با طول ۱۷۵، عرض ۲۳ و آبخور ۱۲ متری و همچنین وزن ۲۶۰۰۰ تنی بزرگترین زیردریایی‌هایی هستند که تا به حال ساخته شده‌اند.
نام روسی این سری از زیر دریایی‌ها آکولا است، اما ناتو آن را تایفون (Typhoon) نامیده است. البته ذکر این نکته لازم است که روسیه یک کلاس زیردریایی شکاری دارد که ناتو آنها را آکولا می‌نامد و نباید با این کلاس اشتباه گرفته شود. در کلاس تایفون جهت استتار و پنهان کاری، بدنه با مواد جاذب صدا پوشانده شده است تا با دستگاه‌های سونار فعال دشمن شناسایی نشود و همچنین بیشترین عمقی که این زیردریایی توان غوطه‌وری در آن را دارد ۴۰۰ متر است که برای یک زیردریایی نظامی با این حجم یک رکورد فوق‌العاده محسوب می‌شود و این مورد به استتار و توان فرار آن از دشمن کمک می‌کند.
این زیردریایی برای به‌دست آوردن نیروی حرکتی خود مجهز به دو رآکتور آب سنگین است که نیرویی برابر با ۵۰ هزار اسب بخار تولید می‌کنند و قدرت هر یک از این رآکتورها به یکی از دو پروانه عظیم آن منتقل می‌شود که سرعتش را در سطح آب به ۱۲ و در زیر آب به ۲۵ مایل دریایی می‌رساند. علاوه بر موتورهای اصلی، این زیردریایی دارای دو موتور عظیم دیزلی به عنوان پیشرانه اضطراری است که در مواقعی که رآکتورهای اصلی از کار افتاده باشند می تواند آن را به سطح آب بازگرداند.
کلاس تایفون حامل ۲۰ عدد موشک بالستیک سوخت جامد ۳ مرحله‌ای RSM-52 با برد ۸۳۰۰ کیلومتر است که در قسمت جلوی بدنه به صورت عمودی و در دو ردیف قرار گرفته‌اند. هر یک از این موشک‌ها ۱۰ سر جنگی اتمی مستقل با قدرت ۱۰۰ کیلوتن TNT دارند که در مجموع به میزان یک مگاتن برای هر موشک و ۲۰ مگاتن برای کل زاغه این هیولا می‌رسد و برای نابودی کامل سواحل شرقی ایالات متحده کافی است. برای درک قدرت اتمی روسیه تصور کنید که فقط از این کلاس ۶ فروند ساخته شده است و توانایی موشک‌های بالستیکی زمین پرتاب و نیروی هوایی جماهیر شوروی به حساب نیامده‌اند.
برای درگیری با سایر شناورهای سطحی و زیر سطحی دشمن نیز این زیردریایی بی دفاع نبوده و با دارا بودن ۲۲ اژدر و موشک ضد زیردریایی که از ۴ پرتاب کننده ۶۳۰ میلیمتری و ۲ پرتاب کننده ۵۳۳ میلیمتری شلیک می‌شوند کابوس شناورهای دشمن خواهد بود.
این کلاس زیردریایی فعلا به دلیل هزینه‌های بسیار بالای عملیاتی به صورت غیرفعال در حوضچه‌های نیروی دریایی روسیه نگهداری می‌شوند و با وجود کاهش شدید بودجه نظامی آمریکا و روسیه و همچنین پیمان‌های منع گسترش تسلیحات اتمی، بعید است که دوباره به صورت فعال و عملیاتی درآیند و حتی نمونه‌های بزرگتری از آن ساخته شود و این نوید بخش نگهداری رکورد بزرگترین زیردریایی ساخته شده برای این کلاس است.
