بهره‌گیری از بدنهای صاف و بدون پستی و بلندی، اولین قدم در مسیر طراحی و تولید هواپیماهای ضد رادار است. یکی از این هواپیماها، بمب‌افکن B-2 است. انجام ماموریت‌های نظامی، لزوم سوختگیری در آسمان را اجتناب ناپذیر می‌کند، از این‌رو دیدن ساز و کار سوختگیری B-2 در آسمان و نحوه‌ی بازگشت به حالت رادارگریزی جالب توجه خواهد بود.
اولین قدم در راه ساختن هواپیماهای رادارگریز، طراحی بدنهای صاف است تا رادارهای شدمن نتوانند وجود هوایپما را در آسمان تشخیص دهند. اما با توجه به اینکه B-2 به‌عنوان یک هواپیمای ضد رادار بعضا قادر به فرود آمدن برای سوختگیری نیست، از این‌رو باید در آسمان سوختگیری کند. حال آنکه بیرون آمدن لوله‌ای به منظور دریافت سوخت، اصلی‌ترین قابلیت این هواپیما را بی اثر کرده و هر راداری می‌تواند حضور این بمب افکن را در آسمان تشخیص دهد. B-2 پس از پایان سوخت گیری لوله‌ی مربوط را به گونه‌ای در خود جای می‌دهد که هواپیما به شکل معمولی بازگشته و نمی‌توان اثری از سوختگیری روی آن یافت.
The Aviationist ویدئویی را از نحوه‌ی سوختگیری B-2 در آسمان و بازگشت این هوایپما به حال رادار گریز منتشر کرده که دیدن آن خالی از لطف نیست.
برد عملیاتی B-2 با سوختگیری در آسمان به بیش از ۱۸٫۵۰۰ کیلومتر افزایش می‌یابد، یعنی B-2 قادر است با یکبار سوختگیری در آسمان نیمی از محیط کره‌‌ی زمین را روی خط استوا طی کند. این قابلیت ارزش این بمب‌افکن غول آسا را بیش از پیش عیان می‌کند و از این‌رو است که ارتش آمریکا تنها ۲۰ فروند از این بمب‌افکن را در اختیار دارد.
