ثابت بن صفیه روایت میکند :
روزی نگاه امام سجاد علیه السلام به عبیدالله ، فرزند حضرت عباس علیه‌السلام افتاد، بی اختیار اشک از چشمانش جاری شد، سپس فرمود : " هیچ روزی بر رسول الله صلی الله علیه و آله سخت تر از روز احد نبود؛ در آن روز عمویش حضرت حمزه شیر خدا و شیر رسول خدا کشته شد و بعد از آن هیچ روز بر رسول خدا سخت تر از روز جنگ موته نبود که در آن روز پسر عمویش جعفر طیار کشته شد . "
سپس فرمودند : " هیچ روزی سخت تر از روز شهادت حسین علیه‌السلام نبود، سی هزار نفر از دشمن که می‌پنداشتند از امت اسلام هستند او را احاطه کردند و در ریختن خون او به خدا تقرب می‌جستند، به نصیحت امام گوش نکردند و از روی ظلم و دشمنی آن حضرت را کشتند. " آنگاه ادامه دادند :
" رَحمَ الله ُ العباس ، فَلَقد آثَرَ و اُبلی َ و فَدّی َ اخاه ُ بنفسه ِ حتّی قَطعتَ یداه ، ........... "
" خداوند رحمت کند عباس را ؛ او ایثار کرد و دچار مصائب و امتحانات بزرگ گردید و جانش را فدای برادرش حسین کرد، تا آنجا که دست‌هایش در این راه قطع گردید، خداوند به جای آن دو دست، دو بال به او عنایت کرد که در بهشت همراه فرشتگان پرواز می کند؛ چنانکه خداوند به جعفر بن ابی طالب نیز دو بال عنایت کرد که در بهشت به پرواز در آید. "
آنگاه حضرت امام سجاد علیه‌السلام این جمله را در شان حضرت عباس فرمودند :
" وَ إنّ للعبّاس عندالله عزّ و َ جلّ مَنزلة ٌ یَغبطهُ بها جمیع الشّهداء یوم القیامة "
" برای عباس در پیشگاه خداوند بزرگ ، مقامی بس ارجمند است که همه‌ی شهیدان در روز قیامت به آن مقام حسرت می‌برند. "
