سال 359 هجرى قمرى بود، در خانواده ((حسين بن احمد)) كودكى چشم به جهان گشود، كه او را محمد نامگذارى كردند.
محمد از كودكى براى آموختن علوم، بسيار حريص و علاقمند بود.
او نه سال داشت، كه در كلاس درس ((علم نحو)) شركت مىكرد، روزى در كلاس، به سؤال استادش، پاسخ مهم و غير منتظرهاى داد، به طورى كه همه شاگردان كلاس متعجب گرديدند.
محمد ده ساله بود، كه سرودن شعر را آغاز كرد . در هفده سالگى به تدريس و تأليف كتاب پرداخت و در سن بيست سالگى، در تمام علوم زمان خود، استاد و صاحب نظر گرديد . محمد بعدها به سيد رضى معروف شد .
او پانزده جلد كتاب، تأليف و تصنيف نمود، كه معروفترين آنها، كتاب عظيم نهج البلاغه بود. اين كتاب هنوز هم مورد استفاده همگان مىباشد، و براى فهميدن معانى عميق و بلند آن، در شام، مصر، لبنان، عراق و ايران دهها جلد كتاب، شرح و تفسير نوشته شده است .
معروفترين و مشروحترين شرح كتاب عظيم ((نهج البلاغه)) شرحى است، كه ((ابن ابى الحديد)) آن را در بيست جلد تأليف كرده و در لبنان چاپ شده و تعداد صفحههاى اين بيست جلد كتاب از ششهزار و پانصد صفحه تجاوز مىكند
