با سلام  شما هم میتواننید سوره هایی به دل خواه انتخاب کنید و به اشتراک بگذارید

ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی

یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ

کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ*

لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ

الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ * اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِینَ

کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ*

معنی 

 خداى یکتا که جز او کسی شایسته ستایش نیست / او همیشه زندهء پا برجای است /(پس) هیچ گاه خواب سبک و سنگین او

را فرا نمی گیرد /آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است در سیطره مالکیّت و فرمانروایى اوست /مگر می شود کسی

شفاعت کند(مردم را) بدون اجازهء او / به پیدا و پنهان ایشان آگاه است / وایشان ذرّه ای از دانش او را احاطه ندارند / مگر به

آنچه او بخواهد / دامنه تخت (سلطنت) او آسمانها و زمین است/ نگهداری اینها برایش کاری نیست / و او بلند مرتبه ترین و

بزرگ مطلق است .

در دین اجباری نیست،فرق میان پیشرفت و سقوط بیان شده است/ پس آن کس که طغیانگر بودامّا به خدا ایمان آورد به بهترین

دستاویز نجات (از پرتگاه) رسیده است که پاره شدنی نیست /و خدا شنوا و دانا است./ خدا پشتیبان افراد باایمان است آنها را

از تاریکیها بیرون می ‌آورد و به طرف نور میبرد/ به همان صورت به کسانی که طغیان کردند کمک میکند چنان که که آنها را از نور

بیرون آورده به درون تاریکیها میبرد/.آنهایند اهل آتش جهنّم و همیشه در آن خواهند بود

ترجمه سوره الضحی

 وَ الضُّحى‏1

وَ اللَّیْلِ إِذا سَجى‏2

ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلى‏3

وَ لَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولى‏4

وَ لَسَوْفَ یُعْطیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى‏5

أَ لَمْ یَجِدْکَ یَتیماً فَآوى‏6

وَ وَجَدَکَ ضَالاًّ فَهَدى‏7

وَ وَجَدَکَ عائِلاً فَأَغْنى‏8

فَأَمَّا الْیَتیمَ فَلا تَقْهَرْ9

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ10

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ11

 (1) سوگند به ابتدای پرتوافشانی خورشید و به روز روشن.

(2) و سوگند به شب آن گاه که آرام گیرد و فراگیر شود.

(3) که پروردگارت تو را ترک نکرده و دشمن نداشته است.

(4) و مسلما آخرت برای تو از دنیا بهتر است.

(5) و البته به زودی پروردگارت ( آن قدر ) به تو عطا کند که خشنود شوی.

(6) آیا تو را یتیم نیافت پس جای و پناه داد؟ و آیا تو را یگانه زمان و تنها نیافت ، پس جهانی را به دورت جمع نمود؟

(7) و تو را ناآگاه ( از معارف دینی ) یافت پس ( به وسیله وحی ) هدایت نمود.

(8) و تو را فقیر و نیازمند یافت پس بی نیاز کرد.

(9) پس یتیم را هرگز خوار و رانده مساز.

(10) و حاجت خواه را به تشر مران.

(11) و نعمت پروردگارت را ( که به تو ارزانی داشته ) بازگو کن ( و بگو که تو خود نخستین هدیه واجب به عالم امکانی ، وسیله فتح دریچه خلقتی ، دارای انسانیت اتمّ ، عقل اکمل ، خلق عظیم ، ختم نبوت ، آیین جامع ، قرآن جاودان ، قداست ذات و عصمت جانشینانی ) .

(282) ای کسانی که ایمان آورده اید ، هنگامی که دینی را تا مدت معینی ( به خاطر گرفتن وام یا داد و ستد ) به یکدیگر بدهکار شدید آن را بنویسید ، و باید نویسنده ای ( سند آن را ) در میان خودتان به عدالت بنگارد ، و هرگز نباید نویسنده از نوشتن آن- همان گونه که خدا به وی آموخته- امتناع ورزد ، او باید بنویسد و کسی که حق به گردن اوست ( بدهکار ) املا کند ، و از خداوند که پروردگار اوست پروا نماید و از حق چیزی را کم نگذارد ، و اگر کسی که حق به گردن اوست سفیه یا ناتوان ( سنّی ) باشد یا ( به خاطر آفت زبان ) نتواند املا کند ، ولیّ او به عدالت املا نماید. و دو گواه از مردانتان ( مردان مسلمان ) را به شهادت بطلبید ، و اگر دو مرد نباشد ، یک مرد و دو زن را از میان گواهانی که ( از دینشان ) رضایت دارید گواه بگیرید ، تا اگر یکی از آن دو زن فراموش نمود آن دیگری او را یادآوری نماید. و چون گواهان ( برای تحمل شهادت یا اداء آن ) دعوت شوند خودداری نکنند. و از نوشتن بدهیی که تا مدتی معین مهلت دارد ، کوچک باشد یا بزرگ ، ملول نشوید. این کار در نزد خدا عادلانه تر و برای گواهی استوارتر و به اینکه شک نکنید ( و نزاعی برنخیزد ) نزدیکتر است ، مگر آنکه داد و ستدی نقدی باشد که در میان خود تبادل می کنید ، که بر شما گناهی نیست که آن را ننویسید. و ( بهتر است که ) هر زمان داد و ستد کنید شاهد بگیرید ، و نباید نویسنده و گواه ( به واسطه زیاد و کم کردن ، به صاحب حق ) ضرر بزنند و نباید به نویسنده و شاهد به سبب ندادن حقشان ضرر برسد ، و اگر چنین کنید برای شما فسق و گناه است. و از خدا پروا کنید ، و خدا به شما می آموزد و خدا به همه چیز داناست.

(283) و اگر در سفر بودید و نویسنده ای نیافتید ، وثیقه های دریافت شده ( جایگزین سند و گواه ) است. و اگر برخی از شما برخی دیگر را امین شمرد ( و وثیقه نگرفت ) آن کس که امینش شمرده اند باید امانت ( بدهی ) خود را ادا نماید و از خداوند ، پروردگار خود پروا کند. و شهادت را ( در مرحله ادا ) کتمان نکنید ، و هر که آن را کتمان کند قلب او گنهکار است ، و خدا به آنچه می کنید داناست.

(284) آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است ( علاوه بر خود آنها ) ملک حقیقی خداست ، و اگر آنچه در دل دارید ( از عقاید فاسده و ملکات رذیله ، نه مجرد خطورات و نه ملکات غیر اختیاری ) آشکار نمایید یا پنهان سازید خدا شما را به آن محاسبه می کند ، پس هر که را بخواهد ( به اقتضای رحمتش ) می بخشد و هر که را بخواهد ( به اقتضای عدلش ) عذاب می کند ، و خدا بر هر چیزی تواناست.

(285) فرستاده ما بدانچه از جانب پروردگارش به سوی او نازل شده ایمان آورده و مؤمنان همگی به خدا و فرشتگان و کتاب ها و فرستادگان او ایمان آورده اند ( و گفتند ) میان هیچ یک از فرستادگان او فرق نمی گذاریم ، و گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم ، پروردگارا عفوت را می طلبیم ، و بازگشت ( همه ) به سوی توست.

(286) خداوند هیچ کس را جز به اندازه توانش تکلیف نمی کند ، هر کس هر کار خیری کسب کرده به سود اوست ، و هر کار بدی کسب نموده به زیان اوست ، ( و مؤمنان گویند ) پروردگارا ، اگر ما فراموش نمودیم یا خطا کردیم ما را مؤاخذه مکن پروردگارا ، و بار تکالیف سنگینی ( به کیفر گناهانمان ) بر دوش ما منه چنان که بر کسانی که پیش از ما بودند نهادی. پروردگارا ، و آنچه بدان طاقت نداریم ( از عذاب آخرت ) بر ما تحمیل مکن ، و از ما درگذر ، و بر ما ببخشای ، و بر ما رحم کن ، تو مولای مایی ، پس ما را بر گروه کافران پیروز گردان.