كيفيت نفخ صور
در بيان كيفيت دميدن، آنچه از آيات و روايات اهل بيت (ع) استفاده مي‌شود اين است كه دميدن در صور از مسلمات اسلام است. در تفسير علي بن ابراهيم قمي (ره) روايتي نقل شده كه علامه مجلسي نيز آن را در جلد ششم بحار نقل كرده است: راوي مي‌گويد: «خدمت امام چهارم (ع) بودم. ايشان فرمودند: «وقتي كه هنگام برپا شدن قيامت فرا رسد، پروردگار عالم به اسرافيل دستور مي‌دهد كه در صور بدم، او در صور مي‌دمد و عالم هستي جان مي‌بازد و غير از حضرت اسرافيل هرآنچه در آسمان و زمين است به كام مرگ فرو خواهند رفت. سپس خداوند به او مي‌فرمايد: تو نيز جان به جان آفرين تسليم كن و اسرافيل هم جان مي‌دهد. پس از اين جريان در عالم هستي جز خدا كسي نمي‌ماند و خداوند در آن هنگام مي‌فرمايد: (لِّمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ)[1] « (وگفته مي‌شود) حكومت امروز براي كيست؟ براي خداوند يكتاي قهار است».
سپس خداوند اسرافيل را زنده مي‌كند و مي‌فرمايد: در صور بدم. پس از دميدن وي همه زنده مي‌شوند. عالم قيامت و صحراي محشر بپا مي‌شود و همه‌ي خلايق براي حسابرسي در محضر ربوبي حاضر مي‌شوند. راوي مي‌گويد: وقتي سخن بدينجا رسيد؛ امام شروع به گريستن كرد»[2].
پس از نفخه دوم، عالم سبات و حال خاموشي همگان در دنيا پايان مي‌پذيرد آنگاه مقدمات وقوع قيامت و بطلان دنيا و به عبارت ديگر اشراط الساعه كه قرآن در اين زمينه بسيار سخن گفته است يكي بعد از ديگري پيش مي‌آيد مثلاً لرزشهاي زمين، پاشيده شدن كوهها. تيره شدن ستارگان، سياه شدن خورشيد، اجتماع خورشيد و ماه و ساير علامات اشراط ساعت محقق گشته و آنگاه صورت دنياوي از همه اهل دنيا گرفته شده و دنيا مضمحل و فاني و باطل شده و عالم آخرت جايگزين دنيا خواهد شد[3].
[2] - معاد در قرآن، حسين مظاهري، صص 145-144
[3] - معاد از ديدگاه قرآن، حديث، عقل، حسين رباني ميانجي، ص 435
