حشر ضايع كنندگان نماز
عده‌اي در روز قيامت با دوستان ناباب و افرادي كه مورد غضب خداوند واقع شدند محشور مي‌شوند و با آنان در يك صف قرار مي‌گيرند. آنها كساني هستند كه نماز را ترك مي‌كنند يا آن را مي‌خوانند اما پس از خواندن ضايع مي‌نمايند.
در اين رابطه رسول اكرم (ص) فرمودند: «اي مردم نمازهايتان را ضايع نكنيد زيرا كساني كه نماز خود را ضايع كنند، روز قيامت حشرشان با اين چند طايفه خواهد بود و با آنها در يك صف قرار خواهند گرفت آنان قارون، هامان و فرعون خواهند بود. سپس فرمودند: بر خداوند لازم است كه آنها را با منافقين داخل آتش جهنم كند. بعد از آن فرمود: واي بر كساني كه نمازهاي خود را محافظت نكرده و آنها را ضايع نمايند. روش و سنت پيامبرشان را ترك كنند»[1].
و در جاي ديگر فرموده‌اند: «هر كس به نماز خود اهميت ندهد خداوند روز قيامت فرشته‌اي بر او مي‌گمارد تا وقتي كه محشور شد او را واژگونه بر روي زمين بكشد، و مردم تماشا كنند. حساب او را به سختي رسند و خداوند به وي نظر لطف و رحمت نكند، او را پاك و پاكيزه نگرداند كه براي او عذابي دردناك و سوزنده آماده شده است»[2].
و نيز وارد شده است كه: «كسي كه نماز خويش را سبك و ناچيز شمارد (روزي كه مردم محشور مي‌شوند و شفاعت پيامبر و ائمه (ع) شامل حالشان مي‌شود و از آب كوثر مي‌آشامند) شفاعت شامل حالش نمي‌شود و از آن آب نمي‌آشامد»[3].
باز چنين فرمودند: «روز قيامت تارك نماز دائماً بر عذابش افزوده مي‌شود و در حالي محشور مي‌گردد كه دستهاي او را به گردنش غل كرده‌اند و ملائكه از همه نوع، با گرزهاي آهنين و آتشين، بر سرو صورت او مي‌زنند و راه فراري از برايش نيست. در اين حال بهشت به او خطاب مي‌كند و مي‌گويد: اي تارك الصلواه! از من دور شو تو از من و اهل من نيستي. و جهنم خطاب به او كرده و مي‌گويد: نزديك بيا و در من جاي‌گير امروز ترا عذاب كنم، عذاب سختي در اين هنگام جهنم غضب مي‌كند و صيحه‌اي مي‌زند كه او بدون اختيار مانند تيري كه از كمان بيرون مي‌آيد با سرعت داخل آتش مي‌شود و با سر به ته جهنم در جايي كه قارون است سقوط مي‌كند كه او هم در پائين‌ترين طبقات جهنم است»[4].[5]
[1] - همان، ج 83، ص 14، ح 23
[2] - انسان از حشر تا دادگاه قيامت، نعمت الله صالحي حاجي آبادي، ص 101، به نقل از آثار الصادقين، ج 11، ص 124
[3] - بحارالانوار، محمدباقر مجلسي، ج 84، ص 241
[4] - انسان از حشر تا دادگاه قيامت، نعمت الله صالحي حاجي آبادي، ص 101، به نقل از مواعظه العدديه، ص 221
[5] - ر.ك. بحارالانوار، محمدباقر مجلسي، ج 83، صص 26-1
