مبحث 89 طرح صالحين: «کاربرد اخلاق در رفع مشکلات رانندگی»

شاید شما عزیزان با من همنظر باشید در این مطالبی که میگم ولی شاید عده ای هم مخالف این دلایل من باشند بهرحال اینها واقعیت موجوده کشوره

 بسياري از ايرانيان در خارج از كشور زندگي مي كنند بر اساس ديده ها و شنيده ها تقريباً همه اين عزيزان در آنسوي مرزها بمانند يك شهروند محترم و با رعايت كامل قوانين رانندگي ميكنند .يكي از دلايل آن مي تواند جرايم سنگين و عدم اغماض پليس نسبت به اعمال خلاف باشد

بارها و بارها شاهد بوده ايم كه پليس بي تفاوت از خلاف رانندگان خاطي گذشته است .البته ساير دلايل بايستي توسط جامعه شناسان بررسي شود كه چرا با خروج از ايران به يك مرتبه همه ما تغيير مثبت مي كنيم!! يا به عبارت خودماني تر با كلاس مي شويم!! من فكر مي كنم با توجه به افزايش مبالغ جريمه ، هنوز اين مقدار بازدارنده نيست مخصوصا برای قشر مرفه کشورمون

نكته ديگري كه هميشه ذهن مرا مشغول كرده عدم رعايت قانون توسط خود پليس است!!!

بارها در برنامه كنترل نا محسوس ديده ايم براي ثبت تخلف يك خاطي و باصطلاح مچ گيري ، خود پليس عيناً همان خلاف ها را مرتكب شده ! آيا خط ممتد فقط براي رانندگان عاديست؟ آيا اگر پليس در منطقه مسكوني بيش از 100 كيلومتر در ساعت سرعت برود مشكلي ندار؟ 

نكته بعدي آموزش است

بسياري از ايرانيان فرزندان خود را قبل يا بعد از اخذ گواهينامه براي اينكه دست فرمانشان سفت بشود در اتوبان پشت رل مي نشانند!!!!!!!! حال آنكه در آلمان كساني كه مي خواهند در اتوبان رانندگي كنند بيش از دو ماه آموزش مي بينند . 
در خاتمه بايد گفت شهرهاي كوك و بزرگ فرقي ندارند .انفجار خودرها(بويژه پرايد) در همه شهرها كار را مشكل كرده .پائين امدن آستانه تحمل رانندگان در اثر فشارهاي اقتصادي و اجتماعي با چاشني ترافيك مي توانند عوامل تاثير گذاري باشند. 

كاش همانقدر كه براي خودمان حق و حقوق قائليم براي ديگران نيز بوديم . 

در ادامه پست قبلیم یک مطلب تکمیلی رو هم بگم که  به این فکر می کردم که ما ایرانی ها زمانیکه به خارج از کشور می رویم، به راحتی خودمان را با قوانین و فرهنگ رفتاری آنها هماهنگ می کنیم.

. به نظر بنده بی نظمی از لحظه ای شروع می شود که من پولی که بابت خودروی خریداری شده می پردازم را با نا رضایتی پرداخت می کنم و این نارضایتی از ارزش دریافتی در قبال ارزش (پول) از دست رفته ، در ناخودآگاه سوءِ اثر خود را می گذارد و در رفتار اثر خود را می نهد. 

یک سوال: چرا در کیش و قشم این بی نظمی در رانندگی کمتر به چشم می خورد؟ زیرا افراد ارزش بزابری را دریافت نموده اند و طبق اصل برابری، واکنش روانی آنها مطلوب تر بوده و رفتاری مناسب تر را به بار می آورد. 
در یک کلام، علت رفتارهای این چنینی که منجر به شکل گیری فرهنگ رفتاری هم شده است، ریشه در احساس عدم عدالت در جنبه های گوناگون زندگی ست که یک جا در رانندگی خود را نمایان می کند و جایی دگر در رفتار با فرزند و خانواده.

با سلام و تشکر بابت ایجاد این تاپیک

به نظرمن...

وقتی توی خیابون یا جاده اگه یه نفر باتجربه یا بی تجربه ازش خطایی سرزد که خطر تصادف نداشت >>>>

لازم نیست دستمونو بزاریم روی بوق یا شیشه را بدیم پایین و ناسزا بگیم..

اگه صبورباشیم  خودمون هم  کمتر اذیت میشیم چون وقتی گذشت میکنیم و رد میشیم دیگه چیزی نیست که ذهنمونو درگیر کنه

این نصیحتی هست که بابام بهم کرد و منم به حرفش گوش کردم و ضرر هم نکردم

چندروز پیش هم خدارا شکر گواهینامو بعد 10 سال عوض کردم >>>.

اگه  فرد برای رعایت حقوق دیگران هم که شده

 موقع رانندگی با گوشیش پیام نده ...یا باهاش صحبت نکنه..خیلی از مشکلات کمتر میشه...چون واقعا بعضیا یدفعه سرعتشونا کم میکنن یا اینکه حواسشون به جاده نیست...

البته عده ای هم که از مواد مخدر ویا مشروبات الکلی استفاده میکنن نمینونن کنترل خوبی روی ماشین داشته باشن ...وباعث خیلی از  مشکلات میشن 

ابراهیم دهباشیزاده راننده تاکسی ۷۱ ساله تهران 

این هم آدرس وبلاگ ایشون

http://taxiran.blogfa.com/

بنام خدا

بخش هائی از کتاب «سبقت در اخلاق آزاد» قسمت اول

در قسمتی از این کتاب آمده است:

به این آمار توجه کنید:
140 هزار کشته و 12 ميليون مصدوم و 500 هزار معلول،310 ميليارد تومان خسارات سالانه تصادفات رانندگي؛ آمار تصادفات 7 سال گذشته در ايران.
...آمار تصادفات رانندگي در کشور از کشته شدن 140 هزار و 933 شهروند طي 7 سال گذشته (از ابتداي 77 تا انتهاي 83) حکايت دارد و اين در حالي است که وقوع اين حوادث بيش از 12 ميليون مصدوم و 500 هزار معلول مادام العمر بر جاي گذارده است.
...هرساله در سراسر دنيا بيش از 50 ميليون نفر در اثر حوادث ترافيک مجروح و 2/1 ميليون نفر کشته مي‌شوند و با وجود اينکه ايران کمتر از يک صدم جمعيت جهان را به خود اختصاص داده، بيش از يک چهلم از حوادث ترافيکي را به خود اختصاص داده است. در ايران در گروههاي سني يک ماهه تا 50 ساله مهمترين علت مرگ، حوادث غير عمدي است و در راس همه حوادث، سوانح ترافيکي قرار دارد.
بنابراين گزارش، در حالي که ميزان بروز مرگ ناشي از حوادث مربوط به حمل و نقل در جهان20/8 درصد از کل مرگ و ميرها را به خود اختصاص مي‌دهد، در ايران اين ميزان 38 درصد است.

بنام خدا

بخش هائی از کتاب«سبقت در اخلاق آزاد» قسمت دوم

وزارت بهداشت در سال 1384 به صورت رسمي اعلام کرد: در ايران از هر 100 هزار نفر در طول سال، 275 نفر دچار سوانح رانندگي مي‌شوند. به طوري که 237 نفر از آنها بستري و 38 نفر مي‌ميرند.
...مطالعات گروه آمار سازمان پزشکي قانوني کشور نشان داد، ميانگين رشد سالانه ميزان فوتي‌هاي تصادفات رانندگي در 7 سال گذشته 7/3بوده است که به اين ترتيب در سال 1400 ميزان کشته شدگان حوادث ترافيکي به بيش از 58 هزار تن مي‌رسد.
در ارزيابي بار اقتصادي ـ اجتماعي ناشي از حوادث همواره بايد اين بدنه عظيم مورد توجه قرار گيرد. مجموعه بررسي‌هاي سال‌هاي 1379، 1380 و 1382 در ايران نشان داده که به ازاي يک مورد مرگ ناشي از حوادث و 13 مورد بستري، 100 مورد آسيب منجر به درمان خانگي، استراحت در منزل و ناتواني گذرا وجود دارد.
بررسي آمار نشان مي‌دهد تلفات اين گونه حوادث بيش از هر گروهي مربوط به طبقه جوان جامعه است. به طوري که بيش از 50 درصد موارد مرگ ناشي از حوادث را افراد 44 ـ 15 سال تشکيل مي‌دهند. بر اين اساس برآورد مي‌شود تنها در سال 1381، 2 ميليون سال عمر به علت مرگ‌هاي زودرس و عمر سپري شده با ناتواني، در نتيجه حوادث در کشور از بين رفته است که 105 هزار سال آن ناشي از مرگ‌هاي زودرس و 950 هزار سال آن ناشي از عمر سپري شده با ناتواني است

بنام خدا

همانگونه که همه میدانیم یکی از راه های نزدیک شدن به خدا ، خدمت کردن به مردم است و شاید بتوان گفت خدمت کردن در رانندگی هم می تواند یکی از مصادیق این نزدیکی به خدا باشد.

ابتدا  روایاتی در مورد ثواب خدمت کردن به دیگران را بخوانید، سپس خدمت کردن در رانندگی را بیشتر شرح  خواهم داد

به این روایت‌ها توجه فرمایند:  

قال رسول الله (صلی الله علیه واله وسلم) «ما فی امتی عبد الطف اخاه فی الله بشیء من لطف الا اخدمه الله من خدم الجنة»  ؛

هر کس در امت من مسلمانی را مورد لطف قرار دهد خدای سبحان خدام بهشتی را به خدمت او در می آورد. (منتخب میزان الحکمه. جلداول. صفحه 42)

«مَن اَعانَ مُۆمِناً نَفَّسَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنهُ ثَلاثًا وسَبعِیـنَ كُربَةً، واحِدَةً  فِی  الدّنیا وَ ثِنتَینِ و سَبعیـنَ كُربَة عِندَ كُرَبِـهِ العُظمى، قالَ: حَیثُ یَتَشاغَلُ النّاسُ بِأَنفُسِهِم»؛

(کسی که مومنی را کمک کند خدای عز و جل 73 گرفتاری از او بر طرف می کند؛ یکی در دنیا و 72 گرفتاری از گرفتاری های بزرگ قیامت.) (الکافی/2/199)

چه قدر ما نسبت به بهشت بی رغبت هستیم! چه قدر فرصت های خوبی را برای عاقبت به خیری از دست  می دهیم! ما که نه می توانیم ادعا کنیم نمازهای صحیح و واقعی داریم و نه روزه و نه... امّا از فرصت‌هایی که بهشت را برای ما تضمین می کند و یا از عقاب‌ها ایمن می کند به راحتی رد می شویم.

واقعاً با خود فکر کرده ایم کمک کردن به مردم چقدر وقت ما را گیرد یا چه اندازه به زندگی ما خللی وارد می کند که از این همه برکات آن صرف نظر می کنیم؟

ادامه در پست بعدی

بنام خدا

ادامه پست قبلی در مورد خدمت رسانی به مردم برای نزدیکی به خدا و....

خدمت رسانی در رانندگی

1- کمک به کسی که وسیلهء نقلیه او سوختش تمام شده و 4 لیتری به دست، منتظر خدمت همنوعان خودش است!

2- باران می آید، مردی با زن و بچه هایش کنار خیابان ایستاده اند، وسیله من هم جا دارد، مسیر من هم مستقیم است؛ آیا باز همّت نمی کنم بهشت را با یک نوک ترمز برای خود تضمین کنم؛ چه قدر بی همتّم!

3- وسیله ای وسط خیابان خراب شده و ماشین‌ها پشت سر یک لحظه از بوق زدن پشت سر او دست بر نمی دارند. چرا کسی پیدا نمی شود با یک دست گذاشتن پشت وسیلهء او خدمتی به او کند. آیا هیچ کس وقت کمک به دیگری ندارد؟ پس این همه وقت های تلف شده از کیست؟

4- «من حمل اخاه علی رحله بحثه الله یوم القیامة الی الموقف علی نافة من نرق الجنة یباهی به الملائکة»؛ هر کس مومنی را بر مرکب خود سوار کند در روز قیامت خدا او را سوار بر شتری از شترهای بهشتی می کند و نزد ملائکه به او مباهات می کند. (بحارالانوار، ج 7، ص 303، ح 61)

5- رعایت حال ضعیفان در مورد ضعیفان باید خدمت رسانی ویژه ای را مد نظر داشت. زیرا قوت و قدرت جوانی آن‌ها تمام شده و از این رو، عبور یک پیرمرد یا پیرزن از خیابان، بیش از یک جوان سالم طول می کشد. ضمن اینکه ترس از سرعت وسایل نقلیه برای این سالخوردگان تقریباً امری غیر ارادی است. این جاست که رانندگان با ایمان باید این مسئله را مورد توجه قرار بدهند و با حوصله ی بیش‌تری او را تحمل کند.

در روایت آمده است:

هر کسی فرد ناتوانی را در انجام کارهایش کمک کند خداوند او را امداد می کند و در روز قیامت فرشتگانی را مامور می کند تا او را در پیمودن راه های پر خطر قیامت یاری کند. پس او را از گودال های آتش چنان عبور می دهند که حتی دود آتش به او نرسد و از صراط می گذراند تا صحیح و سالم وارد بهشت نماید. (مستدرک الوسائل، ج 12، ص 402، ح 6)

بنابراین ملاحظه ی سالخوردگان جدای از اینکه وظیفه ای شرعی و اخلاق است، وظیفه ای عقلی نیز است؛ زیرا سالخوردگی و ضعف آن دوران شتری است که در خانه همه خوابیده است و روزی نیز ما حسرت قوت و توانایی روزهای جوانی و عزتمندی را خواهیم خورد. پس بیاییم حساب ویژه ای برای این گروه (که اتفاقا مایه برکتند و در روایات بزرگداشت آن‌ها ، بزرگداشت خدا دانسته شده و کسی که سالخورده را احترام نگذارد شیعه ندانسته اند) بازکنیم و درهنگام رانندگی وقتی پیرمرد یا پیرزن یا شخص ضعیفی را می بینیم گمان نکنیم او مانند جوان ترها سرحال است و می تواند به سرعت از خیابان عبور کند.

لازم است کمی به خود زحمت داده و پا را از روی گاز برداریم؛ زیرا انسان های سالخورده با دیدن ماشینی با سرعت بالا مضطرب می شوند. در نتیجه این صحیح نیست که با جسارت و سرعت از کنار آن‌ها عبور کنیم.

و در آخر اینکه اگر در بین راه مجروحی را دیدیم، بی تفاوت از کنارش عبور نکنیم و او را تا رساندن بیمارستان و پیدا کردن نزدیکانش همراهی کنیم.

و چه جامعه ای خواهد اگر این گونه عمل کنیم...

منبع: کتاب سبقت در اخلاق آزاد؛ نوشته محمد قربانی مقدم

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

بنام خدا

بخش هائی از کتاب «سبقت در اخلاق آزاد» قسمت سوم :

بجای ثواب کردن مردم را کباب نکنیم .

اظهار نظرهای بی جا

امیرالمومنین (علیه السلام) در نامه 21 در نهج البلاغه می فرمایند: «و لا تقل ما لا تعلم و ان قل ما تعلم و لا تقل ما لا تحب ان یقال لک»؛درباره ی چیزی که نمی دانی اظهار نظر نکن، هر چند میزان علم تو کم باشد (یعنی کمی علم را با پر گویی جبران نکن) و نگو آنچه را که دوست نداری درباره ی تو گفته شود.

در احوال مرحوم علامه طباطبائی صاحب تفسیر بزرگ «المیزان» آمده است: گاه از ایشان سوالی پرسیده می شد، امّا ایشان در جواب بلند می گفتند: نمی دانم.

منقول است که روزی مساله ی از قاسم بن محمد، یکی از فقهای بزرگ مدینه، پرسیده می شود که نمی تواند جواب بدهد. او به صراحت می گوید: نمی دانم.

به او اعتراض می کنند: برای مثل تو زشت است که بگویی نمی دانم. ایشان می گوید:به خدا اگر زبانم را از بیخ و بن بکنند، برای من بهتر است که درباره ی چیزی که نمی دانم، سخن بگویم.

اظهار نظرها بی جا از آنجایی که گاه اثرات تخریبی بسیار بزرگی به جای می گذارد بسیار مورد نهی واقع شده است به نحوی که از نظر قرآن کریم مهم‌ترین عامل گمراهی و کفر کافران، همین حدس و گمان های بی جا است که متاسفانه گریبانگیر بسیاری از ماست.

قرآن می فرماید: «و ما یتع الذین یدعون من دون الله شرکاة ان یتعون الا الظن و ان هم الا یخرصون».

پیامبر اعظم (صلی الله علیه واله وسلم) نیز می فرمایند:

«من عمل علی غیر علم کان ما یفسده اکثر ممّا یصلح»؛کسی که بدون علم کاری انجام دهد، آنچه خراب می کند بیش‌تر است از آنچه درست می کند.

اگر کسی نشانی خیابانی را بلد نیست با راهنمایی غلط ممکن است سوال کننده را به دردسر زیادی بیاندازد و این خود نوعی حق الناس است که موجب مسئولیت اظهارکننده می شود و باید در قیامت جوابگو باشد و همه می دانند که خدا ممکن است از حق خود بگذرد، امّا از حق الناس نمی گذرد؛ تا آنجا که در روایات متعدّد آمده است: وقتی کسی به شهادت می رسد، تمام گناهان او بخشیده می شود الا حق الناس

و باز می فرمایند:کسی که بدون بصیرت کاری را انجام دهد، مانند کسی است که در بیراهه حرکت می کند؛ هر چه تندتر به رود، بیش‌تر از مسیر دور می شود.

منبع: کتاب سبقت در اخلاق آزاد! ؛ نوشته محمد قربانی مقدم

ادامه در پست بعدی

بنام خدا

بخش هائی از کتاب «سبقت در اخلاق آزاد» قسمت چهارم :

و نیز امیرالمومنین (علیه السلام) می فرمایند: اگر جاهل ساکت باشد، مردم اختلاف نمی کنند.

به همین خاطر است که بزرگان ما احتیاط در اظهار نظر را سر لوحه خویش می دهند؛ مثلاً علامهء حلّی وقتی می خواست در درس فقه خود دراین باره بحث کند که آیا آب چاه به مجرد ملاقات با نجاست نجس می شود یا نه؟ و آیا حکم آن مانند آب جاری است؟

ابتدا دستور داد چاهی را که در منزل خودش است، پر کنند، بعد شروع کرد به بحث درباره ی این مسئله فقهی؛ زیرا می خواست علاقه و استفاده ی این چاه، کوچک‌ترین تأثیری در اظهار نظر و فتوایش در این مساله نداشته باشد.

این اظهار نظرها متأسفانه در جامعه امروزی در هر گوشه و کناری به چشم می خورد.یکی از مواردی که این مشکل را در آن به وفور می بینیم ، اظهار نظر در رانندگی است.

در احوال مرحوم علامهء طباطبائی صاحب تفسیر بزرگ «المیزان» آمده است: گاه از ایشان سوالی پرسیده می شد، امّا ایشان در جواب بلند می گفتند: نمی دانم.

اظهار نظر بی جا در رانندگی

1- در هنگام تصادف از روی حدس و گمان کسی را مقصر اعلام کردن. این کار،گاه موجب حق الناس می شود چون در نتیجه ی این اظهار نظر ممکن است دو طرف از خبر کردن پلیس صرفنظر کنند و خود به توافقی غیر عادلانه برسند.

2- وقتی کسی درباره ی تعمیر خودرو اطلاعات کافی ندارد از روی حدس و گمان کمک کردن نه تنها کمک نیست بلکه با توجه به احادیث ،ضرر بیش‌تری ایجاد می کند.

3- اگر کسی نشانی خیابانی را بلد نیست با راهنمایی غلط ممکن است سوال کننده را به دردسر زیادی بیاندازد و این خود نوعی حق الناس است که موجب مسئولیت اظهارکننده می شود و باید در قیامت جوابگو باشد و همه می دانند که خدا ممکن است از حق خود بگذرد، امّا از حق الناس نمی گذرد؛ تا آنجا که در روایات متعدّد آمده است: وقتی کسی به شهادت می رسد، تمام گناهان او بخشیده می شود الا حق الناس.

نکته: البته ذکر این موارد به معنی دریغ از راهنمایی و لو در حد وسع یا اطلاعات خویش نیست بلکه منظور آن است که مواظب باشیم به قول معروف به جای ثواب کردن مردم را کباب نکنیم.

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

منبع: کتاب سبقت در اخلاق آزاد! ؛ نوشته محمد قربانی مقدم

نهادینه نشدن فرهنگ رانندگی ضمن کورتر کردن گره ترافیک شهری می تواند ضربات جبران ناپذیری برفرهنگ عمومی وارد کند که این مساله بالا بردن روحیه پرخاشگری رانندگان، ایجاد نارضایتی و کلافگی در مردم، ائتلاف وقت و سرمایه مردم و زیر سووال بردن متولیان و مسئولان امر را به دنبال دارد.