امامزاده سلطان غیاث الدین محمد (علیه السلام)، با توجه به متن سنگ قبر، نام کامل مدفون در گنبد خشتی «امیرغیاث الدین محمد» نام پدرش «امیرطاهر الموسوی» است که نسب شریفش با هفده واسطه به شرح زیربه حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) می رسد:
امیرغیاث الدین محمد بن محمودشاه بن حسین بن طاهر بن حسن بن علی بن محمد بن موسی بن جعفر بن محمد بن اسماعیل بن احمد بن محمد بن احمد بن محمد بن قاسم بن امام موسی کاظم (علیه السلام) زمان ولادت امامزاده سلطان محمد (علیه السلام) معلوم نیست؛ اما وفاتش بنا بر کتیبه سنگ قبر وى در ماه رمضان سال 832 قمری بوده است.
اجداد امامزاده سلطان محمد (علیه السلام) در قرن پنجم تا نهم هجرى که حکومت ها دخالتی در کار آستانه رضوى نداشتند، اداره کننده اصلى حرم حضرت امام رضا (علیه السلام) بوده اند. بدان سبب نامشان بر روى اغلب اشیاء و آثار قدیمی آستان قدس رضوى مانند کاشی کاریهاى سنجری، سنگاب خوارزمشاهى و در مسجد بالاسر کتیبه شده است.
ایشان در قرون هفتم تا نهم، نقیب سادات شهر مشهد و در سده هاى نهم تا یازدهم از جمله بزرگان و کلانتران این شهر بوده اند. به رغم اطمینان از هویت امیرسلطان محمد (علیه السلام) و انتساب وی به امام موسی بن جعفر (علیه السلام) نام و نسب کامل امامزاده محمد به صورت «مرتضی، اعظم، سلطان، النقباد، غیاث الدنیا والدین، امیرسلطان محمد بن سلطان النقبا امیر بدالمله والدین طاهر… » تا حضرت امام علی (علیه السلام) بر روی سنگ قبر صندوقی بسیار نفیس او کتیبه شده است.
ایشان در قرون هفتم ـ نهم هجری، نقیب سادات شهر مشهد و در سده های نهم و یازدهم هجری از جمله بزرگان و کلانتران این شهر بوده اند.
اغلب زائران امامزاده سلطان محمد (علیه السلام) یا امامزاده سید محمد (علیه السلام) را برادر حضرت رضا (علیه السلام) می پندارند و پس از مقایسه جاه و جلال حرم امام رضا (علیه السلام) با گنبد خشتی، صاحب این مقبره را برادری کم بضاعت وغریب و فقیر می دانند؛ به طوری که اهالی شمال او را فقیر برار، آذری ها کاسب آقا و مشهدی های قدیم؛ امامزاده نون ماستی یا آقانون ماستی خطاب می کنند؛ چرا که از قدیم چنین مرسوم شده که زائران پیش از ادای حاجت خویش و هم بعد از آن نان و ماست در محل گنبد خشتی انفاق می کرده اند که این سنت هنوز هم کم و بیش جاری و باقی است. گر چه همه روزه گنبد خشتی زیارت می شود؛ اما روزهای چهارشنبه که ویژه زیارت موسی بن جعفر (علیه السلام) و اعقاب ایشان است و نیز جمعه ایام خاص زیارت مزار سلطان محمد است.
ارادتمندان و زائران سلطان غیاث الدین محمد (علیه السلام) در طول زمان هدایایی تقدیم مرقد وی کرده اند و بعضی از آنها اینک از زمره نفائسی هستند که باید در گنجینه ها موزه ها نگهداری شود.

آستان امامزاده سلطان غیاث الدین محمد (علیه السلام) در شهر مشهد، در محله قدیمی نوغان، در فاصله پانصد متری حرم مطهر حضرت رضا (علیه السلام) در کوچه اى به نام گنبد خشتى مجاور فلکه طبرسی و چهارسوى نوغان واقع شده است.
در کتاب مطلع الشمس آمده است: گنبد خشتی واقع درمحله نوغان، مزار امامزاده سلطان محمد (علیه السلام) است که با هجده واسطه به امام سجاد (علیه السلام) می رسد و در مجاورت آن بناهای قدیمی دیگری هم وجود دارد: یکی از این ابنیه مسجدی از مستحدثات دوره شاه عباس صفوی است که به مسجد گنبد خشتی شهرت داشته و اخیراً آن را بازسازی کرده و مسجد امام نامیده اند. در ضلع غربی مقبره نیز حسینیه ای به نام گنبد خشتی است که هر چند از نظر بنا و موقوفات ارتباطی با آن ندارد؛ اما در عمل جزئی از مجموعه فرهنگی مذهبی گنبد خشتی محسوب می شود. حسینیه دارای ساختمان و محوطه ای در ضلع جنوبی است که دقیقاً فضای غربی گنبد خشتی را تشکیل می دهد؛ در نتیجه برای ورود به سرداب مقبره ازهمان محوطه استفاده می شود. در ابتدای ضلع شرقی خیابان طبرسی مسجدی وجود داشته که در اقدامات اخیر آستان قدس به منظور توسعه حریم حرم رضوی تخریب شده است. این بنا به نام مسجد سنگی شهرت داشته و هم اکنون کوچه ای به همین نام در اول خیابان طبرسی وجود دارد.
بناى ساختمان بقعه معروف به گنبد خشتى ظاهراً همزمان با فوت امامزاده سلطان محمد (علیه السلام) در زمان سلطنت شاهرخ تیمور ساخته شده؛ لذا پس از حرم رضوى از قدیمى ترین بناهای مشهد و تنها اثر بارز باقى مانده از سادات موسوى در این شهر است. گنبد بنا دو پوششه است. پوشش داخلى مزین به مقرنس هایی زیباست. گنبد بیرونى هم به نظر می رسد از آغاز آجرپوش بوده، بدین سبب به گنبد خشتى شهرت یافته است. سوره ملک با خط خوش ریحان در زیر پوشش داخلى کتیبه شده. لبه هاى چهار ایوان آن هم با سوره واقعه به خط ثلث مزین گردیده است. این بنا ظاهراً در زمان قاجاریه مرمت و داخل آن نقاشى و تزئین شده است. در این تزئین ابیاتى بر روى کتیبه سوره ملک تحریر شده است.
دربِ ورودى بنا از قسمت جنوب به رواقى چهارگوش باز مى‌شود و رواق به محوطهٔ اصلى که داراى چهار شاه‌نشين است، منتهى مى‌‌گردد. گنبد اين بقعه خشتى است و به همين دليل به گنبد خشتى معروف شده است. ساقهٔ گنبد مزين به کاشى به شيوه نره‌کارى، و سوره توحيد است. سبک ساختمان اين بنا، به بناهاى دورهٔ صفوى شبيه است.