(آجیده دوزی)یکی از رو دوزی های سنتی وباسابقه ایرانی است که درآن لایه ای از پنبه بین دولایه پارچه قرار میگیرد و سپس با دوخت روی پارچه نقوش وطرح های ظریف وبرجسته ایجاد می نمایند وبه آن پنبه دوزی یا لایه دوزی نیز می گویند.
سابقه این هنردر ایران را می توان به اشکانیان هخامنشیان نسبت داد که درقسمت زیر تسمه های تیردان های سربازان عصر هخامنشی یک لایه پارچه پنبه دوزی شده قرارداده میشد تاسنگینی وزن تیردان باعث آزارشانه حمل کننده آن نشود. پیتردلاواله در سفرنامه خود(دوره صفویه)درتشریح لباس ایرانیان نوشته:جلیقه ای که ایرانیان درزمستان می پوشیدهاند.غالبا از نخ پنبه ای بوده حالتی رنگین پرنقش داشته وداخل آن راپنبه دوزی می کرده اند.
درماهان کرمان وبعضی نقاط دیگر کشور برای تزیین کلاه درویشی ازاین نوع دوخت استفاده میشود که علاوه برزیبایی ظاهری باعث استحکام و دوامنیز میگردد.
آجیده دوزی استان کرمان است.
شاردن درسفرنامه خود نوشته:جنس پارچه لباس ایرانیان عصر صفوی ابریشم یا کتان بوده وبه آن آستری ضخیم می دوختند ومیان رویه وآسترلباس یک لایه پنبه می گذاشتند تابه این طریق به گرمای آن بیفزایند. ازاین دوخت برای تزیین روبالشی ،لباس ،شب کلاه ، بقچه، سوزنی، وسایل آشپزخانه وغیره استفاده میگردد.
ازنقوش رایج میتوان به نقوش هندسی، گل ومرغ،گل وبته، ترنج، محرماتی ،عمودی ،محرماتی ،جناقی، بازوبندی، دایره، بیضی ،لوزی ،هلالی ،زیگزاگی، گلدانی و....اشاره نمود.
درسال های اخیربجای پنبه که در اثرشستن کم کم از بین میرود از ابر(اسفنج)استفاده مینمایند.
