دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

ماه رمضان بستری گرم برای خودسازی ، توبه و راز ونیاز با خالق خویش است . ماه مبارک رمضان ماه شستشوی باطنی و تزکیه عملی و پالایش وجود است .

جهت بهره مندی همراهان ارجمند از لحظه های سراسر نور و معرفت ماه مبارک رمضان، دعاهای هر روز این ماه پرفضیلت در این تاپیک قرا داده می شود. ضمن استفاده از دعاهای مذکور برداشت های شخصی و نظرات خود را با توجه به دعای آن روز  به صورت یک جمله یا یک یک موضوع یا یک تصویری که در ارتباط با دعای آن روز باشد  ارسال فرمایید.

شرح فرازهای دعا

اللهم انی اسئلک فیه ما یرضیک ؛ منظور از ما یرضیک چه می باشد؟

در این دعا از خداوند خواستاریم که به ما توفیق دهد آنچه را که رضایت او در آن است انجام دهیم، حال می خواهیم بدانیم که رضایت خداوند در چه چیزی می باشد؟ و چه چیزهایی موجب رضایت پروردگار عالمیان می گردد؟ که باید در جواب بگوییم هر عملی را که خداوند انسانها را به انجام آن امر فرموده است: موجبات رضایت خداوند از بندگان است که اگر بنده ای به آن دستورات عمل نماید رضایت خداوند را برای خود واجب نموده و اگر نافرمانی از آن دستورات نماید خشم و غضب الهی را بر خود واجب نموده است.

اگر می‌خواهید بدانید كه خدا از شما راضی هست یا نه، ببینید خودتان در ته دل از خدا راضی هستید؟ اگر راضی باشید، خدا هم از شما راضی است.

حدیث داریم كه شما مانند بیمار هستید و خدا مانند دكتر و طبیب. همانطور كه دكتر هر چه بگوید، بیمار می‌پذیرد، خدا هر چه به ما داد، ما هم باید رضایت داشته باشیم.

اگر در مصیبت‌ها و نداری‌ها از خدا گله نكنیم و تسلیم خدا باشیم، یعنی اینكه ما از خدای راضی هستیم و خدا هم از ما رضایت دارد. اما خیلی سخت است كه انسان ذره‌ای گله‌ از خدا نداشته باشد.

به عنوان مثال: انفاق کردن، اقامه نماز، پرداخت زکات موجبات رضایت الهی از بندگان و دروغ و تهمت و غیبت، موجبات خشم و غضب پروردگار عالمیان می باشد که ما در این روز از خداوند خواستاریم ما را جزو کسانی قرار دهد که به دنبال جلب رضایت او باشیم نه خشم و غضب او که همانا خداوند سخت عذاب است ”أَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ”‌(مائده،98)

 و اعوذبک مما یوذیک؛ منظور از مما یوذیک چه می باشد؟

در اینجا منظور از مما یوذیک ”آنچه که ترا ناپسند است”‌ انجام اعمالی است که خداوند انسان را از انجام آن اعمال منع نموده است. مثل: دروغ، غیبت، تهمت، فحش که هنگامی که انسانی یکی از این اعمال را انجام دهد موجبات عذاب و عقوبت الهی را فراهم می سازد. به عنوان مثال: امام موسی بن جعفر علیه السلام در حدیثی فرمودند: ”ان الله حرم الجنه علی کل بذی قلیل العیاء لایبالی ما قال و ما قیل فیه”یعنی ”خداوند بهشت را حرام نموده بر کسانی که دارای زبانی فحاش اند و حیای آنها کم است، باک ندارند از اینکه خودشان چه می گویند و باک ندارند که درباره آنان چه گفته می شود”‌ که این نمونه ای از اعمالی است که در پیشگاه خداوند زشت و ناپسند است و انجام آن باعث عقوبت الهی می گردد، که ما نیز در این روز به خداوند پناه می بریم تا ما را از تمامی اعمالی که موجبات خشم وغضبش را فراهم می کند دور سازد.

 و اسئلک التوفیق فیه الان اطیعک و لااعصیک یا جواد السائلین

خدایا از تو توفیق می‌خواهم كه در ماه رمضان اطاعت تو را كنم و گناه انجام ندهم! روایت داریم از امام نهم (ع) كه فرمود: ‌مۆمن باید 3 خصلت داشته باشد. اول توفیق داشته باشد، دوم خودش را موعظه كند و سوم اینكه نصیحت دیگران را قبول كند.

مال‌‌اندوزی برای وراث

وارثان خود را به خدا بسپارید و نه به پول. حدیث داریم كه اگر وارث خوب هستند، خدا خودش نگهبان آنهاست و اگر بد و دشمن خدا هستند؛ چرا برای دشمنان خدا زحمت می‌كشید؟

در پایان دعا برای استجابت دعا می‌گوییم؛ ای خدایی كه به هر كسی كه از تو چیزی سۆال می‌كند، تو جود می‌كنی و نسبت به او بخشش داری، دعای ما را اجابت كن! ما گاهی سائلین را رد می‌كنیم؛ اما خدا درخواست همه را می‌دهد و رد نمی‌كند؛ ولی گاهی چیزی كه صلاح ما نیست را از خدا می‌خواهیم و خدا نمی‌دهد؛ البته آن خواسته را هم در قیامت برآورده می‌كند :‌در قیامت بندگان می‌پرسند؛ خدایا اینها كه به ما می‌دهی چیست؟ خطاب می‌آید كه در دنیا خواستی صلاح نبود بدهیم و الان آن را برآورده می‌كنیم.

سرانجام اطاعت یا نافرمانی خدا

هر بنده ای برای آنکه به هدایت و رستگاری دست یابد لازمه آن این است که اطاعت خداوند و رسولش را نماید، چرا که رسول، فرستاده خداوند است که دستورات خدا را برای مردم بیان می دارد. اگر کسی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) اطاعت نکند یقینا خدا را اطاعت نکرده و کسی که خدا را اطاعت نکند از پیروان شیطان گشته و کافر تلقی می گردد به طوری که خداوند عزوجل در قرآن کریم می فرماید: ”قل اطیعوالله و الرسول فان تولوا فان الله لا یحب الکافرین”‌(آل عمران ،32) یعنی ”بگو اطاعت خداوند و رسولش را کنید پس اگر روی برگردانید به درستی که خداوند کافران را دوست ندارد”‌ پس کسانی که نافرمانی خداوند و رسولش را می کنند جزو کافرانند و از رحمت خداوند به دور می باشند و خداوند آنان را هدایت نمی کند چنانچه در قرآن می فرماید: ”إِنَّ اللهَ لاَیَهْدِی القَوْمَ الكَافِرینَ ”‌(مائده ،67) یعنی ”و خداوند قوم کافر را هدایت نمی کند.”‌ پس ما نیز در این روز از خداوند می خواهیم که به ما توفیق دهد تا از دستوراتش پیروی نموده و هیچ گاه نافرمانی او را ننماییم.

منابع :

بیانات آیت الله مجتهدی تهرانی

سایت مفاد

در جستجوى «رضا»، در گريز از «غضب»

يا رب، دل ما را تو به رحمت، جان ده

درد همه را به صابرى درمان ده

اين بنده نداند كه چه مى بايد خواست

داننده تويى، هرآنچه خواهى، آن ده

من بنده عاصيم، «رضا»ى تو كجاست؟

تاريك دلم، نور «رضا»ى تو كجاست؟

ما را تو، بهشت اگر به طاعت بخشى

آن بيع بود، لطف و عطاى تو كجاست؟

يا رب، ز شراب عشق، سرمستم كن

در عشق خودت نيست كن و هستم كن

از هرچه جز عشق خود، تهيدستم كن

يكباره به بند عشق، پا بستم كن[1]

باز هم سخن از مقام «رضا»ست. آنجا كه بندگان، به اين آسانى به آن نرسند، مرتبه اى كه خاصّ وارستگان خداجو و حق طلب است.

رسيدن به جايى كه آنچه از انسان سر مى زند مايه «خشنودى» حق باشد و آنچه خدا را به خشم و غضب و ناخشنودى مى كشد، هرگز از انسان سرنزند.

در دعاى امروز هم براى چندمين بار از خداوند، اين را خواسته ايم.

اين بار مى خواهيم از كتاب مقدّس «قرآن» مدد بگيريم. نگاهى به آيات كريمه، و آنگاه نتيجه گيرى.

قرآن، موارد و كسانى را ذكر مى كند كه خداوند، از آنها راضى است. از جمله:

صادقين و راستان (مائده 116)

سابقه داران در اسلام، مهاجران وانصار(توبه 100)

مؤمنان مهاجر و مجاهد با مال و جان(توبه 21)

مؤمنانِ هم پيمان با رسول خدا(فتح18)

صاحبان ايمان و عمل صالح(بَيّنه7و8)

ايمان آورندگان به خدا و قيامت(مجادله22)

متّقين و پرهيزگاران(آل عمران15)

«اسلام»، بعنوان يك «دين»(مائده3)

و نيز، در آياتى از كسانى كه مورد ناخشنودى پروردگارند و خداوند از آنان ناراضى است، سخن به ميان آمده، كه ما آنان را در واژه هاى «سخط»، «غضب» و عدم رضايت، مطالعه مى كنيم. از جمله اين آيات:

هم جبهه گان و مواليان با دشمنان كافر(مائده80)

مرتدّان و رجعت طلبان پس از هدايت وانقلاب (محمّد 25 و 26)

آنكه به عمد، مؤمنى را به قتل برساند(نساء 93)

فاسقان و كافران(توبه 96)

منافقان و مشركين(فتح 6)

يهوديان مخالف اسلام(بقره90 ـ 61 وآل عمران 112)

قوم يهود كه به هلاكت وذلّت رسيدند(اعراف 71)

گوساله پرستان بنى اسرائيل(اعراف 152)

لجاجت كنندگان درباره خدا(شورى 16)

سركشان و طغيان پيشگان(طه 81)

آنانكه سينه را به روى كفر گشوده اند(نحل 106)

اينانند كه مورد خشم و غضب خداوند. ـ طبق آيات قرآن ـ و باعث آزار پروردگارند.

به اين آيه هم در دنبال سخن دقت كنيم كه:

آنانكه «اذيّت» مى كنند خدا و رسول را، مورد لعن و نفرين خدايند، در دنيا و آخرت، و خداوند برايشان، عذابى خوار كننده و خفّت آور فراهم كرده است». (احزاب 57)

در دعاى امروز خواسته ايم كه ما را از آنچه موجب اذيّت خداست، دور كند و به ما آنچه رضاى او در آن است، عطا نمايد.

با توجه به آياتى كه اشاره شد، اينها را از خداوند خواسته ايم:

«صدق»، «سبقت به اسلام»، «هجرت»، «ايمان»، «جهاد»، «ايثار مال و جان»، «عمل صالح»، «هم پيمانى با پيامبر»، «ايمان به رستاخيز» و «تقوا» و پرهيزكارى. اينها در جنبه اثباتى است.

و امّا در جهت دورى از موجبات ناخشنودى خداوند، خواسته ايم كه:

از ارتداد و ارتجاع و فسق و كفر، دورمان كند،

از ولايت و دوستى و همبستگى با كفار، باز دارد،

از آلوده شدن به مؤمن كُشى و طغيان برحذر دارد،

از نفاق و شرك و پذيرش كفر، رهايمان سازد،

از لجاجت و مخالفت با اسلام، ما را نگه دارد،

و از حركت در خطّ يهود كينه توز نژادپرست و مغضوب، حفظمان كند.

در مسير «طاعت» و گريز از «عصيان»

بند «طاعت حق» داشتن، عزّت آور است و آزادى «معصيت» داشتن، بندگى است. بى شك، «بندگى» خدا، آزادى مى آورد و آزادى از قيد عبوديّت حق، «اسارت» در دام «نفس» و «شيطان» و دشمنان خدا را درپى دارد.

طاعت و معصيت، در ارتباط با «رضا» و «اذى» است كه در فراز نخستين دعاى امروز، طلب كرديم.

شايد خواسته دوّم، توضيحى بر خواسته اوّل دعاى امروز باشد.

در واقع، «طاعت»، مايه «رضا»ى پروردگار است، و «معصيت»، سبب ناخشنودى او.

بخواهيم از خدايى كه سائلان را نعمت و مغفرت مى بخشد، كه ما را هم توفيق اطاعت و اجتناب از نافرمانى عنايت كند.

تا به رضاى حق نزديك شويم و از خشمش دور گرديم.

ـ آمين ـ

[1] ـ خواجه عبداللّه انصارى.

رضايت وخشنودي خدا در بيش از سي آيه بيان شده است. 
به برخي از آيات كه تقريبا در بردارنده محتواي بقيه آيات و بيان كننده همه ويژگي هايي است كه رضايت خداوند را جلب ميكند اشاره ميشود.
رضوان و رضايت خدا شامل كساني ميگردد كه: 
1 - ايمان به خدا و قيامت داشته باشند. 
2 - خانه و وطن خويش را براي حفظ دين شان رها كنند و هجرت نمايند. 
3 - با مال جان خويش در راه خدا جهاد نمايند. 
4 - پيوسته پيرو ولايت و رهبري باشند.
5- رضايت خدا را در صدق و راستي (گفتار و عمل) بايد جست و جو كرد.
رابطه تقوا و جلب رضايت خدا
رعايت تقوا در همه كارها مخصوصا حق الناس موجب رضايت و خشنودي خداوند است، اما چون تقوا داراي مراتب و درجات است، قران رضايت خداوند را براي تقوا پيشگاني بيان ميكند كه داراي شش صفت ممناز باشند: 
1 - آنان كه در برابر گفتار و كردار خويش به شدت احساس مسئوليت ميكنند و از كيفر گناهان خويش بيمناكند و پيوسته ميگويند: پروردگارا! ما ايمان آوردهايم. پس ما را بيامرز از عذاب آتش رهايي بخش! 
2 - تقوا سير تاني كه صبر و استقامت و پشتكار در طاعت خدا و ترك حرام و لذتهاي نامشروع و تمامي مصايب و مشكلات را پيشه خويش ساختهاند. 
3 - آنان كه از نفاق، دورغ، تقلب و خيانت بدورند و راستگو و درست كردارند. 
4 - آنان كه در راه بندگي و عبوديت خدا، خاضع و فروتن هستند. 
5 - آنان كه از نفاق مال و جان خويش دريغ نميورزند و با اشتياق آن چه را دارند، انفاق ميكنند. 
6 - آمرزش طلبان سحر خيزي كه به ياد خدا در سحر گاهان به پا ميخيزند و در پيشگاه با عظمتش استغفار و طلب آمرزش ميكنند.
شكر نعمت و خشنودي خدا
در برخي آيات آمده كه خداوند از كفران نعمت ناخشنود است و شكر نعمتهاي مادي و معنوي موجب جلب رضايت خدا ميگردد.
عملي كه موجب رضايت خداوند از حضرت اسماعيل(ع) شد
قرآن در مورد حضرت اسماعيل(ع) ميفرمايد: اسماعيل همواره مورد رضايت و خشنودي پروردگارش بود، چه اين كه او خوش قول و صادق الوعد بوده و پيوسته خانودهاش را به نماز و زكات توصيه مينمود.
در سوره توبه ميفرمايد: رضايت و خشنودي خدا شامل حال مردان و زنان مؤمني ميگردد كه: 
1 - در برابر مسلمانان احساس مسئوليت ميكنند و يار و ياور يكديگرند و همديگر را تأييد و تقويت ميكنند. 
2 - پيوسته امر به معروف و نهي از منكر ميكنند. 
3 - در اقامه نماز و بر افراشته شدن فرهنگ و محتواي آن تلاش ميكنند. 
4 - زكات مال خويش را ميپردازند و از دستگيري فقرا و مستمندان غفلت ندارند. 
5 - پيرو خدا و پيامبر هستند.
رضايت و خشنودي خدا در حزب اللهي شدن است 
حزب اللهي شو تا خدا از تو راضي گردد و از مواهب و الطاف خويش تو را بهرهمند سازد تا تو نيز از او خوشحال و خشنود گردي. در دو آيه از حزب اللَّه و در يك آيه از حزب الشيطان  سخن به ميان آمده است. در سوره مجادله دو حزب مذكور و ويژگيهاي طرفداران آنها بيان شده و با هم مقايسه گشته است. 

*. برخی از اسباب خشنودی خداوند:
 

حضرت علی (ع) فرمود: که سه چیز سبب خشنودی خداوند است:
 

1-زیاد استغفار کردن

2-فروتنی

3-زیاد صدقه دادن

بنام خدا

 دعاى روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

اللهمّ إنّی أسْألُکَ فیه ما یُرْضیکَ وأعوذُ بِکَ ممّا یؤذیک وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ یا جَوادَ السّائلین

در اين دعا سالك از اغيار به سوي خداوند فرار مي كند "فـَروا اِلي الله". سالك در مراحل پيش دريافت كه تنها مؤثر و بودِ عالم، خداوند است و نمود هاي عالم سرابي بيش نيستند كه بهره اي مستقل از وجود ندارند.در اينجاست كه از حق تعالي مي خواهد كه به او كمك كند تا از هر چه غير دوست دل بريده و به دوست گره زند.


 

بنام خدا

دعای روزبیست وچهارم ماه رمضان

«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ فِيهِ مَا يُرْضِيكَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِمَّا يُؤْذِيكَ‏ وَ أَسْأَلُكَ التَّوْفِيقَ فِيهِ لِأَنْ أُطِيعَكَ وَ لاَ أَعْصِيَكَ يَا جَوَادَ السَّائِلِين‏»
اى خدا، در اين روز از تو درخواست مى‏كنم آنچه را كه رضاى تو در اوست و به تو پناه مى‏برم از آنچه تو را ناپسند است، از تو توفيق مى‏خواهم كه در اين روز همه را به فرمان تو باشم و هيچ نافرمانى نكنم، اى جود و عطا بخش سؤال كنندگان.

آیت‌الله مجتهدی تهرانی در ترجمه این دعا می‌ گوید: در این دعا رو به پروردگار می‌ گوییم؛ «‌ای خدا، من از تو چند چیز را در ماه رمضان سؤال می‌ کنم، اول اینکه تو از من راضی شوی و زندگی من طوری باشد که از من رضایت داشته باشم. این توفیق است که آدم کارهای خود را به گونه‌ ای انجام دهد که خدا از او راضی باشد و پناه می‌ برم به تو از چیزهایی که تو را اذیت می‌ کند، یعنی از گناه و اطاعت از شیطان و اطاعت از نفس.»
وی می‌ گوید: اگر می‌ خواهید بدانید که خدا از شما راضی هست یا نه، ببینید خودتان در ته دل از خدا راضی هستید؟ اگر راضی باشید، خدا هم از شما راضی است.
این عالم ربانی می‌ افزاید: حدیث داریم که شما مانند بیمار هستید و خدا مانند دکتر و طبیب. همان‌ طور که دکتر هر چه بگوید، بیمار می‌ پذیرد، خدا هر چه به ما داد، ما هم باید رضایت داشته باشیم.
آیت‌ الله مجتهدی تهرانی ادامه می‌ دهد: اگر در مصیبت‌ها و نداری‌ها از خدا گله نکنیم و تسلیم خدا باشیم، یعنی اینکه ما از خدای راضی هستیم و خدا هم از ما رضایت دارد. اما خیلی سخت است که انسان ذره‌ ای گله‌ از خدا نداشته باشد.
وی در شرح فراز «وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ» می‌ گوید: خدایا از تو توفیق می‌ خواهم که در ماه رمضان اطاعت تو را کنم و گناه انجام ندهم! روایت داریم از امام نهم (ع) که فرمود: ‌مؤمن باید 3 خصلت داشته باشد. اول توفیق داشته باشد، دوم خودش را موعظه کند و سوم اینکه نصیحت دیگران را قبول کند.
این استاد اخلاق با اشاره به مال‌‌ اندوزی برخی از مردم برای وراث، گفت: وارثان خود را به خدا بسپارید و نه به پول. حدیث داریم که اگر وارث خوب هستند، خدا خودش نگهبان آنهاست و اگر بد و دشمن خدا هستند؛ چرا برای دشمنان خدا زحمت می‌کشید؟
آیت‌ الله مجتهدی تهرانی می‌ گوید: در پایان دعا برای استجابت دعا می‌ گوییم؛ ای خدایی که به هر کسی که از تو چیزی سؤال می‌کند، تو جود می‌ کنی و نسبت به او بخشش داری، دعای ما را استجابت کن! ما گاهی سائلین را رد می‌ کنیم؛ اما خدا درخواست همه را می‌دهد و رد نمی‌ کند؛ ولی گاهی چیزی که صلاح ما نیست را از خدا می‌ خواهیم و خدا نمی‌ دهد؛ البته آن خواسته را هم در قیامت برآورده می‌ کند.
وی در پایان می‌ گوید:‌ در قیامت بندگان می‌ پرسند؛ خدایا اینها که به ما می‌ دهی، چیست؟ خطاب می‌ آید که در دنیا خواستی صلاح نبود بدهیم و الان آن را برآورده می‌کنیم.
 

روز بیست وچهارم: رضای خداوند

دعای روز بیست وچهارم

«اللهمّ إنّی أسْئلُكَ فیه ما یُرْضیكَ و أعوذُبِكَ ممّا یؤذیك
و أسئلُكَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَكَ و لا أعْصیكَ یا جَوادَ السّائلین»

موجبات رضایت الهی

1 - زیاد استغفار کردن

2 - فروتنی

افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

3 - زیاد صدقه دادن:

علی علیه السلام: «ثلاث یبلغن بالعبد رضوان الله: کثرة الاستغفار
و خفض الجانب و کثرة الصدقة؛
سه چیز موجب رضای الهی می‏شود: زیاد استغفار کردن،
فروتنی و زیاد صدقه دادن.» (1)

4 - عدم تن‏ پروری:

علی علیه السلام: «من اسخط بدنه ارضی ربه؛
هر کس در راه بندگی بدنش را به سختی اندازد، خدا را راضی کرده است.» (2)

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد