گروهی به حضور پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مشرف شدند؛ حضرت از آنان پرسید: در چه حالی هستید؟ عرض کردند: ما «مؤمن» هستیم. سپس آن حضرت پرسید: حقیقت ایمان شما چیست؟ عرض کردند: اهل رضا به قضای الهی، تفویض و تسلیم امر خداییم.
حضرت فرمود: «علماء حکماء، کادوا ان یکونوا من الحکمة انبیاء، فان کنتم صادقین فلا تبنوا ما لا تسکنون و لا تجمعوا ما لا تاکلون و اتقوا الله الذی الیه ترجعون»
عالمان الهی و حکیمان دینی هستید، به گونه ای که حکمت شما نزدیک است به مرحله نبوت برسد و اگر راست می گویید که اهل تفویض، تسلیم و رضایید، چیزی را که در آن سکونت نمی کنید، نسازید و چیزی را که نمی خورید، ذخیره و پس انداز نکنید، شما که انباردار نسل آینده نیستید!
سر مذموم و زشت بودن ذخیره آن است که انسان به پس انداز خود اطمینان پیدا می کند و به آنچه که در مخزن الهی است وثوق ندارد، در حالی که خداوند، وعده رزق داده است و چنین نویدی حتما مؤثر است؛ زیرا هم مخزن الهی نفادناپذیر است و هم خداوند از خلف عهد و تخلف وعد مصون است.
تفویض آن است که انسان حدوثا کار را به خداوند واگذار کند و تسلیم آن است که بقائا در برابر هر تصمیمی که خدا در باره وی گرفته، منقاد باشد.
بحار، ج 64، ص 286؛ محاسن برقی، ج 1، ص 354.
کتاب : مراحل اخلاق در قرآن کریم
