بدون شك هر انساني در زمينه خاصي داراي يك استعداد ذاتي است. يكي از راه‌هاي رسيدن به موفقيت قبل از تلاش و كوشش، در واقع كشف اين استعداد است. بنابراين كشف استعداد بسيار حائز اهميت است. والدين بر عهده دارند كه با دقت در رفتار و علاقه كودكان‌شان استعداد آنان را رمزگشايي كرده و به او در راه رسيدن به آن ياري رسانند.
شما بايد به فرزندتان كمك كنيد تا بتواند يك تصميم درست بگيرد و علاقه‌اش را پيدا كند. گاهي بچه‌ها تحت تاثير چيزي غير از علاقه و استعداد خود قرار مي‌گيرند مثل ديدن يك فيلم يا يك دوست كه در زمينه خاصي فعاليت موفقي دارد. در چنين مواقعي فرزندتان ممكن است به اصطلاح جوگير شده باشد و فقط يك تصميم لحظه‌اي و هيجاني گرفته باشد. شما به هيجان او دامن نزنيد و منطقي باشيد. گاهي والدين بيشتر از بچه‌ها هيجاني تصميم مي‌گيرند، اما راه درست زمان دادن است.
چرا كه اين روش در بيراهه قدم نهادن و دور شدن از موفقيت است، پس به دور از هر هيجاني به فرزندتان كمك كنيد تا راه خود را پيدا كند.
استعداد کودکان خود را چگونه بشناسید؟
پدران و مادران می‌توانند رفتار کودک را در محیط خانه مورد مشاهده دقیق قرار داده و به رغبت‌های او پی‌ببرند. کودکان به هر چه علاقه داشته باشند خود را در محیط خانه به همان مشغول می‌کنند بنابراين بر اثر مشاهده‌های مختلف می‌توان پی‌برد که کودک به چه چيز بيشتر علاقه نشان مي‌دهد،پس با مراقبت و مشاهده به تدریج مي‌توان به ذوق و رغبت کودکان پی برد. در مواردی هم می‌توان به وسیله پرسش‌ها به ذوق و رغبت‌های آنان پی‌برد. برای این‌که بهتر بتوان در این کار توفیق یافت باید از هر دو وسیله استفاده کرد یعنی هم رفتار کودک را مورد مشاهده و مطالعه قرار داد و هم از او سوالاتی‌کرده پاسخ‌های وی را تجزیه و تحلیل كنیم.
دخالت‌هاي بي‌مورد والدين
متاسفانه در بين اكثر خانواده‌ها ديده مي‌شود كه والدين تمايل دارند فرزندشان ادامه علاقه‌مندي آنان را پي‌گيرد. به طور مثال پدري كه آهنگساز است به كودكش موسيقي را تحميل مي‌كند يا بر عكس مثلا مي‌گويد دنبال هر كاري برو غير از موسيقي.
البته پدر و مادر وظيفه دارند که در رشد فکر و انديشه، استعداد و علاقه و بالاخره در تصميم گيري‌ها كودكان‌شان را کمک کنند و تجربيات‌شان را در اختيار آنان قرار دهند، اما اگر اين راهنمايي‌ها منجر به اعمال نظر باشد مخربند. اين دخالت‌ها بي‌مورد است و باعث پرت افتادن كودك از مسيرش می‌شود. بنابر اين والدين در رابطه با انتخاب رشته يا علاقه‌مندي يا هر انتخاب ديگر در مورد فرزندان بايد به اين اصول توجه لازم و كافي كنند.
به طور مثال پدر يا مادري که آرزوهاي برآورده نشده در زندگي دارد به هيچ وجه نبايد فرزندش را زير فشار بگذارد که به آن آرزوها دست يابد و در واقع شکست خود را با پيروزي فرزندش جبران کند. مثلا پدري که خود پزشک نشده است، بخواهد با پزشک شدن پسرش در واقع به آرزوي خود برسد، چه بسا که آن فرزند هيچ علاقه‌اي به حرفه پزشكي نداشته باشد در نتيجه با عدم موفقيت و سرخوردگي مواجه می‌شود و فرصت يگانه‌اي را كه در اختيار داشته به خاطر دخالت‌ها و اجبار ديگران اين‌گونه از دست بدهد.
نكته ديگري كه حائز اهميت است اين است كه فرزند خود را روی طیف وسیعی از تجارب قرار دهید. این امر باعث فعال شدن استعدادهای نهفته وي می‌شود. فکر نکنید چون او علاقه‌ای نشان نمی‌دهد، بنابراین استعدادی هم در آن زمینه ندارد. بگذارید مرتکب اشتباه شود. اگر همه کارها را به طور کامل و بی نقص انجام دهد، هرگز برای کشف و گسترش یک استعداد خطر نخواهد کرد.
و مورد مهم ديگر اين‌كه هيچگاه کودک تان را مجبور به یادگیری نکنید. این امید که برای پیشرفت و رشد دادن استعدادهای کودکان، باید هر روز درس‌های خاصی را به آنان آموخت، ممکن است آنان را مضطرب و دلزده كند و نتيجه‌اش درست عكس انتظار شما شود.
