«سنگ سیاه»، محله‌ای قدیمی در شیراز
محله سنگ سیاه یکی از محله‌های منطقه هشت شهر شیراز است. این محله در جنوب غربی بافت تاریخی شهر قرار گرفته و حدود ۸۰ هکتار مساحت دارد. شيراز در گذشته به یازده محله مسکونی تقسیم می‌شد كه در حصاری با هشت دروازه قرار داشت. همه از اين هشت دروازه به اين شهر تردد می‌كردند. محلات شیراز قدیم به دو دسته بزرگ "حیدری" و "نعمتی" تقسیم شده بودند. حیدری به محلاتی گفته می شد که افراد آن محلات، خود را پیرو "سلطان حیدر" می‌دانستند. ساکنان محلات نعمتی نیز پیرو "شاه نعمت الله" بودند. در این محله آرامگاه "عمروبن عثمان" معروف به "سیبویه" قرار دارد. عمرو بن عثمان معروف به سیبویه شیرازی از دانشمندان ایرانی صرف و نحو زبان عربی است. سیبویه هنگامی که عزم سفر به خراسان کرده بود، در راه بیمار شد و در سن ۴۰ سالگی در شهر شیراز دار فانی را وداع گفت. به علت قرار داشتن سنگی سیاه بر روی قبر سیبویه، این محله به سنگ سیاه معروف شده است. از بناهای تاریخی این محله می توان به "امامزاده بی‌بی دختران"، "مسجد مشیرالملک"، "کلیسای ارامنه"، "خانه فروغ‌الملک"، "خانه سعادت"، "خانه ضیائیان" و "بقعه سید تاج‌الدین غریب" اشاره کرد. طرح مرمت و احیای محله سنگ سیاه از سال ۱۳۷۹ آغاز شده اما تاکنون پیشرفت چندانی نداشته است.
