متن آیه:
وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذا أَقَلَّتْ سَحاباً ثِقالاً سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ فَأَخْرَجْنا بِهِ مِنْ کُلِّ الَّثمَراتِ کَذلِکَ نُخْرِجُ الْمَوْتى لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ
ترجمه آیه:
او کسي است که بادها را بشارت دهنده در پيشاپيش (باران) رحمتش ميفرستد؛ تا ابرهاي سنگينبار را (بر دوش) کشند؛ (سپس) ما آنها را به سوي زمينهاي مرده ميفرستيم؛ و به وسيله ي آنها، آب (حياتبخش) را نازل ميکنيم؛ و با آن، از هرگونه ميوهاي (از خاک تيره) بيرون ميآوريم؛ اين گونه (که زمينهاي مرده را زنده کرديم،) مردگان را (نيز در قيامت) زنده ميکنيم، شايد (با توجه به اين مثال) متذکر شويد.
تفسیر آیه:
57- او کسي است که بادها را پيشاپيش (باران) رحمتش ميفرستد تا زماني که ابرهاي سنگينبار را (بر دوش خود) حمل کنند در اين هنگام آنها را به سوي سرزمينهاي مرده ميفرستيم و به وسيله آن آب (حياتبخش) نازل ميکنيم و با آن از هرگونه ميوهاي (از خاک تيره) بيرون ميآوريم، و اينگونه (که زمينهاي مرده را زنده کرديم) مردگان را (نيز در قيامت) زنده ميکنيم تا متذکر شويد.
تفسير:
مربي و قابليت هر دو لازم است
در آيات گذشته اشارههاي مکرر به مساله «مبدء» يعني توحيد و شناسائي
پروردگار از روي اسرار جهان آفرينش شد، و در اين آيات ضمن شرح قسمتي از نعمتهاي خدا، اشاره به مساله «معاد» و رستاخيز ميشود، تا اين دو بحث يکديگر را تکميل کنند، و اين سيره قرآن است که در بسياري از موارد «مبدء» و «معاد» را با هم قرين ميسازد، و جالب اينکه هم براي شناسائي خدا و هم براي توجه به امر معاد از طريق اسرار آفرينش موجودات اين عالم استدلال ميکند.
نخست ميگويد: «او کسي است که بادها را پيشاپيش باران رحمتش همچون بشارت دهندهاي که از قدوم مسافر عزيزي خبر ميدهد ميفرستد» (و هو الذي يرسل الرياح بشرا بين يدي رحمته).
«بادهائي که از اقيانوسها برخاسته و ابرهاي سنگينبار و پرآب را با خود حمل ميکند» (حتي اذا اقلت سحابا ثقالا).
«در اين موقع آنها را به سوي سرزمينهاي مرده و خشک و سوزان ميرانيم» و ماموريت آبياري اين تشنگان را به عهده آنها مينهيم (سقناه لبلد ميت).
«و بوسيله آن، آب حياتبخش را در همه جا فروميفرستيم» (فانزلنا به الماء).
«به کمک اين آب انواع ميوهها را از خاک تيره بيرون ميآوريم» (و اخرجنا به من کل الثمرات).
آري آفتاب بر اقيانوسها ميتابد و بخار آب را به بالا ميفرستد، بخارها متراکم ميشوند و تودههاي سنگين ابر را تشکيل ميدهند، امواج باد تودههاي کوهپيکر ابر را بر دوش خود حمل ميکنند، و به سوي سرزمينهائي که ماموريت دارند پيش ميروند، قسمتي از اين بادها که در پيشاپيش تودههاي ابر در حرکتند و آميخته با رطوبت ملايمي هستند، نسيم دلانگيزي ايجاد ميکنند که از درون آن بوي باران حياتبخش به مشام ميرسد، اينها در حقيقت مبشران نزول باران هستند، سپس تودههاي عظيم ابر، دانههاي باران را از خود بيرون ميفرستند، نه
چندان درشتند که زراعتها را بشويند و زمينها را ويران کنند، و نه چندان کوچکند که در فضا سرگردان بمانند، آرام و ملايم بر زمين مينشينند، و آهسته در آن نفوذ ميکنند و محيط را براي رستاخيز بذرها و دانهها آماده ميسازند، زميني که در خشکي ميسوخت و شباهت کامل به منظره يک گورستان خاموش و خشک داشت، تبديل به کانون فعالي از حيات و زندگي و باغهاي پر گل و پر ميوه ميشود.
و به دنبال آن اضافه ميکند: «اين چنين مردگان را از زمين بيرون ميآوريم» و لباس حيات را در اندامشان ميپوشانيم (کذلک نخرج الموتي).
اين مثال را براي آن آورديم که نمونه معاد را در اين دنيا که همه سال در برابر چشم شما تکرار ميشود به شما نشان دهيم «تا متذکر گرديد» (لعلکم تذکرون).
بحث و گفتگو پیرامون آیه
خداوند بندگان را بیهوده نیافریده و از آفرینش آنها هدف داشته. همینطور آنها را به امان خود رها نکرده و از راه های مختلف آنها را راهنمایی می کند. از نشانه و آیات گوناگون تا فرستادگان بسیاری که برای راهنمایی بندگانش فرستاده. و مثال های مختلف و داستان های گوناگون که همه برای آگاهی و راهنمایی بندگان است. تمام امور روزمره و طبیعی و اتفاقی هدفی دارد و بی حکمت نییست. از جمله بارش باران. آب از روی زمین بخار می شود و به آسمان می رود و تشکیل ابر می دهد ابر ها توسط باد به این طرف و آن طرف حرکت می کنند و باران می بارند و باران روی زمین می ریزد و باعث رشد و نمو زمین و هرآنچه در آن است می شوند. زمین مرده توسط آب باران زنده می شود. انسان ها با این نمونه باید به خلقت خود و آفرینش بعد از مرگشان پی ببرند.
تطبیق مفاهیم آیه با روحیات و منش و رفتار خودمان
گاهی متوجه موضوعی نمی شویم ولی با نشانه ها، مثال ها و مواردی که اتفاق می افتد و در کنار هم قرار دادن به اصطلاح مدارک پی به هدف و عمق موضوع می شویم. همین عمل بارش باران اگر در آن دقت کنیم پی می بریم که خداوند قادر به هر کاری هست. و همانطور که زمین مرده را با آب باران زنده می کند پس می تواند بندگان مرده را هم به راحتی زنده کند.
به کار بستن آیه در زندگی شخصیمان
باید از نشانه های خداوند درس بگیریم و از هیچ آیه و نشانه ای به راحتی و بی خیال عبور نکنیم. اگر طالب راه مستقیم و درست هستیم باید از خدا کمک بخواهیم و از راهنمایی هایش استفاده بهینه کنیم. از اتفاق های اطرافمان، از نشانه های بسیار دور و برمان استفاده کنیم. چشمان خوابمان را بیدار کنیم و به خوبی ببینیم و به قدرت خداوند بیش از پیش ایمان بیاوریم.
