مبحث 95 طرح صالحین: «چرا غیبت می کنیم؟»

گناهان کبیره

(غیبت)

  معنای غیبت: بنابر فرموده رسول خدا^(ص)  غیبت آن کاری است که برادر دینی ات را به آنچه که از آن کراهت دارد یاد کنی.
همچنین امام صادق ^(ع) می فرمایند: «غیبت آن است که درباره برادر دینی ات عیبی را که خداوند بر او پوشیده است، بگویی

پیامبر ^(ص) می فرماید: «در شب معراج گروهی را در آتش دیدم در حالی که مردار می خوردند، از جبرئیل پرسیدم اینها چه کسانی هستند؟ گفت: اینها کسانی هستند که در دنیا گوشت مردم را می خوردند. » یعنی غیبت مردم را می کردند.

انواع غیبت:

غیبت در بیان نقص و عیب کسی:  چه جسمانی چه روحانی: مثلا اینکه کسی بگوید فلانی قد کوتاه است یا فلانی سیاه است یا فلانی کچل است .

غیبت در نسب:  مثل اینکه کسی بگوید پدر فلانی خسیس است یا اقوامش فاسق هستند یا نا نجیب هستند و ....

غیبت در خلق:  مانند اینکه کسی بگوید فلانی بداخلاق یا ریاکار یا بخیل است و ...

 غیبت در کارهای مربوط به دین:   مثل اینکه کسی بگوید فلانی دروغگو یا شرابخوار است یا بی نماز است.

غیبت در کارهای دنیوی:  مانند اینکه کسی بگوید فلانی ادب ندارد یا حق نشناس است یا پرحرف و پر خور است یا لباسش کثیف است ....

موارد اجازه غیبت کردن:

غیبت از کسی که فسق و گناهش آشکار باشد.

در زمانی که مظلومی بخواهد از ظالمی که به او ستم کرده شکایت کند.

غیبت کردن به قصد نهی از منکر.

 غیبت کردن و آشکار کردن عیب کسی که گمراه و گمراه کننده است و در دین خدا بدعت گذاشته است.

غیبت کردن از فاسقی که به امری شهادت داده است.

آیا درک نکرده ایم که غیبت چه گناه بزرگی است و چه تاثیرات مخربی در اجتماع دارد؟.

متأسفانه ما آدما بعضی اوقات باید چیزی یا نتیجه چیزی رو حتماً به چشم ببینیم تا باور و قبول کنیم. بعضی اوقات هم باور داریم ولی یقین نداریم. اینکه روزانه بیش از حد غیبت می کنیم در کنار گناهان و کارهای خیر دیگرمان، یک دلیلش همان درک نکردن گناهه به این بزرگیه. بعضی وقتا می گیم غیبت گناه کبیره هست ولی دوباره غیبت می کنیم. اصلاً فکر نمی کنیم که چه اثراتی می تونه به دنبال داشته باشه. تو غیبت کردن هامون ممکنه خیلی از اسرار و رازهای مردم رو پیش بقیه فاش کنیم. ممکنه نظر خیلی ها رو نسبت به طرف مورد بحثمون عوض و احتمالاً بدبینشون کنیم. وقتی غیبت باشه دروغ و تهمت هم میاد. یعنی دو تا گناه کبیره ی دیگه. ولی ما اصلاً بهش توجه نمی کنیم. آخرش میگیم ما که غیبت نکردیم حرف خودمونو زدیم. ولی خدا می دونه تو حرف خودمون چقدر حرف دیگران رو هم زدیم.

 آیا روش مقابله با آن را بلد نیستیم؟

خیلی ها تو خیلی از موقعیت ها روش مقابله با اون رو بلد نیستن. یا اگر هم بلد باشن تو رودربایسی یا ... قرار می گیرن یعنی اونقدر قوی نیستن که بتونن باهاش مقابله کنن. ایمانشون اونقدر قوی نیست خیلی ضعیفن که به ناچار خودشون هم مجبور به غیبت میشن. و میشن همتای بقیه. تو جمعی که همه غیبت می کنن خیلی ایمان قوی و جرأت بالا می خواد که بزنی بیرون ( درصورتی که نخوای بی احترامی کنی و باهاشون بحث کنی که چرا غیبت می کنن و این کارو نکنن که خیلی اوقات نتیجه منفی میده. ) بزنی بیرون و اینطوری اعتراضتو بهشون نشون بدی که البته اینم از نظر بعضی ها بی احترامی میشه. ولی دلیل هم نمیشه به خاطر اینکه نخوای بی احترامی کنی یا به کسی برنخوره بشینی تو چنین مجالسی و با گناهشون شریک بشی. اگر هم متوجه نشدن برای چی بیرون میری می تونی بهشون بگی تا شاید به خودشون بیان و دیگه غیبت نکنن یا یه سوژه جدید می دی دستشون.

 آیا مفهوم غیبت را نمیدانیم؟

اینم یه دلیل دیگه برای اینکه غیبت می کنیم. مفهوم اصلی غیبت رو نمی دونیم و خیلی اوقات توجیهم می کنیم. غیبت غیبته. از اسمشم معلومه، غیبت یعنی غایب بودن. غیبت یعنی پشت سر کسی حرف زدن چه حرف خوب چه حرف بد. چه تعریف و چه توهین و ... . اینکه میگیم ما خوبشو گفتیم بدشو که نگفتیم که نشد دلیل. اگه طرف راضی باشه اشکالی نداره. ما که علم غیب نداریم که طرف راضی هست یا نه.

میگن اگه درباره شخص سرشناسی صحبت کنیم غیبت نیست. خُب اینطوری همسایه ها برای هم سرشناس هستن پس غیبت نیست که دربارشون صحبت کنیم.

چقدر خوب میشه که همه چی رو دربارش بفهمیم. منظورم درباره غیبته. بریم تحقیق کنیم. پرس و جو کنیم و مطمئن بشیم که اصلاً غیبت یعنی چی؟ چرا نباید غیبت کنیم؟ حالا اگه بکنیم چی میشه؟ مطمئناً اگه بریم دنبال این سوال ها و امثال این ها و قبول کنیم هرگز غیبت نمی کنیم.

بعضی وقتا هم میگیم میریم ازش حلالیت می طلبیم. آخه کی می دونه یه دقیقه بعد زنده هست یا نه؟ کی می دونه فرصت حلالیت طلبی رو پیدا می کنه یا نه؟ بیشتر فریب شیطان هم همینه که توبه رو به تأخیر می ندازه و متأسفانه خیلی از ماها فریبشو می خوریم. گناه می کنیم به امید توبه کردن.

سلام

به نظر من هم غیبت کردن عادت شده. برای کسی فرقی نمی کنه چی درباره کی میگی. می خوان وقتشون بگذره. دور هم چیز جدیدی ندارن بگن، غیبت دیگران رو می کنن. چون همیشه این کارو کردن و بقیه هم برای تذکر فقط گفتن غیبت نکنید. غیبت گناه کبیره هست و انگار داری گوشت برادر دینی خودتو می خوری. ولی کو یقینی که باعث بشه احادیث و روایت های ائمه باور بشه و مورد قبول. اون ایمان و باور رو خیلی ها ندارن و نمی خوان هم داشته باشن. خیلی مقاومت می کنن در پذیرش حق و حقیقت.
 

سلام

با این نکته هم موافقم. غیبت دلایل مختلفی داره. یکیشم همین حسادته. نمی خوان کسی رو بالاتر از خودشون ببینن. یا اگر هم ببینن با حرف های بیخودی پشت سرش می هوان خرابش کنن. شاید به ظاهر موفق بشن و یک سری افراد دهن بین و زود باور حرفشونو باور کنن ولی در آخر کسی که پشیمون میشه خودشون هستن. و از اونی که بودن هم پست تر و حقیر تر میشن.

البته این راه حل همیشه جواب نمی ده. غیبت می کنیم یعنی پشت سر کسی حرف می زنیم اگه اون فرد همون موقع بیاد حرفمونو عوض می کنیم یعنی نمی خوایم رودرروی اون حرف بزنیم. پس نمی تونیم ازش انتقاد کنیم. تو بعضی مواقع که از دست کسی ناراحتیم از یه سری از کارهاش می تونیم به جای غیبت کردنش ازش انتقاد کنیم. اونم رودررو نه پشت سرش که بازم میشه همون غیبت. نظرم بود.

یکی دیگه از دلایل غیبت اینه:

از دست کسی ناراحتیم و خیلی عصبانی، برای همین مدام پشت سرش حرف می زنیم و بد و بی راه می گیم. و ناله و نفرینش می کنیم و فکر هم می کنیم حق داریم.

وقتی هم از دست کسی راضی هستیم هم مدام پشت سرش حرفای خوب می زنیم و دعاش می کنیم. بازم فکر می کنیم حق داریم.

بله متأسفانه هر چی می کشیم از دست این زبانمونه. می تونه ما رو به سعادت برسونه می تونه هم به شقاوت بکشونه. چرا توجه نمی کنیم. قبل از اینکه فکر کنیم دهنمونو باز می کنیم و بعدش پشیمون میشیم. ولی دریغ که آب رفته به جوی برنمی گرده. آبروی رفته هم حکم همین آب رفته رو داره.

به خاطر غمخواری غیبت نکنیم

شهید ثانی در کتاب رسائل خود می نویسد: « یکی از راه های درمان غیبت این است که غیبت کننده ریشه های غیبت را پیدا کرده و هنگام بروز آن عوامل، خلافش را انجام دهد.» هفت عاملی که به غیبت منجر می شوند عبارتند از خشم و غضب، مجالس بیهوده، حسد، خودشیرینی، تمسخر، برائت از عمل نادرست و از همه مهم تر غمخواری برای دیگران. زمانی که انسان از شخص یا رفتاری دچار خشم می شود شروع به بدگویی می کند و مرتکب غیبت می شود در چنین وضعیتی بهتر است انسان با فرو خوردن خشم خود، از ارتکاب به غیبت پرهیز کند. مجالس بیهوده ای که ذکر خدا در آن نباشد، جولانگاه شیطان خواهد بود. بنابراین بهتر است انسان از حضور در چنین مجالسی دوری کرده و از صحبت درباره دیگران خودداری کند. وقتی فرد عمل زشت و ناصوابی انجام می دهد، برای پوشاندن رفتار ناشایست خود به صحبت درباره رفتارهای ناصحیح دیگران می پردازد و در حقیقت غیبت دیگران را می کند
برای جلوگیری از این رذیله اخلاقی بهتر است فرد به جای میزان کردن اعمال دیگران، درباره رفتار و کردار خود تأمل کرده و برای بهتر شدن آن تلاش کند.»

دوستان عزیز ما آدمها همیشه چون خودمون رو گول میزنیم بعضی وقتها بخاطر اینکه مثلا غمخواری کسی را میکنیم خیلی راحت غیبت میکنیم که این مورد در جامعه خیلی نمود داره. شما مواظب باشید به اسم غمخواری کسی غیبت نکنید .. درضمن جواب من رو هم کسی اخر نداد تو متنهای قبلی ..
یاحق

دوستان عزیز غیبت از گناهانی است که خیلی آسیب رسان و بسیار مخرب است.
غیبت، چه عمدی و چه سهوی، آسیب‌های فراوانی به دنبال دارد. به جای اینکه درمورد آدمها و پشت سر آنها حرف بزنیم، باید با خود آنها حرف زده و مشوقشان باشیم. چند راه حل برای ترک عادت غیبت کردن به شما پیشنهاد می‌کنیم. در ادامه باما همراه باشید ...
یکی از راههایی که میشود امتحان کرد