1. بیا با هم برقصیم!

آهنگ مورد علاقه فرزندتان را با صدای بلند توی خانه پخش کنید. سعی کنید آهنگ های ریتم داری را انتخاب کنید که کودک را به جست و خیز کردن تشویق کند. وانمود کنید که یک فیل هستید و با هم ادای فیل در بیاورید و یا حرکات یک شیر غران را تقلید کنید. راه رفتن و جست و خیز کردن با آهنگ های شاد ساده ترین بازی برای کودکان نوپاست که راحت می تواند از عهده آن بر بیاید. این بازی علاوه بر هماهنگ کردن حرکات کودک به توسعه تخیل او نیز کمک می کند.

 

2. بادکنک شادی

بادکنک جزو اسباب بازی های بسیار خوب برای بازی های داخل خانه است چون هم خیلی آرام حرکت می کند و کودک نوپای شما می تواند آن را دنبال کند و هم گرفتنش نسبتا آسان است. برای بازی با فرزند نوپای خود یک بادکنک رنگی را به آرامی به هوا بیندازید. حالا با هم بشمارید که چقدر طول می کشد بادکنک به زمین برسد یا اینکه از کودک بخواهید بادکنک را از هوا بگیرد. این بازی هم اعداد را به کودک معرفی می کند و هم در تقویت هماهنگی دست و چشم او مؤثر است.

البته یادتان باشد که بادکنک باد نشده حاوی لاتکس بوده و یک خطر بالقوه برای کودک محسوب می شود و ممکن است منجر به خفگی او شود. بادکنک هایی که می ترکند نیز همین خطر را برای کودک ایجاد می کنند. پس اگر موقع بازی بادکنک ترکید به سرعت تکه های آن را از زیر دست و پای کودک جمع کنید.

 

3. کی چی می شنوه؟

یه پتوی بزرگ رو پشت بام، حیاط، تراس و... پهن کنید یا روی یک زیرانداز توی پارک دراز بکشید و به صداهایی که در محیط اطراف تان می شنوید دقت کنید. پس از یک دقیقه از کودک بپرسید چه صداهایی می شوند و از او بخواهید که تا جایی که می تواند این صداها را تقلید کند. این بازی هم مهارت های توصیفی کودک را تقویت می کند و هم حس شنوایی او را توسعه می بخشد.

 

4. اگر می تونی منو بگیر

کودکان نوپا دوست دارند که کسی آن ها را تعقیب کند. هدف از این بازی این است که کودک بداند شما دارید تعقیبش می کنید و اگر گیرش بیندازید سفت بغلش می کنید یا غلغلکش می دهید. برای ایجاد تنوع می توانید ماسک شیر یا هر حیوان دیگری را به صورت تان بزنید و صدای او را نیز تقلید کنید. این بازی استقامت کودک شما را بیشتر می کند.

 

 

1. یکی مال تو، یکی مال من

دکمه‌ها، مداد رنگی، کشمش و...؛ شما می توانید هر چیزی را که قابل تقسیم کردن باشد، برای این بازی مورد استفاده قرار دهید. توده کوچکی از وسیله مورد نظر را جلوی کودک جمع کنید و از او بخواهید که آنها را میان خودش و شما تقسیم کند. قانون بازی چیست؟ یکی مال او و یکی هم مال شما. از همسر یا فرزند دیگرتان نیز بخواهید به شما ملحق شود تا کودک نوپا تقسیم کردن اشیاء میان سه نفر را یاد بگیرد. این بازی هم کودک را با احساس مسئولیت و مدیریت کردن آشنا می کند و هم یک آغاز خوب برای آموزش اعداد است.

 

2. بسکتبال داخل خانه

با استفاده از چند برگ روزنامه توپ های کوچکی درست کنید. پرتاب کردن این توپ های کاغذی خطر خاصی برای کودک ندارد ولی احتیاط شرط عقل است و بهتر است که وسایل شکستنی را از جلوی دست و پای کودک جمع کنید. اول بازی را این جوری شروع کنید که چه کسی می تواند توپش را دورتر پرت کند. وقتی کودک در این کار مهارت پیدا کرد سراغ بسکتبال بروید. یک سطل یا سبد کوچک کنار دیوار قرار داده و به نوبت توپ پرت کنید تا ببینید که چند بار می توانید توپ خود را گل کنید یا به عبارت دقیق تر آن را توی سطل یا سبد بیندازید. این بازی هم به شدت سرگرم کننده است و هم هماهنگی میان چشم و دست کودک را تقویت می کند.

 

3. تفاوت ها را پیدا کن

اغلب شما با این بازی که نمونه هایش در سایت های اینترنتی یا توی مجله ها و روزنامه ها پیدا می شود، آشنا هستید. اما این بار قرار است نوع متفاوتی از آن را انجام دهید. یک ظرف از انواع میوه ها تهیه کنید. حالا چند تکه موز را همراه یک تکه توت فرنگی توی بشقاب بگذارید و از او بخواهید که میوه متفاوت را پیدا کند. یا دو تا بیسکوئیت معمولی را لا به لای بیسکوئیت های شکلاتی بگنجانید و از فرزند نوپایتان بپرسید که کدام بیسکوئیت ها با هم فرق دارند. به مرور می توانید بازی را سخت تر کرده و از تصاویر رنگی یا اشکالی مانند مربع و دایره برای انجام این بازی کمک بگیرید. این بازی برای یاد دادن مفهوم «تشابه» و «تفاوت» کاملا ایده آل است.

 

4. با هم بریم پیک نیک

با آماده کردن یک ناهار ساده و بردن کودک به پارک می توانید روز معمولی تان را تبدیل به روز مهیج پیک نیک کنید. البته برای پیک نیک با کودکان واقعا لازم نیست که بیرون از خانه بروید. فقط کافیست یک زیرانداز توی بالکن یا کف پذیرایی بیندازید، توی ظرف های کاغذی غذا بخورید و از فلاکس یا قمقمه برای خودتان آب میوه، چای، یا حتی آب بریزید. چند مدل غذای انگشتی آماده کنید و کودک را تشویق کنید که وانمود کند توی قایق، در دامنه کوه یا توی جنگل است. این بازی خلاقیت کودک شما را به شدت تحریک می کند.

 

5. هر چیزی مال کجاست؟

با استفاده از مجلات قدیمی دکوراسیون، روزنامه و... عکس وسایلی را که توی خانه دارید پیدا کنید. این عکس ها را از مجله جدا کرده و جلوی دست کودک قرار دهید. مبلمان، تلویزیون، یخچال، اجاق گاز، تخت و هر وسیله دیگری که توی خانه پیدا می شود می تواند سوژه خوبی برای این بازی باشد. از کودک بخواهید عکس را دستش بگیرد و آن را روی همان وسیله ای قرار دهد که توی عکس می بیند.

 

6. بپا خیس نشی

وانمود کنید که فرش زیر پایتان رودخانه است. چند تکه روزنامه، مجله، حوله و یا بالش کف اتاق قرار دهید و وانمود کنید که آنها سنگ های کف رودخانه هستند از کودک بخواهید با پا گذاشتن روی آنها خودش را به آن طرف اتاق برساند. جوری که پایش توی آب (همان فرش کف اتاق) نرود و خیس نشود. این بازی نقش مهمی در افزایش تعادل کودک داشته و برایش هیجان انگیز است.

 

 

1. روز رنگ ها

یک بار در هفته یک رنگ به خصوص را انتخاب کرده و سعی کنید در همه امور روزمره از آن رنگ استفاده کنید. مثلا صبح که از خواب بیدار می شوید خودتان و فرزندتان لباس قرمز بپوشید. مربای توت فرنگی را برای صبحانه انتخاب کنید. بامداد قرمز یک دشت لاله بکشید. برای ناهار به کودک سوپ گوجه فرنگی بدهید و اگر بیرون می روید با هم تعداد ماشین های قرمز را بشمارید. این بازی برای کودکان بسیار جالب بوده و باعث می شود که زودتر رنگ ها را یاد بگیرند.

 

2. کارت حافظه

لازم نیست که کودک شما حتما در میان اسباب بازی هایش لوتو یا کارت حافظه داشته باشد تا بتوانید این بازی را انجام دهید. شما با استفاده از چند تکه کاغذ و تصاویری که از اینترنت دانلود کرده یا از مجله ها جدا کردید این کارت های حافظه را درست کنید و از کودک بخواهید تصاویر مشابه را با هم جفت و جور کند.

 

3. خط خطی

اگر با خودتان فکر می کنید که هر بار کاغذ و مداد رنگی به کودک می دهید باید یک نقاشی حسابی برای تان بکشد، سخت در اشتباه هستید. در این سن بچه ها از خط خطی کردن کاغذ با رنگ های مختلف لذت می برند و این کار می تواند تا یک ساعت یا بیشتر سرگرم شان کند. برای این کار چند تکه کاغذ سفید روی زمین بچسبانید و با استفاده از مداد شمعی و در کنار هم شروع به خط خطی کردن کاغذها کنید. اصلا در بند کشیدن یک شکل خاص نباشید و اجازه دهید کودک فقط از دیدن رنگ ها لذت ببرد.

 

4. مامان می گه...

اگر چه این بازی معمولا گروهی است اما انجام دو نفری آن هم می تواند برای کودک لذت بخش باشد. جلوی کودک بایستید و از او بخواهید جملات دستوری را که با عبارت «مامان می گه...» شروع می شود را اجرا کند. حالا به او بگویید: «مامان میگه دستت رو روی زانوت بگذار.» وسط این جمله ها چند تایی دستور بدون «مامان می گه» هم بگویید تا سرعت انتقال کودک را تقویت کنید. با دادن دستورهایی که به اعضای بدن کودک مربوط است مثل بلند کردن دست، بستن چشم، بیرون آوردن زبان و... می توانید نام اعضای مختلف بدن را نیز به فرزندتان بیاموزید و او را با کار کرد این اعضا آشنا کنید.

 

5. سرد و گرم

شیء خاصی را در جایی از خانه پنهان کرده و از او بخواهید که آن را پیدا کند. وقتی کودک به شیء مورد نظر نزدیک شد با صدای بلند بگویید «گرمه، گرمه». اگر خیلی نزدیک بود بگویید «داغه، داغه» و اگر از آن دور شد بگویید «سرده، سرده». اگر کودک حین بازی از پیدا کردن شیء مورد نظر نا امید شد دستش را بگیرید و با هم آن را پیدا کنید. این بازی را می توانید به بازی یافتن گنج در جزیره متروک هم تبدیل کنید و با این کار موجودیت اشیائی که دیده نمی شوند را به او بیاموزید.

 

6. کی همه رو می اندازه؟

این بازی ورژن ساده و کودکانه بولینگ است که نقش مهمی در تقویت مهارت های حرکتی کودک دارد. چند بطری پلاستیکی را در فاصله سه تا چهار متری کودک بچینید و به نوبت یک توپ نرم را به سمت بطری ها قل بدهید تا ببینید چقدر طول می کشد که بتوانید با انداختن توپ، بطری ها را از جای شان به زمین بیندازید. برای سخت تر کردن بازی آرایش توپ ها را تغییر داده یا آنها را دورتر ببرید. اگر می خواهید کودک شما حین بازی شمردن را نیز یاد بگیرد هر بار با صدای بلند تعداد توپ های افتاده و باقی مانده را اعلام کنید.

 

 

زمان بخش ویژه ای از زندگی هر کودکی است که نه فقط جنبه سرگرمی دارد بلکه برای توسعه خلاقیت و مهارت های جسمی و ذهنی کودکان حیاتی است. بازی کار اصلی بچه هاست که از طریق آن دنیای اطرافشان را کشف می کنند و از طریق بازی می توانند خلاقیت خود را بیشتر کرده و نکاتی را درباره رابطه اطرافیان شان و همچنین رابطه انسان با محیط یاد بگیرند.

 

هر کاری برای کودک می تواند جنبه بازی و سرگرمی پیدا کند از کشیدن یک کامیون اسباب بازی گرفته تا ردیف کردن جوراب ها و ... . به عنوان پدر یا مادر، شما مهم ترین و عزیزترین همبازی فرزندتان هستید و او از همان روزهای اول عمرش با نگاه کردن به صورت شما یا شنیدن صدایتان شروع به بازی کرده و دنیای اطراف را کشف می کند.

چطور می توانیم بهترین هم بازی برای فرزندمان باشیم؟ این نکات را از دست ندهید.

 

دنبال روی فرزند خود باشید

یک شیء، اسباب بازی با فعالیت را برای کودک تدارک ببینید و بعد منتظر شوید تا کودک بازی را شروع کند. شاید راهی که می رود درست نباشد و با آن وسیله خاص برای بازی دیگری مناسب است ولی بگذارید که فرزند شما یک شیوه نو برای بازی به شما بیاموزد.

 

به آرامی جلو بروید

این که به فرزندتان نشان دهید هر اسباب بازی چطور کار می کند، واقعا عالی است اما دست نگه دارید و به جای اینکه «به جای او بازی کنید» اجازه دهید خودش بازی کردن را تجربه و شیوه منحصر به فرد خود را خلق کند. فقط تا اندازه ای کمکش کنید که از ادامه بازی نا امید نشود.

 

سیگنال های فرزندتان را درک کنید

شاید مهارت های زبانی فرزند شما هنوز آنقدر تقویت نشده باشد که بتواند منظورش را کاملا به شما بفهماند اما شما با توجه به سیگنال های بدنی او، از چهره تا حرکات بدنش می توانید بفهمید که از کدام بازی ها لذت می برد و کدام بازی ها حوصله اش را سر می برند یا او هنوز آمادگی انجام شان را ندارد.

 

حواستان به محل بازی کودک باشد

آیا محلی که فرزند شما در آنجا بازی می کند مورد علاقه کودک و امن است؟ آیا سر و صدای بیش از حد ندارد یا چیزی در آن محل نیست که حواس کودک را پرت کند؟ آیا هر بازی از نقاشی کردن گرفته تا توپ بازی در این فضا قابل انجام است؟ قبل از اینکه کودک شروع به بازی کند به این موضوعات توجه کرده تا از هر گونه خطری پیشگیری کنید.

 

دوباره و دوباره بازی کنید

اگر چه انجام یک بازی یکسان برای چندین بار متوالی اصلا باب میل والدین نیست اما یادتان باشد که بچه ها با انجام چند باره یک بازی خاص سعی می کنند که در انجام آن مهارت پیدا کنند و استاد شوند. آنها وقتی به این مرحله می رسند احساس اعتماد به نفس زیادی پیدا کرده و برای یک چالش جدید آماده می شوند. پس دفعه بعد که خواستید یکی از اسباب بازی های کودک را که دیگر تحمل دیدنش را ندارید، تحمل کنید به نقش تکرار در رشد کودک فکر کنید.

 

بازی را با نیازهای فرزندتان منطبق کنید

اگر احساس می کنید کودک تان از بازی در محوطه بازی پارک و... ناراحت می شود یا می ترسد به این موضوع فکر کنید که چه عواملی در محیط وجود دارد که توجه او را جلب کرده یا باعث می شود برانگیخته شود. اگر سر و صدای محیط بازی زیاد است، شاید لازم باشد جای آرام تری را برای بازی کردن پیدا کنید تا خیال فرزندتان هم راحت تر باشد.