اى مفضّل! سخن خود را با بيان آفرينش انسان آغاز مىكنيم، تو نيز بكوش كه از آن پند گيرى.
اوّل اينكه: تدبير چنان شد كه جنين، در رحم در پس سه ظلمت، پوشيده ماند: شكم، رحم و بچهدان، جايى كه توان چارهانديشى براى اخذ غذا و دفع ناروا را ندارد. نه صلاح خويش مىداند و نه ضرر خويش مىراند.
خون حيض براى او غذاست، چون آب براى گياه. پيوسته غذايش چنين است.
