آقا ببخشید. واقعا از شما عذر می خواهم.
آن قدر قسی القلب شده ام که دلم برایتان تنگ نشود. اما آقا شما که مثل ما نیستی.
شما که قلب بزرگت برای ما تنگ می شود.
قبول دارم؛ آن قدر بد هستم که دلت را بشکنم. اما آقا تو آنقدر خوب هستی که تکه های قلبت را خودت بر می داری و به روی ما هم نمی آوری.
دلت را خیلی سوزانده ام اما بار ها آتش قلبم را خاموش کرده ای.
قلب های کوچک ما خواسته های بزرگ ندارند. یک چیز کوچک را آنقدر بها می دهی که بزرگ فکر کنیم. خواسته ی من چیزی است که تا الان نخواسته بودم. قلب مریضم را درمان کن تا آرام بخش قلب خسته ات باشد.
سفیان ثوری می گوید: محضر امام صادق (علیه السّلام) شرفیاب شدم، سؤال کردم: ای پسر رسول خدا! چرا از مردم کناره گرفتید؟ حضرت در جواب فرمودند:
یا سفیان! فَسَدَ الزَّمان و تَغَیَّرَالإخوان، فرأیتُ الإنفِراد أسکَنَ لِلفُؤادِ؛
ای سفیان! زمان (مردم زمانه) فاسد شده و برادران تغییر کرده اند، پس من تنهایی و خلوت را برای قلبم آرام بخش تر یافتم.
امام صادق علیه السلام همواره مىفرمودند:
سَیّدى غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقادى وَضَیَّقَتْ عَلَىَّ مِهادى وَ ابْتَـزَّتْ مِنّى راحَةَ فُؤادى.
سرورم (حضرت مهدى علیه السلام) غیبت تو خواب از چشمم ربوده و خوابگاه را بر من تنگ نموده و راحتى قلب را از من گرفته است.
قال امیرالمؤمنین:
لَمْ تَرَهُ الابصـارُ بِمُشـاهَدَةِ الْعَیانِ، لکِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقیقَةِ الاْیمانِ.
چشمها او را به دیدن آشکارا ندیده است ولى قلبها با حقیقت ایمان او را مشاهده کرده است.
تطبیقش با خودت
