فیکوس بنجامین : یک گیاه همیشه شاداب برای خانه

نام گیاه شناسی : Ficus benjamina
دیگر نام ها : weeping fig – Benjamin’s fig – or ficus tree
خانواده : موراسه ( Moraceae )
خاستگاه : جنوب آسیا و شمال استرالیا
گیاه فیکوس بنجامین یکی از پرطرفدارترین گیاهان آپارتمانی می باشد که دارای ساقه هایی چوبی و برگ هایی آویزان است.

این درخت زیبا و گل دار دارای برگ هایی بیضی شکل و نوک تیز به رنگ سبز روشن و تیره می باشد.بنجامین ابلق نیز دارای برگ هایی به رنگ کرم و سبز است. طول برگ های براق آن نیز بین 6 تا 13 سانتی متر می باشد.

برخی از گونه های بنجامین را برای هنر بنسای نیز استفاده می کنند.

این گیاه دارای شاخه و برگ هایی به حالت آویزان است و به همین دلیل به آن انجیر مجنون یا گریان نیز می گویند.
فیکوس بنجامین در منزل تا 3 متر هم می تواند رشد کند، البته گونه ای از این گیاه نیز وجو دارد که تنها 90 سانتی متر رشد می کند.
فیکوس بنجامین نسبت به تغییر مکان و جابه جایی حساس است و ممکن است برگ های آن سقوط کنند که این حالت طبیعی است و به مرور زمان خوب می شود.

البته در فصل پاییز نیز ممکن است برگ های این گیاه به صورت طبیعی ریزش پیدا کنند که این حالت طبیعی است و در بهار و تابستان دوباره برگ های جدید خواهد داد.
در فصل زمستان یکبار در هفته و در فصل بهار و تابستان دوبار در هفته آن را با آب سبک، ولرم و فاقد املاح آبیاری کنید.
توجه داشته باشید در هر بار آبیاری باید خاک گلدان خشک شده باشد.اگر آبیاری زیاد باشد برگ های این گیاه زرد شده و می ریزند.
بنجامین درخت رسمی بانکوک در تایلند است و میوه های کوچک آن غذای مورد علاقه از برخی از پرندگان مانند فاخته می باشد.

نکات نگهداری فیکوس بنجامین

بلندا : 3 متر
نور : فراوان ( تابش ملایم نور خورشید در صبح یا عصر و به مدت 1-2 ساعت مفید می باشد اما تابش شدید آفتاب به گیاه صدمه می زند )
آب : در هر بار آبیاری حتما خاک گلدان خشک شده باشد، زیر این گیاه نسبت به آبیاری زیاد حساس است و آسیب می بیند. برگ های فیکوس بنجامین به کلر، فلوئور و دیگر مواد شیمیایی که در آب یافت می شود، حساس هستند پس برای آبیاری آن ها باید از آب مقطر و بدون مواد شیمیایی استفاده کرد.
رطوبت : رطوبت متوسط تا بالایی در حد 40 درصد نیاز دارد.بنابراین باید در هفته 3 بار غبارپاشی بر روی گیاه انجام شود .
دما : 16 تا 24 درجه سانتی گراد بهترین دما برای رشد این گیاه است.
خاک : خاک این گیاه می تواند مخلوطی از خاک معمولی + خاک برگ و کوکوپیت باشد . گلدان باید دارای زهکشی مناسب جهت خروج آب اضافی از ته گلدان باشد.
کود : در فصل های بهار و تابستان ماهیانه یکبار از کود گیاهان زینتی برای این گیاه استفاده کنید . توصیه می شود غلظت کود نصف باشد. در فصل زمستان نیز نیازی به کود ندارد.

تکثیر فیکوس بنجامین

از ساقه نیمه چوبی گیاه می توان قلمه‌هایی با میانگره های کوتاه که 20-15 سانتیمتر طول، به اندازه قطر یک مداد معمولی ضخامت دارند تهیه کرد. منظور از ساقه نیمه چوبی ساقه ای است که سبز و تازه نباشد اما هنوز نیز انعطاف خود را حفظ کرده و چوبی نشده باشد.

برش را برای جدا کردن قلمه از گیاه مادری در زیر یک گره بزنید (گره منطقه اتصال برگ به ساقه است) . برگ های موجود در یک دوم قسمت پایینی قلمه را جدا کنید اما باقی ماندن حداقل یک برگ بر روی قلمه ضروری است و حداکثر نیز تعداد 4-3 برگ قابل قبول است .

توجه داشته باشید که هر مقدار تعداد برگ ها بیشتر باشد خطر از داست دادن آب از قلمه نیز بیشتر است و این مسئله به پژمردن و خشک شدن قلمه ها کمک می کند.

اما تمامی برگ ها را نیز نمی توان حذف کرد زیرا وجود برگ برای ریشه زایی قلمه ها ضروری است. بهترین زمان گرفتن قلمه در فصل تابستان است از مخلوط پیت موس+پرلایت (به مقدار مساوی) می توان برای کاشت قلمه ها استفاده کرد.

ابتدا مخلوط کاشت را به خوبی آبیاری کنید تا خیس شود و سپس مدتی صبر کنید تا آب اضافه خارج شود و سپس برای کاشت قلمه ها استفاده کنید. بکارگیری هورمونها (پودرهای) ریشه زایی به ریشه زایی قلمه این گیاه کمک می کند. گلدان حاوی قلمه را می توان با پلاستیکی شفاف پوشاند تا حفظ رطوبت در اطراف قلمه ها بیشتر شود .

البته بهتر است که روزانه به مدت یک تا دو ساعت پلاستیک را برداشت تا مانع از شیوع بیماری های قارچی به دلیل رطوبت بالای محیط شویم اما مابقی روز بهتر است که پلاستیک بر روی قلمه ها باشد.

گلدان را در مکانی روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید و در این مدت دمای 21 الی 26 درجه سانتیگراد مناسب است.

سعی کنید تا بستر کاشت هرگز خشک نشود و به شکل منظم به آن آب دهید. اگر شرایط مساعد باشد شکل گیری ریشه ها حدود دو تا سه هفته طول می کشد و بعد از حدود 8 هفته می توان نسبت به انتقال گیاهان جوان به گلدانهای جدید اقدام کرد.

عمل خوابانیدن هوایی و همچنین پیوند نمونه‌هایی که برگ های ابلق دارند بر روی نمونه‌هایی با برگ های سبز رنگ از دیگر روشهای تکثیر این گیاه است. زیرا نمونه هایی که برگ معمولی و سبز رنگ دارند سیستم ریشه ای نستبا قوی تری نیست به نمونه های با برگ ابلق دارند بنابراین پیوندک را از انواعی که برگسار با رنگ مورد نظر دارند تهیه می کنند و بر روی پایه ای معمولی پیوند می زنند.

با این عمل علاوه بر داشتن گیاهی با تاجی با رنگ ابلق میتوان نسبت به تهیه گیاهانی کوتاه قامت نیز اقدام کرد.از روشهای مختلف پیوندزنی در این مسئله استفاده می شود.