از بحارالانوار نقل شده که حضرت زهرا (سلام الله علیها) سید زنان عالم در آداب روزه‌داری فرمودند: «ما یصنع الصائم بصیامه اذا لم یصن لسانه و سمعه و بصره و جوارحه: روزهدارى که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده روزههایش به چه کارش خواهد آمد؟»
جعفر بن محمد(علیه السلام) از آباء گرامی‌اش از حضرت فاطمه(سلام الله علیها) روایت می‌کند که حضرت فرمود: صائم با روزه خویش کارى نکرده (یعنى حق روزه را ادا نکرده) هرگاه زبان و گوش و چشم و جوارحش را از (آنچه که بر آنها حرام است) حفظ نکرده باشد.
بر اساس این روایت روزه یک انسان فقط به حفظ شکم از خوردنی‌ها، نوشیدنی‌ها و مبطلات نیست، بلکه اجتناب از گناهان و معصیت و پرهیز از تمامی محرمات روزه واقعی محسوب می‌شود.
در کتاب «دعائم» از حضرت على(علیه السلام) روایت شده است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دهه آخر ماه مبارک رمضان رختخواب خود را جمع مىکرد و کمرش را براى عبادت محکم مىبست و زمانی که شب بیست و سوم فرا مىرسید، اهل بیت خود را بیدار نگه مىداشت و به صورت هر کدام که خواب بر او غلبه می‌کرد آب مىزد که خوابش نگیرد.
همین‌طور حضرت زهرا (سلام الله علیها)، هیچ یک از اهل خانه خود را نمىگذاشت که در آن شب بخوابند، و براى این که خوابشان نبرد، غذاى کمترى به آنان مىداد و از روز، خود را براى شبزندهدارى آماده مىکرد و مىفرمود: محروم است کسى که از خیر این شب بی‌بهره بماند.
فارس
