چرا در ایران حجاب براى تمام ادیان اجبارى است؟ این نقض آزادى نیست؟

پاسخ: با عرض سلام خدمت پرسشگر گرامی، اقلیت‏های دینی غیر مسلمان در نظام جمهوری اسلامی از امتیازات بسیار متعدد و محدودیت‏های اندکی برخوردارند: T} 1. امتیازات: {T نظام جمهوری اسلامی ایران، با الهام از آموزه‏ها و تعالیم حیات بخش اسلام، اهمیت و جایگاه ویژه ای در احترام و رعایت حقوق اقلیت‏های مذهبی قائل بوده و این مهم با مراجعه به اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سایر قوانین عادی و عملکردها و اقدامات نظام اسلامی بعد از پیروزی انقلاب، در قبال این دسته از هموطنانمان به خوبی قابل اثبات است: 1ـ1. براساس اصل سیزدهم قانون اساسی، اقلیت‏های دینی (زرتشتی، کلیمی و مسیحی) به رسمیت شناخته شده اند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند ودر احوال شخصی و تعلیمات دینی، بر طبق آیین خود عمل می‏کنند: «A}قُولُوا آمَنّا بِاللّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْنا وَ... وَ ما أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ{A؛ ». V}بقره(2)، آیة 136  {V 1ـ2. اقلیت‏های دینی در برگزاری مراسم و مناسک مذهبی خود آزاد بوده و نظام اسلامی چنین حقی را برای آنان محترم می‏شمارد و آنان می‏توانند به صورت کاملاً آزاد در معابد رسمی خود (کلیسا، کنیسه و...) به انجام مراسم دینی خود بپردازند. 1ـ3. در احوال شخصی و تعلیمات دینی، بر طبق آیین خود عمل می‏کنند. 1ـ4. براساس اصل 26 حق تشکل دارند: «... انجمن‏های ... اقلیت‏های دینی شناخته شده آزادند، مشروط به اینکه اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساسی جمهوری اسلامی را نقض نکند...». به موجب ماده 4 قانون فعالیت احزاب مصوب 7/6/1360 «انجمن اقلیت‏های دینی موضوع اصل 13 قانون اساسی تشکیلاتی است که مرکب از اعضای داوطلب همان اقلیت دینی که هدف آن حل مشکلات و بررسی مسائل دینی، فرهنگی، اجتماعی و رفاهی ویژه آن اقلیت باشد». 1ـ5. حق نمایندگی مجلس شورای اسلامی بر اساس اصل 64 قانون اساسی و شرکت در تمام انتخابات؛ اعم از شوراها، ریاست جمهوری، همه پرسی، خبرگان رهبری و... . 1ـ6. براساس اصل تساوی عموم در مقابل قانون (اصل 3 و 14) و تساوی و برخورداری همه افراد ملت از حقوق مساوی، در تمام زمینه‏ها (اصول 19 و 20) آنان در زمره افراد ملت از این حقوق برخوردار هستند. V}سید محمد هاشمی، حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، ج 1، ص 186، سال 1378 {V 1ـ7. پیرو این اصول و با الهام از ارزش‏ها و تعالیم اسلامی، بهترین حسن سلوک و حسن رفتار و همزیستی مسالمت آمیز را با پیروان اقلیت‏های دینی داشته است و این واقعیتی است که اکثریت این هموطنان بدان اذعان دارند. به عنوان نمونه در زمانی که ایالات متحده آمریکا، اتهام نقض حقوق یهودیان و نحوه غیرقانونی محاکمه آنها را بر ایران وارد می‏کرد، خاخام‏های یهودی وابسته به گروه «نتوریاکارتا» ـ که در آمریکا مستقر هستند ـ پس از بازدید دو هفته ای خود از ایران در بازگشت به نیویورک در یک کنفرانس خبری از مقامات ایران به جهت میهمان نوازی از جامعه یهودیان ایران تشکر و تأکید کردند که در دیدار با اقشار مختلف، شاهد بوده اند که یهودیان ایران نسبت به یهودیان سایر کشورها، از وضع بهتری برخوردار هستند و جو سازی رسانه‏های دربارة وضع یهودیان ایران، بی مورد و سیاسی می‏باشد. V}حمید عبادی، چالش‏های ایران و آمریکا، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، ص 188 {V این در حالی است که سایر مسلمانان جهان ـ که در کشورهای مسیحی نشین و... زندگی می‏کنند ـ نه تنها از حقوق اجتماعی یکسان با سایر شهروندان آن کشورها برخوردار نیستند و حق داشتن نماینده در مجالس قانون گذاری و... را ندارند؛ بلکه معمولا مورد خشونت و آزار واقع شده و حتی از عمل به تعالیم مذهبی خویش نیز ممنوع می‏باشند، (مانند قضیه حجاب در فرانسه و یا اعمال خشونت شدید نسبت به مسلمانان در آمریکا و...). با مقایسة آمار کلیساهای ایران نسبت به مساجد مسلمانان در فرانسه، روشن می‏شود که مسیحیان ایران به رغم تعداد بسیار اندکی که دارند ـ در مقابل جمعیت عظیم مسلمانان فرانسه، از اماکن مذهبی بسیار بیشتری برخوردارند. T} 2. محدودیت ها: {T وجود برخی محدودیت‏های ظاهری، برای اقلیت‏های دینی ناشی از دلایل منطقی و دینی است؛ زیرا، با توجه به رسمیت دین اسلام و مذهب شیعه ـ براساس خواست و اراده اکثریت مردم کشور ـ طبعاً اقلیت‏های دینی کشور، در امور سیاسی و اجتماعی خود ناگزیر به تبعیت از این رسمیت و انصراف از قسمتی از آیین خویش هستند. V} سید محمد هاشمی، همان، ص 174 {V و این امری کاملاً منطقی است و نمی‏شود انتظاری غیر از این داشت. از طرفی سکونت اقلیت‏های دینی غیر مسلمان در دارالاسلام و کشورهای اسلامی، تابع عقد قرارداد ذمه است که براساس آن اقلیت‏های دینی غیر مسلمان در چارچوب رعایت شرایط و مقررات خاصی ـ که در مقابل آن تعهدات و امتیازات بیشماری از طرف دولت اسلامی برای آنان وجود دارد ـ می‏توانند در کشورهای مسلمان زندگی مسالمت‏آمیز و دوستانه‏ای داشته و از حسن همجواری و معاشرت با مسلمانان برخوردار باشند. V}ر.ک: عمید زنجانی، فقه سیاسی، حقوق تعهدات بین الملل و دیپلماسی در اسلام، نشر سمت، 1379، ص 88 به بعد {V بررسی تاریخی وضعیت اقلیت‏های دینی در کشورهای اسلامی، بیانگر کمال آسایش، امنیت و رضایت آنان از حکومت‏های اسلامی است تا جایی که عدة زیادی از این اقلیت‏ها ـ به رغم آزادی و زندگی قابل قبول ـ به مرور زمان مسلمان شدند. از این رو در تاریخ اسلام کمتر موردی هست که اقلیت‏های دینی برای احقاق حقوق و آزادی‏های خود دست به مبارزه و قیام و درگیری‏های منظم زده باشند. معابد و اماکن مقدسه اهل کتاب نیز مورد احترام مسلمین است و قرآن مجید یکی از زمینه‏های جهاد علیه اشرار را حفظ همه اماکنی می‏داند که پیروان ادیان توحیدی به عبادت می‏پردازند و نام مبارک خداوند را بر زبان می‏آورند: «A}... وَ لَوْ لا دَفْعُ اللّهِ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فیهَا اسْمُ اللّهِ{A؛». V} حج(22)، آیة 40 {V بر این اساس حفظ امنیت و مصونیت همه جانبه معابد و اموال و موقوفات آنان، از مسئولیت‏ها و وظایف مسلمین است. اصولا پوشش امر غریزی و فطری برای بشر است و کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که از دیر زمان بشر در حد امکان نسبت به مسأله پوشش اهتمام ورزیده است و همه صاحبان ادیان نیز آن را سرلوحه عمل خویش قرار داده اند. همچنین از تاریخ استفاده می‏شود که در صدر اسلام حتی یهودی و نصاری هم نوعی حجاب داشتند. منتها حجاب‏های آنان با حجاب‏های مسلمین فرق داشته. } برگرفته از: فرهنگ حجاب؛ بیم‏ها و امیدها، قم: دفتر مطالعات دینی زنان{
با توجه به مطالب گفته شده درباره پوشش زنان اهل کتاب در مجامع عمومی مسلمانان، مشخص می‏شود که از یک سو در سرزمین اسلامی زندگی می‏کنند و از کلیه امکانات، حقوق مادی و معنوی، امنیت و... برخوردارند؛ از این رو موظف‏اند مانند همگان به قوانین آن احترام بگذارند و از سوی دیگر هیچ محدودیتی در حریم خصوصی آنان وجود ندارد و آنها هرگونه می‏خواهند، می‏توانند براساس آیین و کیش خود عمل کنند! اما انتقال این گونه مسائل به حوزه اجتماعی جامعه اسلامی، در واقع توطئه و توهین به مقدسات و ارزش‏های اسلامی است که براساس قرارداد ذمه متعهد به پرهیز از آن می‏باشند. آخرین نکته اینکه بی‏حجابی حتی در آیین حضرت مسیح(ع)، نیز نوعی انحراف است! و مسیحیت واقعی آن را بر نمی‏تابد در این زمینه هیچ فرقی بین زنان مسلمان و زنان اهل کتاب نیست. بنابراین رعایت پوشش در حکومت اسلامی برای رعایت احترام جامعه اسلامی و همرنگ شدن با مسلمین و برای این‏که در محیط تبعیضی نباشد، احتراماً ارزش‏های کشوری را که در آن زندگی می‏کنند، رعایت کنند که یکی از آن ارزش‏ها حجاب است. 

منبع: http://layali.parsiblog.com/1819609.htm