حق نماز اين است كه بدانى ورود به درگاه خداوند است، و در آن حال برابر خداوند ايستادهاى، چون اين (نكته) را بدانى شايسته است همچون بندهاى ذليل، خواهنده، بيمناك، ترسان، اميدوار، درمانده و زار بايستى، بندهاى كه براى اداى احترام و تعظيم حق، با آرامش، سرافكندگى، افتادگى، تواضع، در دل با او راز و نياز دارد و آزادى جانش را كه خطا بر آن احاطه كرده و گناه بهلاكتش كشيده از او مىخواهد، و لا قوة الا باللَّه.
