آیین پاکیزگی که خداوند به حضرت ابراهیم(ع) فرو فرستاد

،امام جعفر صادق علیه‌‏السلام- در تفسیر آیه «وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَ هِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَـتٍ» آن گاه که خداوند ، ابراهیم را به کلمه‏‌هایى آزمود: آن‏گاه که خداوند او را به رویاى ذبح نیاى عرب، اسماعیل، آزمود و وى این آزمون را به درستى پشت سر نهاد و تسلیم فرمان خدا شد و آهنگ انجام دادن خواسته او کرد.

و چون خداوند به پاداش صدق و راستى و عمل او برایش چنین مقرّر ساخت که « من تو را براى مردم، امام قرار مى‏‌دهم» آیین حنیفى را که همان پاکى و طهارت است، بر او فرو فرستاد.

این طهارت، ده چیز است: پنج مورد از آن در سر، و پنج مورد دیگر در تن.

امّا آن پنج مورد که در سر است، عبارت‏ند از: کوتاه گرفتن سبیل، واگذاردن ریش، کوتاه کردن موها، مسواک زدن، و خلال کردن. آن پنج مورد که در تن است نیز عبارت‏ند از: تراشیدن موهاى بدن، ختنه کردن، کوتاه کردن ناخن‏ها، غسل جنابت، و طهارت گرفتن با آب. این، همان آیین حنیفِ پاکى است که ابراهیم آورد و نه نسخ شده است و نه تا روز قیامت، نسخ خواهد شد. این معناى کلام خداوند است که فرمود: از آیین حنیف ابراهیم، پیروى کن.

متن حدیث:

- فی قَولِهِ تعالى «وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَ هِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَـتٍ»: إنَّهُ مَا ابتَلاهُ اللّه‏ُ بِهِ فی نَومِهِ مِن ذَبحِ وَلَدِهِ إسماعیلَ ابِی العَرَبِ، فَاَتَمَّها إبراهیمُ وعَزَمَ عَلَیها وسَلَّمَ لِاَمرِاللّه‏ِ، فَلَمّا عَزَمَ، [ قالَ] اللّه‏ُ تَعالى ثَواباً لَهُ لِما صَدَقَ وعَمِلَ بِما امَرَهُ اللّه‏ُ: «إِنِّى جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا»، ثُمَّ انزَلَ عَلَیهِ الحَنیفِیَّهَ، و هِیَ الطَّهارَهُ، وهِیَ عَشَرَهُ اشیاءَ: خَمسَهٌ مِنها فِی الرَّاسِ، وخَمسَهٌ مِنها فِی البَدَنِ؛ فَاَمَّا الَّتی فِی الرَّاسِ: فَاَخذُ الشّارِبِ، وإعفاءُ اللِّحى، و طَمُّ الشَّعرِ، وَالسِّواکُ، وَالخِلالُ . وامَّا الَّتی فِی البَدَنِ؛ فَحَلقُ الشَّعرِ مِنَ البَدَنِ، وَالخِتانُ، وتَقلیمُ الاَظفارِ، وَالغُسلُ مِنَ الجَنابَهِ، وَالطَّهورُ بِالماءِ. فَهذِهِ الحَنیفِیَّهُ الطّاهِرَهُ الَّتی جاءَ بِها إبراهیمُ، فَلَم تُنسَخ ولا تُنسَخُ إلى یَومِ القِیامَهِ ، وهُوَ قَولُهُ: وَ اتَّبَعَ مِلَّهَ إِبْرَهِیمَ حَنِیفًا.

«وسائل الشیعه،ج۲ ،ص۱۱۷ -مجمع البیان،ج۱،ص۳۷۷-دانش نامه احادیث پزشکی،ج۱،ص۵۳۴»