1- با توکل به خدا و نام خدا جلسه را شروع کنیم.
۲- اخلاص و تقوا را رعایت کنیم.
۳- ساعت جلسه را تغییر ندهیم.
۴- وقت جلسه، نشاط روحی و عاطفی خود را حفظ کنیم.
۵- وفای به عهد، خوش قولی و تواضع را از یاد نبریم.
۶- از قضاوت ناصحیح نسبت به متربیّان پرهیز کنیم.
۷- اشتباهات خود را توجیه نکنیم.
۸- از علماء، بزرگان و شخصیتهای دینی با احترام نام ببریم.
۹- از به کار بردن کلمات خارج از نزاکت بپرهیزیم.
۱۰- پُرگویی نکنیم، در واقع آنقدر بگوییم که می توانیم بشنویم.
۱۱- رازدار و محرم اسرار متربی باشیم.
۱۲- از تعصب بیجا بپرهیزیم.
۱۳- از متربی توقعات بیش از اندازه نداشته باشیم.
۱۴- رسا و روان بودن کلمات و جملات را رعایت کنیم.
۱۵- از داشتن تکیه کلام پرهیز کنیم.
۱۶- آرام و شمرده صحبت کنیم.
۱۷- ساده تدریس کنیم؛ اما عمیق.
۱۸- در املاء و اداء صحیح کلمات دقت کنیم.
۱۹- ذوق و استعداد متربیان را شناسایی و هدایت کنیم.
۲۰- بین متربیان رقابت سالم و مثبت ایجاد کنیم.
۲۱- در برخوردها عدل و انصاف را رعایت کنیم.
۲۲- به همه توجه و نگاه یکسان داشته باشیم.
۲۳- از تشویق به موقع غافل نشویم.
۲۴- سخن متربی را بی مورد قطع نکنیم.
۲۵- کارها و فعالیتهای مربوط به حلقه را بین متربیان تقسیم و به آنها مسئولیت بدهیم.
۲۶- در هنگام موعظه، خود را مخاطب اصلی قرار دهیم.
۲۷- به مقررات محیط احترام بگذاریم.
۲۸- سعی کنیم کردار و رفتار خوبی از خود نشان دهیم.
۲۹- پیش از جلسه، شناختی اجمالی از وضعیت، موقعیت و سطح معلومات متربیان بدست آوریم.
۳۰- بیش از اندازه در کار متربیان، خود را دخالت ندهیم.
۳۱- شخصیت خویش را پیش متربیان سبک نکنیم.
۳۲- مقررات خشک و افراطی را از حلقه دور کنیم.
۳۳- نسبت به فعالیت متربیان بی تفاوت و بی توجه نباشیم.
۳۴- در آموزش از گروه گرائی و خط بازی خودداری کنیم.
۳۵- بر موضوعات جاری، تسلط و از آن اطلاع کافی داشته باشیم.
۳۶- در افزایش آگاهیها و محتوای علمی خود بکوشیم.
۳۷- به سؤالات متربیان با لحن خوب و مناسب پاسخ دهیم.
۳۸- مطالعه پیش از تدریس و آمادگی قبلی جهت آموزش داشته باشیم.
۳۹- برنامه ریزی داشته باشیم.
۴۰- ابتکار و خلاقیت داشته باشیم
۴۱- از روشهای تدریس و نحوهٔ به کار گیری آنها آگاه باشیم.
۴۲- به کیفیت شروع، ادامه و پایان جلسه توجه داشته باشیم.
۴۳- تنوّع را فراموش نکنیم.
۴۴- از تجربیات دیگران استفاده کنیم.
۴۵- در هر جلسه مطالب نو و تازه ای بیان کنیم.
۴۶- سعی کنیم متربیان در ارتباط با مطالب بیان شده ما فعالیت عملی داشته باشند.
۴۷- متربی را نسبت به یادگیری تشویق کنیم.
۴۸- در صورتی که احساس خستگی در چهره متربیان مشاهده کردیم، از ادامه جلسه خودداری کنیم.
۴۹- سعی کنیم همواره اشکالات خود را رفع کنیم.
۵۰- موضوع و عنوان جلسه را در ابتدای تدریس مشخص و بازگو کنیم.
۵۱- جلسه را مرحله به مرحله پیش برده و از شاخه به شاخه پریدن بپرهیزیم.
۵۲- بیش از اندازهٔ معمول به جزوه، کتاب و یا متن نگاه نکنیم.
۵۳- از طرح شبهات و اشکالات بدون جواب بپرهیزیم.
۵۴- جمع بندی جلسه را در انتها فراموش نکنیم.
۵۵- از داشتن لحنی یکنواخت و تُن صدای ثابت بپرهیزیم.
۵۶- دقت کنیم مسائل ارائه شده در حد فهم متربیان باشد.
۵۷- در هنگام جلسه از وسائل و امکانات آموزشی موجود حداکثر بهره را ببریم.
۵۸- در هنگام جلسه حتی الامکان از مثال استفاده کنیم.
۵۹- خلاصهٔ درس را در انتهای جلسه بازگو و از متربیان نیز بخواهیم.
۶۰- ظاهری آراسته و منظم داشته باشیم و در نظر بگیریم که زیبایی، سادگی است.
۶۱- در کارهایمان نظم داشته باشیم تا الگوئی مناسب برای متربی باشیم.
۶۲- نتایج جلسات را بررسی کنیم تا نقاط ضعف و قوت را بیابیم.
۶۳- در هنگام خشم، بر احساسات و عواطف خود غلبه کنیم.
۶۴- در تمام کارهای خود، قاطعیت و بُرِش داشته باشیم.
۶۵- متربی را در بالا رفتن از نردبان علم و معرفت یاری کنیم.
۶۶- در هنگام تدریس سعی کنیم تمام توجه متربیان را به خود جلب کنیم.
۶۷- فرصت انتقاد از خود را به متربیان بدهیم.
۶۸- از اینکه نسبت به پاسخگوئی به برخی از سؤالات قادر نیستیم، هراس به خود راه ندهیم و به راحتی اقرار کنیم که پاسخ آن را نمی دانیم.
