ماه مبارک رمضان + با امام حسین(ع)

با سلام

و با ارزوی قبولی طاعات عبادات در ماه مبارک رمضان و استفاده حداکثری از این ماه دوسال که ماه مبارک رمضان نماد کامل دوری از منکرات و پرداختن به معروفها ست:

1- به چه علت بعضی شیعیان و رهروانی که خود را منتسب به امام می دانند چرا اطاعت امام و همراهان ان حضرت را در همه حال الگو قرار نداده و فقط ماه مبارک رمضان مقید می شوند؟ به زبان دیگر بنابه تعبیر مقام معظم رهبری 30 روز ماه رمضان در بهشت هستند؟

2- به نظر شما در این ماه چطور خودسازی کنیم که تا در مقام درک اراده حضرت عباس در نهر القم و اجتناب از خوردن آب با وجود بودن آب برسیم؟

ز عقده های دل من گره گشایی کن
دوباره آمدم ای میزبان عطایی کن
بهار توبه و غفران رسید اللهی شکر
به بنده ها نظر از عفو کبریایی کن

بهانه جورنمودی که بر درت آیم
بر آشنایی همه ساله همنوایی کن
سفارش ملک داعی است در این ماه
هر آنچه هستی از این در فقط گدایی کن
بیا و راضی از این عبد بی سرو پا باش
بیا روزی ما را امام رضایی کن
به خاطر گل روی حسین هم که شده
به عبد عاصی خود باز هم خدایی کن
بدون روضه-مناجات بی اثر باشد
نصیب ما-سحری رزق کربلایی کن
سحر ،نوای امامی غریب می آید
که بر مشام دل،عطر سیب می آید

بنام خدا

1- به چه علت بعضی شیعیان و رهروانی که خود را منتسب به امام می دانند چرا اطاعت امام و همراهان ان حضرت را در همه حال الگو قرار نداده و فقط ماه مبارک رمضان مقید می شوند؟ به زبان دیگر بنابه تعبیر مقام معظم رهبری 30 روز ماه رمضان در بهشت هستند؟ 

انسان یک موجود چند بعدی است. دارای بعد روحانی و الاهی، مادی و حیوانی، بعد اجتماعی، و بعد عاطفی و ... است. این ابعاد هر یک دارای تمایلات و جاذبه هایی هستند که دایم با هم در نبرد و مبارزه اند و چون انسان از ابتدای تولد با بعد حیوانی و امور مادی در تماس است و از طرف دیگر امور مادی با حواس ظاهری قابل مشاهده و درک هستند، روز به روز و به راحتی بعد حیوانی در انسان قوی تر می گردد، اما بقا و تقویت بعد روحانی و الاهی به جهت قابل مشاهده  نبودن و در تماس مستقیم نبودن انسان، با آنها در زندگی روزانه، نیازمند زحمت و تلاش است و به آسانی به دست نمی آید. بعد الاهی با فطرت پاک انسان گره خورده و بقا و تقویت آن وابسته به حفظ پاکی روح انسانی است.
به تعبیر صدر المتألهین ابعاد حیوانی انسان قبل از بلوغ در قلب انسان جای می گیرند و بر او مسلط می شوند، اما ابعاد روحانی و عقل انسان از سن بلوغ شروع به رشد و نمو می نمایند و در سن چهل سالگی به کمال می رسند و جنگ میان ابعاد حیوانی با ابعاد روحانی و عقلی از سن بلوغ آغاز می شود.[1]
ادیان الاهی، به ویژه اسلام برای هدایت انسان به سوی کمال و رهایی او از دام تمایلات نفسانی و حیوانی و ایجاد تعادل و توازن در میان ابعاد مختلف، فرستاده شده اند. بنابراین همواره یک نوع تضاد بین جنبه حیوانی انسان و دستورات اسلام که هدف آن ارتقای ارزش های الاهی و روحانی است، وجود دارد، و هر چه انسان به درجه کمال نزدیک تر می شود بین اعتقادات و آموزه ها و ارزش های دینی و مذهبی او با اعمال و رفتار و کردار او تضاد کمتر می شود، تا آن جا که در انسان کامل (معصوم) هیچ گونه تنافی و تضاد دینی بین اعتقادات و رفتار آنان مشاهده نمی شود. اما در انسان های عادی و کسانی که در درجات پایین ایمان قرار دارند این تضاد دیده می شود.
روشن است که این تضاد بین اعتقادات و اعمال که در بعضی از افراد مسلمان دیده می شود، مختص مسلمانان نیست، بلکه در تمام ادیان و مکاتبی که دارای ارزش های الاهی و روحانی اند نیز مشاهده می شود. اما از آن جایی که اسلام کامل ترین دین است و دستورات آن بالاترین دستورات و در تمام زمینه ها غنی است، تنافی بین مدعیان پیروی از اسلام با عمل آنان آشکارتر است؛ زیرا مؤمن واقعی به اسلام کسی است که در تمام زمینه ها از دستورات آن پیروی کامل داشته باشد.

قرآن مجید همواره متوجه این مشکل (تضاد بین اعتقادات و اعمال) بوده و آن را یک امر ناپسند دانسته و از آن بشدت نهی کرده است و می فرماید: "ای کسانی که ایمان آورده اید! چرا سخنی می گویید که عمل نمی کنید! نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگویید که عمل نمی کنید![2]

حال چه باید کرد؟ آیا باید دست از اعتقادات صحیح برداشت؟ آیا اشکال در ناحیه اعتقادات است یا در ناحیه انسان های مدعی ایمان و اسلام؟

مسلماً اعتقادات و آموزهای دین اسلام کامل ترین و صحیح ترین آموزه ها هستند. پس باید ریشه های این تضاد را شناخت و آنها را از بین برد

پی نوشت ها :

 [1] اسفار الاربعة ج 9، ص 93.

[2] صف، 2 و 3 – ترجمه مکارم شیرازی.

منبع : پایگاه اسلام کوئیست

بنام خدا

2- به نظر شما در این ماه چطور خودسازی کنیم که تا در مقام درک اراده حضرت عباس در نهر القم و اجتناب از خوردن آب با وجود بودن آب برسیم؟ 
 مهمترین عامل ادب حضور است. امام عین الله و سرچشمه زندگی است. بهترین راه کارعملی برای برقراری ارتباط با سرچشمه ی زندگی، ادب حضور است یعنی خودمان را در محضر حضرت ببینیم، مطیع محض در ولایت و امامت بشویم و تسلیم محض بشویم.  بهترین الگو حضرت ابوالفضل است. ببینیم که حضرت با امام زمانش یعنی امام حسین(ع) چه پیوندی برقرار کرد؟ ایشان سراسر عشق ،معرفت و ادب بود. وقتی در محضر امام بودند می ایستادند و وقتی حضرت رخصت نشستن می دادند، ایشان در کمال خضوع و خشوع می نشست یعنی از رفتار و گفتارش ادب حضور می بارید. ایشان ذوب در ولایت و امامت بود.
در زیارت عاشورا داریم :آنها بر درگاه و روی تو با ادب ایستادند و نگاهشان به نگاه تو بود تا دستور تو را اطاعت کنند. حضرت ابوالفضل را دربان و کلیدگاه امام حسین(ع) می نامند. سیدعلی آقا قاضی طباطبایی فرموده بودند :به هر جایی که رسیدم در سایه ی قرآن و توسل به حضرت امام حسین(ع) بوده است. تجلی فراگیر الهی اباعبدالله است ؛تمام خیرات عالم در خانه ی امام حسین(ع) است ولی باب الحسین و دربان، حضرت ابوالفضل است. مناجات شعبانیه که از زبان امیرالمومنین وارد شده است اوج عرفان اسلامی است که تاکید شده آنرا در ماه شعبان بخوانیم. در انتهای این مناجات مقام انقطاع الی الله و برداشتن حجاب های ظلمانی و نورانی را از خدا طلب می کنیم.
سید علی آقا قاضی طباطبایی حجاب های ظلمانی و نورانی را نمی فهمید. حجاب های ظلمانی برداشته شده بود ولی حجاب های نورانی باقی مانده بود. ایشان هر پنجشنبه به قصد زیارت امام حسین(ع) به سمت کربلا حرکت می کردند. و ابتدا به زیارت حضرت ابوالفضل می رفتند. وقتی می خواهیم به کربلا برویم خوب است که از باب الحسین وارد بشویم .کلیددار حضرت ابوالفضل است. قاضی طباطبائی تمنای برداشتن حجاب های نورانی را داشت. فردی بظاهر عادی به ایشان گفت :سید ،دنبال چه کسی می گردی ؟کعبه ی اولیاء حضرت ابوالفضل است. ایشان با اشک و آه گوشه ی در حرم حضرت ابوالفضل ایستاد و با یک عنایت حضرت ،حجاب های نورانی برداشته شد.
امام علی(ع) در خطبه ی قاسعه رویکردی دارند که عده ای در زندگی شان رهرو راه شیطان می شوند. (ما دونوع زندگی داریم: رحمانی و شیطانی. طلایه دار زندگی رحمانی امام معصوم زمان است و طلایه دار زندگی شیطانی، ابلیس و شیطان است. بعضی ها بین این دو زندگی مردد هستند ولی خدا و قرآن این زندگی را نمی پسندند.) یعنی تحت ولایت شیطان می روند و دست شان می شود دست شیطان و نگاه شان می شود نگاه شیطان و در یک کلام، بازوی توانمند شیطان می شوند. و به جایی می رسند که قلب شان می شود قلب شیطان. عده ای دیگر در زندگی رحمانی پا می گذارند و به زندگی شیطانی پشت پا می زنند و با مدیریت جهادی از زندگی شیطانی روگردان می وشند و به جایی می رسند که دست و بازوی توانمند و زبان امام می شوند. حضرت ابوالفضل بازوی توانمند و قلب و پشتوانه امام شده بود. چنین دستی وقتی از بدن جدا می شود لایق آن می شود که هنگام شهادتش امام خم شود و بر دست جدا شده بوسه بزند. چهار امام دست علمگیر تو را بوسیده اند. این دست دست خدایی شده است و دست امام معصوم شده است.
اگر الگوی ما حضرت ابوالفضل باشد هر کدام از ما می توانیم بازوی توانمند امام بشویم. ادب حضور برای ما همان بندگی است. تصور ما باید این باشد که در محضر امام هستیم. آیت الله بهجت می فرمودند که مهم نیست که ما به ملاقات حضرت برسیم مهم این است که نگاه حضرت در بالای سر ماست و حضرت دارد ما را می بیند. بندگی و ادب حضور ما ترک محرمات و انجام واجبات است.

نزدیکتر از قلب منی با من محجور     دوری زمن است وزتو مارا گله ای نیست

هر گناهی که ما انجام می دهیم از ولایت خدا و امام معصوم خارج می شویم و به ولایت شیطان نزدیک می شویم و از آن حیات طیبه فاصله می گیریم. پس ما باعث دوری از زندگی رحمانی می شویم. در آداب زیارت حرم امام حسین(ع)در مفاتیح صلواتی است که سید بن طاوس بر آن تاکید می کند. در این زیارت دو نگرش را بیان می کند. یکی کسانی که کارشان به امام کشی رسید و بزرگترین جنایت را در کربلا کردند، نگاه خداوند رحمان را در نظر نگرفتند یعنی از زندگی رحمانی فاصله گرفتند و در انتهای دعا داریم: خداوند بواسطه ی گناهانم مرا از شما جدا نکند. پس اگر ما بخواهیم به امام نزدیک بشویم باید از گناه دوری کنیم، با هر قدمی که به سمت گناه می رویم خواسته یا ناخواسته از امام دور می شویم.

منبع : پایگاه سمت خدا،سخنان حجة الاسلام کاشانی

سلام.

1. مشغله ی زندگی بعضی افراد، سبب غفلت و فراموشی آن ها از دستورات اولیای خدا می شود ولی در ماه رمضان بدلیل فضای معنوی حاضر در این ماه افراد کمتر دچار فراموشی و غفلت از دستورات معصومین می شوند و اطاعت امام و همراهان آن حضرت را الگو قرار می دهند.

به نظر شما در این ماه چطور خودسازی کنیم که تا در مقام درک اراده حضرت عباس در نهر القم و اجتناب از خوردن آب با وجود بودن آب برسیم؟

با سلام

خوب ببينيد تو اين هواي گرم روزه گرفتن يه جور جهاد در راه خدا حساب ميشه وقتي شما از بيرون مياي تو خونه هواي گرم تشنته مي روي كنار درستشويي و دست و صورت رو مي شوري ولي آب نمي خوري خود به خود استقامت در برابر مشكلات را در شما بالا مي بره و به اين راحتي آلوده به گناه نمي شيد همانطور كه حضرت عباس تشنگي را تحمل كردند و تا آخر به امام حسين (ع) وفادار بودند.

 فکر نکنم ما هیچوقت بتوانیم به مقام اقا ابوالفضل(ع) برسیم قمر بنی هاشم مرد بود.

حضرت ابوالفضل (ع)  از خودش گذشت آن هم در سخت ترین شرایط آن هم با لب تشنه در میدان نبرد

ولی ما در آسونترین شرایط هم اینکار را در بعضی شرایط نمیکنیم ...چرا؟؟....

البته این حرفها را به خودم گفتم...

به نظر شما در این ماه چطور خودسازی کنیم که تا در مقام درک اراده حضرت عباس در نهر القم و اجتناب از خوردن آب با وجود بودن آب برسیم؟

در مورد این سوال کافیه زیارت نامه حضرت عباس رو بخونیم تا بفهمیم ایشون چه مقامی داشتند اگر ایشون رو درست بشناسیم مطمنا میتونیم حداق در بعضی کارها که در حدمونه ایشون رو الگو قرار دهیم

1- به چه علت بعضی شیعیان و رهروانی که خود را منتسب به امام می دانند چرا اطاعت امام و همراهان ان حضرت را در همه حال الگو قرار نداده و فقط ماه مبارک رمضان مقید می شوند؟ به زبان دیگر بنابه تعبیر مقام معظم رهبری 30 روز ماه رمضان در بهشت هستند؟

سلام و عرض ادب

ایمان برخی از ما، ایمانی نیست که بتونه ما رو از همه گناهان دور کنه. گاهی فقط ظاهر ایمانی داریم ولی در عمل به فرمایشات خدا و رسولش عمل نمی کنیم. 

ولی در ماه مبارک رمضان، به دلیل اینکه سفره رحمت و مغفرت خدای متعال گشوده شده، سعی می کنیم فرصت معنوی که در اختیارمون گذاشته شده رو غنیمت بشمریم تا از قافله خوبان عقب نیفتیم. (البته نه به طور کامل)

با سلام و عرض ادب

به نظر شما در این ماه چطور خودسازی کنیم که تا در مقام درک اراده حضرت عباس در نهر القم و اجتناب از خوردن آب با وجود بودن آب برسیم؟

به نظرمن ما هیچ وقت نمیتونیم خودمون رو در مقام اون بزرگواران قرار بدیم.فقط میتونیم منش و رفتار اون بزرگواران رو سرلوحه زندگیمون قرار بدیم.حضرت عباس به خاطر دین از خیلی چیزها گذشتن ولی ما برای دینمون حاضر نیستیم از خیلی از مسائل جزئی زندگیمون بگذریم