فضلیت حضور در مسجد کوفه

امام علی (علیه‌السلام): زمانى فرا خواهد رسيد كه مسجد کوفه محلّ نماز يكى از فرزندانم، مهدى، و نمازگاه همه مؤمنان شود و هيچ مؤمنى بر روى زمين باقى نمى‏‌ماند، مگر اين كه در آن مسجد است و يا دل‏بسته اوست.

اَصبغ بن نُباته می‌گوید: روزی پيرامون اميرمؤمنان علیه‌السلام، در مسجد كوفه نشسته بوديم كه فرمود: «اى كوفيان! خداوند، فضيلتى به شما ارزانى داشته كه به ديگران نداده است و آن، مصلّاى شماست كه خانه آدم و نوح و ادريس عليهم‌‏السلام و محلّ نماز ابراهيم خليل و برادرم خضر عليهم‌السلام و نيز نمازگاه من است.

اين مسجد، از جمله چهار مسجدى است كه خداوند عزوجل آنها را براى اهل مسجد، برگزيده است و گويا من آن را همانند مُحرمى در دو جامه سپيد مى‏بينم كه در روز رستاخيز، آورده شده است كه اهل خود و كسانى را كه در آن نماز مى‌‏گزارند، شفاعت مى‏‌كند و شفاعتش هم رد نمى‏‌شود و روزگارى خواهد آمد كه حجر الأسود درآن نصب مى‏‌شود.

بى‏ ترديد ، زمانى فرا خواهد رسيد كه آن جا محلّ نماز يكى از فرزندانم ، مهدى ، و نمازگاه همه مؤمنان شود و هيچ مؤمنى بر روى زمين باقى نمى ‏ماند ، مگر اين كه در آن مسجد است و يا دل‏بسته اوست.

پس آن را وا مگذاريد و با نماز خواندن در آن، به خداى عز و جل نزديك شويد، و براى برآمدن نيازهايتان، بِدان رو كنيد كه اگر مردم بركت آن را بدانند، اگر چه چهار دست و پا بر روى برف و يخ، از هر سو بدان روى مى‌آورند.



متن حدیث:

كتاب من لا يحضره الفقيه عن الأَصبَغ بن نُباتة:

بَينا نَحنُ ذاتَ يَومٍ حَولَ أميرِالمُؤمِنينَ عليه ‏السلام في مَسجِدِ الكوفَةِ ، إذ قالَ:

يا أهلَ الكوفَةِ ، لَقَد حَباكُمُ اللّه‏ُ عَزَّوجَلَّ بِما لَم يَحبُ بِهِ أحَدا مِن فَضلٍ : مُصَلّاكُم بَيتُ آدَمَ ، وبَيتُ نوحٍ ، وبَيتُ إدريسَ ، ومُصَلّى إبراهيمَ الخَليلِ ، ومُصَلّى أخِيَ الخِضرِ عليهم ‏السلام ، ومُصَلّاي ، وإنَّ مَسجِدَكُم هذا لَأَحَدُ الأَربَعَةِ المَساجِدِ الَّتِي اختارَهَا اللّه‏ُ عَزَّوجَلَّ لِأَهلِها ، وكَأَنّي قَد اُتِيَ بِهِ يَومَ القِيامَةِ في ثَوبَينِ أبيَضَينِ يَتَشَبَّهُ بِالمُحرِمِ ، ويَشفَعُ لِأَهلِهِ ولِمَن يُصَلّي فيهِ فَلا تُرَدُّ شَفاعَتُهُ ، ولا تَذهَبُ الأَيّامُ وَاللَّيالي حَتّى يُنصَبَ الحَجَرُ الأَسوَدُ فيهِ .

ولَيَأتِيَنَّ عَلَيهِ زَمانٌ يَكونُ مُصَلَّى المَهدِيِّ مِن وُلدي ، ومُصَلّى كُلِّ مُؤمِنٍ ، ولا يَبقى عَلَى الأَرضِ مُؤمِنٌ إلّا كانَ بِهِ أو حَنَّ قَلبُهُ إلَيهِ ، فَلا تَهجُروهُ ، وتَقَرَّبوا إلَى اللّ

منبع: «من لايحضره الفقيه،ج 1 ص 231- الأمالي صدوق،ص 298 - بحار الأنوار، ج 100 ص 389 »