∞ آیه شب چهارم ماه مبارک رمضان ∞

بنام خدا

(ومنهم من یقول ربنااتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قناعذاب النار):

(و بعضی از آنان می گویند: پرودگارا به ما در دنیا و آخرت حسنه ارزانی کن و مارا ازعذاب آتش حفظ نما)

چون شخص مؤمن جز آنچه نزد خداهست نمی خواهد و اگر هم چیزی از دنیا بخواهد تنها آن چیزهایی را می جویدکه پروردگارش برای او بخواهد ،لذا مؤمن از خدا فقط حسنات را می جوید ،اماآنکس که اهل دنیاست فقط دنیا را می خواهد، چه خوب و چه بدش ،همه برای او حسنه محسوب می شود و لذا در آیه قبل کلمه حسنه رانیاورده است .(تفسیر خلاصه ای از المیزان)

بنام خدا

برای خواستن حسنه از خدا در دعاها، هدف‏هاى کلّى مطرح شود و تعیین مصداق به عهده خداوند گذاشته شود. ما از خداوند حسنه و سعادت مى‏خواهیم، ولى در اینکه رشد و صلاح ما در چیست؟ آنرا به عهده ‏ى خداوند مى‏گذاریم. چون ما به خاطر محدودیّت‏هاى علمى و عدم آگاهى از آینده و ابعاد روحى خودمان، نمى‏توانیم مصادیق جزئى را تعیین بنمائیم. به همین جهت توصیه شده است از خداوند وسیله کار را نخواهید، خودِ کار را بخواهید. زیرا ممکن است خداوند از وسیله ‏ى دیگرى که به فکر و ذهن ما نمى‏آید، کارى را براى ما محقّق سازد. مثلاً از خداوند توفیق زیارت حج را بخواهید، امّا نگویید: خدایا مالى به من بده تا به مکّه بروم. چون خداوند گاهى سبب را به گونه ‏اى قرار مى‏دهد که ما فکر آن را نمى‏کردیم.

اين جمله تفريع است بر جمله ( فاذكروا اللّه كذكركم آباء كم )، و مراد از ناس مطلق افراد انسان اعم از مؤ من و كافر است چه كافر كه به غير از پدران خود بياد كس ديگر نيست ، و جز افتخارات دنيوى را نمى خواهد و جز دنيا نمى طلبد، و كارى به آخرت ندارد، و چه مؤ من كه جز آنچه نزد خداست نمى جويد، و اگر هم چيزى از امور دنيا را بخواهد چيزى است كه باز مورد رضاى پروردگارش (و وسيله كسب رضاى او) است ،و بنابراين پس اينكه فرمود: (بعضى از مردم مى گويند) منظور گفتن به زبان قال نيست ، بلكه گفتن به زبان حال است ، و معناى آيه اين است كه : بعضى از مردم نمى خواهند مگر دنيا را، و اينان در آخرت هيچ نصيبى ندارند، بعضى هم هستند كه نمى جويند مگر آنچه را كه مايه رضا و خوشنودى پروردگارشان باشد، چه در دنيا و چه در آخرت : اينان از آخرت هم نصيب دارند.

از اينجا روشن مى شود كه چرا حسنه را در نقل كلام اهل آخرت ذكر كرد و در نقل كلام اهل دنيا نقل نكرد، چون كسى كه چيزى از امور دنيا مى خواهد مقيد نيست به اينكه آن چيز نزد خدا هم حسنه باشد يا نباشد،او دنيا را مى خواهد كه همه اش نزد او حسنه و خوب است ، چون مايه زندگى نيائى او است ، و هواى نفسش موافق و سازگار است ، به خلاف كسى كه رضاى خدا را مى خواهد كه در نظر او آنچه در دنيا و آنچه در آخرت است دو جور است ، يكى حسنه و ديگرى سيئه ، و او نمى جويد و درخواست نمى كند مگر حسنه را.

و اينكه ميان جمله : (وما له فى الاخره من خلاق ) و جمله : (اولئك لهم نصيب مما كسبوا) مقابله انداخته ، اين معنا را مى فهماند كه اعمال طايفه اول كه فقط دنيا را مى خواهند باطل و بى نتيجه است ، به خلاف دسته دوم كه از آنچه مى كنند بهره مى برند، همچنانكه در جاى ديگر فرموده : (وقدمنا الى ما عملوا من عمل ، فجعلناه هباء منثورا) و نيز فرموده : (ويوم يعرض الذّين كفروا على النار، اذهبتم طيباتكم فى حياتكم الدنيا، و است متعتم بها) و نيز فرموده : (فلا نقيم لهم يوم القيمه وزنا).

بنام خدا

(ومنهم من یقول ربنااتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قناعذاب النار):

(و بعضی از آنان می گویند: پرودگارا به ما در دنیا و آخرت حسنه ارزانی کن و مارا ازعذاب آتش حفظ نما)

وجوهی  در تفسیر این دو «حسنة» گفته شده است که از اینقرارند:

1- علم و عبادت در دنیا و بهشت در آخرت از «حسن» و «قتاده».

2- مال و ثروت دنیا و بهشت در آخرت از «ابن زید و سدى».

3- زن صالحه در دنیا و بهشت در آخرت از «حضرت على علیه السلام».

از رسول اکرم نقل شده که فرموده: بهر کس قلب شاکر و زبان ذاکر و همسر مؤمنة که او را در کارهاى دنیوى و اخروى کمک کند داده شد پس باو «حسنة» در دنیا و «حسنة» در آخرت داده شده و از عذاب آتش مصون و محفوظ است.  
 

تفسیر آیه 201 از سوره ی مبارکه ی بقره

به نام خدا

متن آیه:
 

وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ
 

ترجمه آیه:
 

و بعضي مي‏گويند: «پروردگارا! به ما در دنيا (نيکي) عطا کن؛ و در آخرت نيز «نيکي» مرحمت فرما؛ و ما را از عذاب آتش نگاه دار.»
 

تفسیر آیه:
 

201- و بعضي مي‏گويند: «پروردگارا! به ما در دنيا (نيکي) عطا کن! و در آخرت نيز (نيکي) مرحمت فرما! و ما را از عذاب آتش نگاه‏دار!»
«و گروهي مي‏گويند پروردگارا به ما در دنيا (نيکي) عطا کن و در آخرت (نيکي) مرحمت فرما و ما را از عذاب آتش نگاهدار» (و منهم من يقول ربنا آتنا في الدنيا حسنة و في الاخرة حسنة و قنا عذاب النار).
در حقيقت اين قسمت از آيات اشاره به خواسته‏هاي مردم و اهداف آنها در اين عبادت بزرگ است بعضي جز به مواهب مادي دنيا نظر ندارند و چيزي غير از آن از خدا نمي‏خواهند بديهي است آنها در آخرت از همه چيز بي بهره‏اند.
ولي گروهي هم مواهب مادي دنيا را مي‏خواهند و هم مواهب معنوي را بلکه زندگي دنيا را نيز به عنوان مقدمه تکامل معنوي مي‏طلبند و اين است منطق اسلام که هم نظر به جسم و ماده دارد و هم جان و معنا و اولي را زمينه‏ساز دومي مي‏شمرد و هرگز با انسانهاي يک بعدي يعني آنها که در ماديات غوطه‏ورند و براي آن اصالت قائلند، يا کساني که به کلي از زندگاني دنيا بيگانه‏اند سازگار نيست.
در اين که منظور از «حسنة» در اين آيه چيست؟ تفسيرهاي مختلفي براي آن
ذکر کرده‏اند، در روايتي از امام صادق (ع) به معني وسعت رزق و حسن خلق در دنيا و خشنودي خدا و بهشت در آخرت تفسير شده است (انها السعة في الرزق و المعاش و حسن الخلق في الدنيا و رضوان الله و الجنة في الاخرة).
و بعضي از مفسران آن را به معني علم و عبادت در دنيا و بهشت در آخرت، يا مال در دنيا، و بهشت در آخرت، يا همسر خوب و صالح در دنيا و بهشت در آخرت دانسته‏اند در حديثي نيز از پيامبر اکرم (ص) آمده است: من اوتي قلبا شاکرا و لسانا ذاکرا و زوجة مؤمنة تعينه علي امر دنياه و اخراه فقد اوتي في الدنيا حسنة و في الاخرة حسنة و وقي عذاب النار، «کسي که خدا به او قلبي شاکر، زباني مشغول به ذکر حق، و همسري با ايمان که او را در امور دنيا و آخرت ياري کند ببخشد، نيکي دنيا و آخرت را به او داده و از عذاب آتش باز داشته شده».
بديهي است حسنه به معني هر گونه خير و خوبي است و مفهومي وسيع و گسترده دارد که تمام مواهب مادي و معنوي را شامل مي‏شود، بنابراين آنچه در روايات فوق يا کلمات مفسران آمده است بيان مصداقهاي روشن آن مي‏باشد، و مفهوم آيه را محدود نمي‏کند، و اينکه بعضي از مفسران تصور کرده‏اند «حسنه» چون در آيه به صورت مفرد نکره است هر گونه نيکي را شامل نمي‏شود و لذا در تعيين مصداق آن در ميان مفسران گفتگو است اشتباهي بيش نيست زيرا گاه مي‏شود که مفرد نکره نيز معني جنس مي‏بخشد و مورد آيه ظاهرا از اين قبيل است و به گفته بعضي از مفسران، افراد با ايمان اصل حسنه را از خدا مي‏خواهند بدون اينکه نوعي از آن را انتخاب کنند، و همه را واگذار به مشيت و اراده و انعام الهي مي‏نمايند.
 

بحث و گفتگو پیرامون آیه:
 

خواستن و آرزو کردن نیکی در دمیا و هم در آخرت خوب است. انسان نباید هیچ کدوم رو به اون یکی بفروشد. دنیا مزرعه آخرت است. اگر لازم نبود که خداوند ما را در این دنیا قرار نمی داد. پس باید هم نیکی در این دنیا و هم نیکی در آخرت را از خداوند خواستار باشیم و چه کسی بهتر از خداوند که بتواند خواسته ما را برآورده کند.
 

تطبیق مفاهیم آیه با روحیات و منش و رفتار خودمان:
 

مسلماً انسان طمع دارد و چیزهای خوب را به مقدار کم نمی خواهد و همینطور زودگذر. پس باید همیشه دعا کند که خداوند نعمت های خوبش را هم در این دنیا و هم در آخرت نصیبش کند.
 

به کار بستن آیه در زندگی شخصیمان:
 

بهتر است آینده نگر باشیم. و بدانیم نیکی تنها در این دنیا زیاد یه کارمان نمی آید البته بی فایده هم نیست و خیلی مهم هم هست ولی بهتر است نیکی را در آخرت هم خواهان باشیم و به دنبال آن هم باشیم.

 

سوال :

اکثر  نمازگزارها همین دعا را در قنوت ذکر می کنند .هیچ فکر کردی چرا  این دعا اینقدر توصیه شده در قنوت؟

بر و نیکی در آیه ای از قرآن

«لَّيْس الْبرَّ أَن تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبرَّ مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الاَخِرِ وَالْمَلَئكةِ وَالْكِتَبِ وَالنَّبِيِّينَ وَ اتى الْمَالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِى الْقُرْبى وَالْيَتَمَى وَالْمَسكِينَ وَابْنَ السبِيلِ وَالسائلِينَ وَ فى الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصلَوةَ وَ اتى الزَّكَوةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَهَدُوا وَالصبرِينَ فى الْبَأْساءِ وَالضرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولَئك الَّذِينَ صدَقُوا وَ أُولَئك هُمُ الْمُتَّقُونَ؛ نيكى (تنها) اين نيست (كه به هنگام نماز) صورت خود را به سوى مشرق و مغرب كنيد (و تمام گفتگوى شما از مساله قبله و تغيير قبله باشد و همه وقت خود را مصروف آن سازيد) بلكه نيكى (و نيكوكار) كسانى هستند كه به خدا و روز رستاخيز و فرشتگان و كتاب آسمانى و پيامبران ايمان آورده اند و مال (خود) را با علاقه اى كه به آن دارند به خويشاوندان و يتيمان و مسكينان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان انفاق مى كنند، نماز را برپا مى دارند و زكات را مى پردازند و به عهد خود ـ به هنگامى كه عهد بستند ـ وفا مى كنند، در برابر محروميت ها و بيماري ها و در ميدان جنگ استقامت به خرج مى دهند، اين ها كسانى هستند كه راست مى گويند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است) و اين ها هستند پرهيزگاران». (سوره بقره، آيه 177)

//http://wiki.ahlolbait.com//

بر و نیکی در احادیث

1. عـِدَّةٌ مِنْ أَصـْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمَّارِ بْنِ أَبِي الْأَحْوَصِ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عليه السلام. قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَضَعَ الْإِيمَانَ عَلَى سَبْعَةِ أَسْهُمٍ عَلَى الْبِرِّ وَالصِّدْقِ وَالْيَقِينِ وَالرِّضَا وَالْوَفَاءِ وَالْعِلْمِ وَالْحِلْمِ؛ امام صادق عليه السلام: خداوند قرار داده ايمان را بر هفت سهم:

   1. نيكى

   2. صداقت و راستى

   3. يقين

   4. راضى بودن به رضاى الهى

   5. وفاى به عهد

   6. علم و آگاهى

   7. حلم و بردبارى.(الكافي، ج2 ص42)

2. سن، المحاسن أَبِي عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عليه السلام قَالَ قَالَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ عليه السلام ثَلَاثٌ مِنْ أَبْوَابِ الْبِرِّ سَخَاءُ النَّفْسِ وَ طِيبُ الْكَلَامِ وَالصَّبْرُ عَلَى الْأَذَى؛ على عليه السلام: سه چـيز از درهاى نيكى است:

   1. سخاوت

   2. زيبا سخن گفتن

   3. صبر در سختي ها.(بحارالانوار، ج68 ص354)

3. وَرَوَى مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ لِلْمُصَلِّي ثَلَاثُ خِصَالٍ إِذَا هُوَ قَامَ فِي صَلَاتِهِ حَفَّتْ بِهِ الْمَلَائِكَةُ مِنْ قَدَمَيْهِ إِلَى أَعْنَانِ السَّمَاءِ وَيَتَنَاثَرُ الْبِرُّ عَلَيْهِ مِنْ أَعـْنَانِ السَّمَاءِ إِلَى مَفْرِقِ رَأْسِهِ وَ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِهِ يُنَادِي لَوْ يَعْلَمُ الْمُصَلِّي مَنْ يُنَاجِي مَا انْفَتَلَ؛ امام باقر عليه السلام: براى مصلى هنگام نماز سه صفت هست 1) ملائكه ها از پاى او تا آسمان او را احاطه نمودند 2) بر و نيكى از آسمان به او ميرسد و ملكى ندا مي دهد اگر نمازگذار مى دانست با چـه كسى مناجات مى كند از نماز غافل نمى شد. (من لايحضره الفقيه، ج1، ص207)

4. وَ قَالَ عليه السلام يَدْخُلُ عَلَى الْمَيِّتِ فِي قَبْرِهِ الصَّلَاةُ وَالصَّوْمُ وَالْحَجُّ وَالصَّدَقَةُ وَالْبِرُّ وَالدُّعَاءُ وَ يُكْتَبُ أَجْرُهُ لِلَّذِي يَفْعَلُهُ وَ لِلْمَيِّتِ؛ امام صادق عليه السلام: وارد مى شود بر ميت در قبرش نماز و روزه و حج و صدقه و نيكى و دعاء و نوشته مى شود اجر و ثواب براى كسى كه اين كارها را براى ميت انجام داده و براى ميت. (من لايحضره الفقيه، ج1، ص185)

5. قَالَ الصَّادِقُ عليه السلام خِيَارُكُمْ سُمَحَاؤُكُمْ وَ شِرَارُكُمْ بُخَلَاؤُكُمْ وَ مِنْ خَالِصِ الْإِيمَانِ الْبِرُّ بِالْإِخْوَانِ وَ السَّعْيُ فِي حَوَائِجِهِمْ وَ إِنَّ الْبَارَّ بِالْإِخْوَانِ لَيُحِبُّهُ الرَّحْمَنُ وَ فِي ذَلِكَ مَرْغَمَةُ الشَّيْطَانِ وَ تَزَحْزُحٌ عَنِ النِّيرَانِ وَ دُخُولُ الْجِنَانِ ثُمَّ قَالَ لِجَمِيلٍ يَا جَمِيلُ أَخْبِرْ بِهَذَا غُرَرَ أَصْحَابِكَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَنْ غُرَرُ أَصْحَابِي قَالَ هُمُ الْبَارُّونَ بِالْإِخْوَانِ فِي الْعُسْرِ وَالْيُسْر؛ امام صادق عليه السلام: بهترين شما سخاوتمندان شمايند و بدترين شما بخيلانند و از نشانه هاى ايمان خالص نيكى به برادران و سعى دربرآوردن حوائج آنان است و همانا نيكوكار خداوند رحمن او را دوست مى دارد و نيكوكارى سبب دورى شيطان و جهنم و دخول در بهشت مى شود. سپس حضرت به جميل فرمودند يا جميل برسان اين را به بزرگان اصحابت، جميل عرض كرد بزرگان كيانند. حضرت فرمودند: آنان نيكوكاران به برادرانند در سختى و در راحتى. (من لايحضره الفقيه، ج2، ص61)

6. وَ قَالَ أَبُوجَعـْفَرٍ عليه السلام الْبِرُّ وَالصَّدَقَةُ يَنْفِيَانِ الْفَقْرَ وَ يَزِيدَانِ فِي الْعُمُرِ وَ يَدْفَعَانِ عَنْ صَاحِبِهِمَا سَبْعِينَ مِيتَةَ سَوْءٍ؛ امام باقر عليه السلام: نيكى و صدقه فقر را نابود مى كنند و عمر را زياد مي كنند و از صاحبش هفتاد مرگ بد را دور مى كنند. (من لايحضره الفقيه، ج2، ص66)

7. أَسْرَعُ الْخَيْرِ ثَوَاباً الْبِرُّ؛ رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم: ثواب نيكى زودتر از كارهاى خير ديگر مى رسد. (من لايحضره الفقيه، ج4، ص379)

8. وَرُوِيَ عـَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله و سلم أَنَّهُ قَالَ لَا يَزَالُ النَّاسُ بِخَيْرٍ مَا أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوَى فَإِذَا لَمْ يَفْعَلُوا ذَلِكَ نُزِعَتْ مِنْهُمُ الْبَرَكَاتُ وَ سُلِّطَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ نَاصِرٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ؛ رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم: خير از مردم جدا نمى شود مادامى كه امر به معروف و نهى از منكر مى كنند و در كار نيك و تقوى يكديگر را كمك مى كنند پس هرگاه چنين نكنند بركت از آنها مى رود و بعضى از آنها بر بعض ديگر مسلط مى شوند. در حالى كه هيچ ياورى در آسمان و زمين براى آنها نيست. (تهذيب الاحكام، ج6، ص181)

9. عـِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عـَبْدِاللَّهِ عليه السلام عنْ آبَائِهِ عليه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله و سلم كُلُّ مَعْرُوفٍ صَدَقَةٌ وَ الدَّالُّ عَلَى الْخَيْرِ كَفَاعِلِهِ وَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ إِغَاثَةَ اللَّهْفَانِ؛ رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم: هر كار نيكى صدقه است و كسى كه ديگرى را بر كار نيك راهنمائى كند همانند كسى است كه كار نيك انجام مى دهد. (الكافي، ج4، ص27)

10. عـِدَّةٌ مِنْ أَصـْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ وَ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عـَنْ عـُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ عليه السلام فَتَقَرَّبُوا إِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ بِالْبِرِّ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ؛ امام صادق عليه السلام: تقرب بجوئيد به خداوند عزوجل با كار نيك و صله رحم. (الكافي ج4 ص27)

11. علِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ عليه السلام قَالَ اصـْنَعِ الْمَعْرُوفَ إِلَى مَنْ هُوَ أَهْلُهُ وَإِلَى مَنْ لَيْسَ مِنْ أَهْلِهِ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ هُوَ مِنْ أَهْلِهِ فَكُنْ أَنْتَ مِنْ أَهْلِهِ؛ امام صادق عليه السلام: نيكى كنى به اهلش اگر هم او اهلش نبود شما اهل نيكوكارى هستيد. (الكافي، ج4، ص28)

12. أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ الْوَلِيدِ عنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله و سلم أَوَّلُ مَنْ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ الْمَعْرُوفُ وَ أَهْلُهُ وَ أَوَّلُ مَنْ يَرِدُ عَلَيَّ الْحَوْضَ؛ رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم: اول كسى كه وارد بهشت مى شود نيكوكار است و اول كسى كه بر من در كنار حوض وارد مي شود نيكوكار است. (الكافي، ج4، ص28)

//http://wiki.ahlolbait.com//

و بعضي مي‏گويند: «پروردگارا! به ما در دنيا (نيکي) عطا کن! و در آخرت نيز (نيکي) مرحمت فرما! و ما را از عذاب آتش نگاه‏دار!»
«و گروهي مي‏گويند پروردگارا به ما در دنيا (نيکي) عطا کن و در آخرت (نيکي) مرحمت فرما و ما را از عذاب آتش نگاهدار» (و منهم من يقول ربنا آتنا في الدنيا حسنة و في الاخرة حسنة و قنا عذاب النار).
در حقيقت اين قسمت از آيات اشاره به خواسته‏هاي مردم و اهداف آنها در اين عبادت بزرگ است بعضي جز به مواهب مادي دنيا نظر ندارند و چيزي غير از آن از خدا نمي‏خواهند بديهي است آنها در آخرت از همه چيز بي بهره‏اند.
ولي گروهي هم مواهب مادي دنيا را مي‏خواهند و هم مواهب معنوي را بلکه زندگي دنيا را نيز به عنوان مقدمه تکامل معنوي مي‏طلبند و اين است منطق اسلام که هم نظر به جسم و ماده دارد و هم جان و معنا و اولي را زمينه‏ساز دومي مي‏شمرد و هرگز با انسانهاي يک بعدي يعني آنها که در ماديات غوطه‏ورند و براي آن اصالت قائلند، يا کساني که به کلي از زندگاني دنيا بيگانه‏اند سازگار نيست.
در اين که منظور از «حسنة» در اين آيه چيست؟ تفسيرهاي مختلفي براي آن
ذکر کرده‏اند، در روايتي از امام صادق (ع) به معني وسعت رزق و حسن خلق در دنيا و خشنودي خدا و بهشت در آخرت تفسير شده است (انها السعة في الرزق و المعاش و حسن الخلق في الدنيا و رضوان الله و الجنة في الاخرة).
و بعضي از مفسران آن را به معني علم و عبادت در دنيا و بهشت در آخرت، يا مال در دنيا، و بهشت در آخرت، يا همسر خوب و صالح در دنيا و بهشت در آخرت دانسته‏اند در حديثي نيز از پيامبر اکرم (ص) آمده است: من اوتي قلبا شاکرا و لسانا ذاکرا و زوجة مؤمنة تعينه علي امر دنياه و اخراه فقد اوتي في الدنيا حسنة و في الاخرة حسنة و وقي عذاب النار، «کسي که خدا به او قلبي شاکر، زباني مشغول به ذکر حق، و همسري با ايمان که او را در امور دنيا و آخرت ياري کند ببخشد، نيکي دنيا و آخرت را به او داده و از عذاب آتش باز داشته شده».
بديهي است حسنه به معني هر گونه خير و خوبي است و مفهومي وسيع و گسترده دارد که تمام مواهب مادي و معنوي را شامل مي‏شود، بنابراين آنچه در روايات فوق يا کلمات مفسران آمده است بيان مصداقهاي روشن آن مي‏باشد، و مفهوم آيه را محدود نمي‏کند، و اينکه بعضي از مفسران تصور کرده‏اند «حسنه» چون در آيه به صورت مفرد نکره است هر گونه نيکي را شامل نمي‏شود و لذا در تعيين مصداق آن در ميان مفسران گفتگو است اشتباهي بيش نيست زيرا گاه مي‏شود که مفرد نکره نيز معني جنس مي‏بخشد و مورد آيه ظاهرا از اين قبيل است و به گفته بعضي از مفسران، افراد با ايمان اصل حسنه را از خدا مي‏خواهند بدون اينکه نوعي از آن را انتخاب کنند، و همه را واگذار به مشيت و اراده و انعام الهي مي‏نمايند.

با توجه به صحبت های آقای قرائتی، شاید به این خاطر باشه که  این دعا همه ی حاجت های دنیوی و اخروی دعا کننده رو شامل میشه ؛

به این معنی که وقتی دعا می کنیم  خدایا در دنیا به ما حسنه بده، حسنه شامل تمام خیر و خوبی های دنیوی میشه، و نیز وقتی می گوئیم خدایا در آخرت هم به ما حسنه بده، حسنه شامل تمام خیر و خوبی های آخرت میشه، که خدای حکیم و رحیم با توجه به مصلحت ما، حاجت های ما رو میده ، در پایان هم که درخواست میشه خدایا ما رو از عذاب آتش جهنم نگهدار ؛ و در یک کلمه می شه گفت دعای جامع و کاملی ست.