برای ظهور آن جناب - صلوات الله علیه - و ظهور دولت ایشان هیچ تعیین وقتی از ائمه اطهار -علیهم السلام - نشده است و نهی شدید وارد شده که خبری از جانب ما در تعیین وقت، قبول نشود (1) و علاماتی نیز در اخبار آنها برای مقدمه ظهور ایشان وارد شده که از آنها هم هیچ وقت و بلکه تقریب وقت هم نمی شود. و آنها دوقسم است:
یک قسم آنچه در همان سال و ماه ظهور واقع می شود لکن تعیین آنکه سال چندم از عمر ایشان است نگردیده و آن نداء آسمانی که در روزبیست و سوم ماه رمضان وقوع می یابد.(2) حضرت جبرئیل - علیه السلام- در کعبه اسم ایشان را تا حضرت امیر المؤمنین - علیه السلام - ذکر فرماید و ندا کند که این موعود منتظر ظاهر شد و متابعت او کنید. اعجاز این ندا آن است که همه ی عالم آن را به زبان خود می شنوند. و در اخبار از ائمه اطهار - علیهما السلام - تصریح شده که این ندا حتمی است و قبل از آن قائم ما ظاهر نمی شود (3) و حکمت و فایده ی این علامت دو امرعظیم است:
اول آنکه هر کس قبل از وقوع این ندا دعوی مهدویت و قائمیت کند،اهل حق بر وجه یقین بدانند که او باطل است و مهدی بر حق نیست وبرای تحقیق از حال او گمراه نشوند.
دوم: آنکه بعد از وقوع این ندا در امر حضرت قائم - علیه السلام - در شک نمی افتد که شاید مهدی و قائم بر حق نباشد، و یقین به وجود مبارک آن حضرت -صلوات الله علیه - پیدا می کنند و از ایشان پیروی می کنند.
قسم دوم: از علامات اموری است که در اطراف عالم واقع می شود مانند: خسف و به زمین فرو رفتن، و زلزله و تغییرات کلی در احوال مردم از کثرت شنایع و قبایح و همچنین امور خاصه مثل آنکه: عمامه ها مبدل به کلاه شود،یا پدر و مادر آرزو کنند که کاش فرزند پسر نداشتند یا زنها پوشیده اما برهنه وار بیرون آیند، (4)یا آنکه دو طایفه از منسوبین به حق در کلمه ی عدل اختلاف کنند و چندین هزار کشته شوند. و شیخ طبرسی را بر دار زنند و امثال اینها که این جمله امور خاصه در عهد و دوره ما، مو به مو واقع شد و حکمت آنها هم دو امر عظیم است.
اول: آنکه آنها معجزه ی باقی از حضرت رسول و ائمه -علیهما السلام -برای زمانها و مردمان بعد از آنها باشد که موجب زیادتی ایمان و یقین مردم نسبت به آنها و به امامت ایشان گردد به سبب وقوع اموری که هزار سال قبل، یا کمتر یا بیشتر پیشگوئی به آنها فرموده اند.
دوم: به مشاهده وقوع آن امور به همان نحوی که آنها پیشگوئی فرموده اند، یقین به وقوع امر ظهور حضرت قائم - علیه السلام - و دولت ایشان که آنها را هم ائمه اخبار فرموده اند حاصل می شود. پس بر فرض فراهم شدن تمام آن علائم هم یقین به ظاهر شدن فوری آن حضرت - صلوات الله علیه - بعد از آنها حاصل نمی شود و لهذا وظیفه ی مؤمن در حال غیبت ایشان، آن است که به قلب و عمل منتظر او باشد. و این حال انتظار باید در دو جهت مانند حال انتظار موت باشد.
یک جهت: آنکه چنانچه امر موت برای هر کس چنان قطعی است که هیچ قابل شک و تردید نیست، باید مؤمن بر وجهی یقین به امر ظهور و برقراری دولت حقه آن حضرت -صلوات الله علیه - داشته باشد، که هیچ قابل شک و تردید نباشد. تحصیل و تکمیل این یقین را باید از دو طریق نمود: یکی از تأمل در آیات و اخبار متواتره قطعی که از حضرت رسول و ائمه اطهار - علیهما السلام- وارد شده، به وجهی که تحصیل و تکمیل یقین می کند نسبت به سایر عقاید ایمانی و اسلامی از دلیل عقلی و از نقل در آیات و اخبار قطعیه. طریق دوم: دعا و تضرع و مسئلت از خداوند متعال نمودن، که نور علم و یقین را در این امر عظیم به او مرحمت فرماید، و قلب او را بر آن ثابت بدارد و از خطرات شیاطین حفظ نماید.چنانچه نسبت به همه ی عقاید اسلامی و ایمانی امر چنین است که یکی از وسایل مهمه برای تحصیل و تکمیل آنها، و هم ثبوت بر آنها، امر دعا و مسئلت از خداوند - جل شأنه - است.
جهت دوم: آنکه چنانچه موت برای هر کس وقت معین ندارد و نسبت به هر انسانی محتمل است که در عین جوانی و قوت حال بمیرد و چه بسا عمر او طولانی شود و با ضعف پیری و شکسته حالی صد سال یا بیشتر عمر کند. و به این ملاحظه ی بنده مؤمن که عقیده یقینی به نعمتهای جلیله ی الهی و عذابهای شدید او در برزخ و قیامت دارد، پیوسته در تحصیل عقاید و معارف حقه، و تحصیل صلاح و تقوی، که موجب صالح شدن برای نعمتهای برزخ و قیامت است؛ خود را مهیا می دارد که اگر به طور ناگهانی مرگ را دریافت، برای آن نعمتها صالح شده باشد و از عذابهای بعد از موت و قیامت سالم بماند، پس هم چنین است امر ظهور آن حضرت - صلوات الله علیه - در هر زمانی برای هر کس و محتمل است زود واقع شود و مصاف با حیات او شود و چه بسا سالهای زیاد و طولانی طی شود و مصادف با حیات او نشود.
لهذا لازم و مهم است که بنده ی مؤمن که یقین آن و به آنچه در آن است، - از عظمت انواع فرج و فرح و نعمتها و رحمتها برای اهل حق و ایمان، و انواع نقمتها برای اهل کفر و عدوان -دارد، در تحصیل و تکمیل معارف، و صلاح و تقوی و عبادت، و حسن اخلاق و آداب خود را مهیا بدارد که اگر ناگهان امر ظهور ایشان وقوع یافت - چنانچه مخصوصاً در خبر وارد شده در حق آن حضرت - صلوات الله علیه -:«یاتی بغتة کالشهاب الثاقب »(5)یعنی: ناگهانی و بی خبر مانند ستاره ی شهاب ناگهانی ظاهر می شود - صالح باشد که از اصحاب و انصار آن جناب شود و در ظل مراحم و عنایت ایشان مستقر گردد. و اگر هم ظهور ایشان باحیات او مصادف نشد پس صالح باشد تا در موقع ظهور ایشان او را هم رجعت به دنیا دهند، و در آن عهد بهره مند از فرجها و فرحها، و نعمتها و رحمتهای عظیم جلیل گردد.
در بزرگی فضل و رفعت درجه ی ایمان و معرفت به امر آن حضرت -صلوات الله علیه - در اوصاف اربعه ی مذکور و کثرت اجر انتظار فرج ایشان را هم داشتن به وجه مذکور، به قلب و فعل و حال، اخبار بسیاری از ائمه اطهار -علیهما السلام- وارد شده است که ما در اینجا به نقل چند نمونه اکتفا می کنیم:
در کافی در چند خبر از حضرت امام محمد باقر و از حضرت صادق -علیهما السلام - روایت نموده به این مضمون که:« بزرگی مقام انبیاء اولوالعزم تا حضرت عیسی -علیهم السلام -که مطاع بر تمام انس و جن در تمام مشرق و مغرب دنیا شوند، و صاحب کتاب و حکم مخصوص گردیدند، برای آن است که موقع عرضه ی عظمت مقام حضرت قائم - علیه السلام - بر آنها و آنچه ایشان صاحب سلطنت الهیه در تمام دنیا بر شرح و تفصیل مخصوصی که دارد می شوند پس آن انبیاء اولوالعزم -علیهم السلام - بر سایر انبیاء سبقت گرفته و تصمیم و عزم و تصدیق به مقام عظیم جلیل حضرت قائم - علیه السلام - کردند و بدین جهت به اولی العزم نامیده شدند.»(6)
نیز در اکمال الدین از حضرت امام زین العابدین - علیه السلام - روایت فرموده که فرمودند:«ای ابا خالد، اهل غیبت آن جناب - آنهایی که به امامت ایشان قائلند و انتظار ظهور حضرتش را می برند -افضل اهل هر زمانند.»(7)
دیگر آنچه در آنجا از آن جناب - علیه السلام روایت نموده که فرمودند:«هر کس در غیبت قائم ما بر ولایت ما ثابت بماند ثواب هزار شهید از شهدای بدر و احد برای او می باشد.»(8)
نیز در آنجا از حضرت امیر المؤمنین - علیه السلام -روایت فرموده که فرمودند:«بدانید هر کس در غیبت آن جناب بر دین خود، و ولایت و محبت آن جناب ثابت بماند، و قلب او قساوت پیدا نکند در درجه ی من در بهشت با من خواهد بود ».(9)
دیگر آنکه در آن کتاب از حضرت رسول -صلی الله علیه وآله و سلم -روایت فرموده که فرمودند:«خوشا به حال کسی که ایشان را ملاقات کند و خوشا به حال کسی که ایشان را دوست بدارد و خوشا به حال کسی که به ایشان اعتقاد داشته باشد، خداوند او را از هلاکت فتنه و هر شری نجات می دهد به وسیله ی اقرار داشتن به او و به رسول خدا، و به جمیع ائمه هدی، خداوند برای آنها در بهشت را باز می فرماید مثل آنها در زمین مانند مشک است که هرگز بوی عطر او تغییر نمی یابد. و باز مثل آنها در آسمان، مانند ماه نورانی است که هرگز نور او خاموش نمی شود ».(10)از این جمله اخبار که مشتمل بر آن است که مؤمنین و عارفین به حضرت قائم - علیه السلام -و منتظرین فرج و دولت ایشان، از تمام مؤمنین دنیا افضلند، کشف می شود که آنچه قطب راوندی در خرایج روایت فرموده - که حضرت سید الشهداء -علیه السلام- قبل از شهادت خود در یک مقاله از پنج مقاله مرحمت آمیزشان با اصحاب کرام -علیهم السلام - فرمودند:«جدم رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم - به من خبر دادند که:فرزندم حسین با جمعی اصحاب او در کربلا کشته می شوید با این عبارت:
و یستشهد معک جماعة من اصحابک لا یجدون الم مس الحدید و تلا:قلنا یا نار کونی برداً و سلاماً علی ابراهیم تکون الحرب برداً و سلاماً علیک و علیهم فابشرو ا.(11)و خبر دادند که در وقتی که قائم ما ظاهر شده باشد ما رجعت می کنیم؛ سپس شرحی از مراحم و عطایای جلیله ی الهی در آن عهد را بیان کردند.(12)، -یک حکمتش این بود که چون شهداء کربلا بر حسب تعریف و تمجید حضرت امیر المؤمنین - علیه السلام- از آنها در این فرمایش:«لم یسبقهم سابق و لم یلحقهم لاحق.»(13)یعنی:از اولیاء گذشتگان و آیندگان هیچ کدام به پایه و مرتبه ی جلیل آنها نرسیده و نخواهد رسید. وهم بر حسب اخبار دیگر که در فضایل آنها است بعد از انبیاء و ائمه طاهرین همه ی جهات اکملیت را داشتند جز این جهت که معرفت به مقام حضرت قائم - علیه السلام - داشته باشند. حضرت سید الشهداء-علیه السلام - آنها را پیش از شهادت به این جهت نیزهدایت کردند تا غایت مرتبه اکملیت برای آنها حاصل شود.
مدیریت تالار مهدویت
مدیریت تالار فرق و مذاهب
رسیدن به لقاء پروردگار میسور نیست مگر با درک نشاهه شب
ان الوصول الی الله سفر لا یدرک الی بامتطاء الیل
