إِنَّ الَّذینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ201وَ إِخْوانُهُمْ یَمُدُّونَهُمْ فی الغَیِّ ثُمَّ لا یُقْصِرُونَ202وَ إِذا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآیَةٍ قالُوا لَوْ لا اجْتَبَیْتَها قُلْ إِنَّما أَتَّبِعُ ما یُوحى إِلَیَّ مِنْ رَبِّی هذا بَصائِرُ مِنْ رَبِّکُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ203وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ204وَ اذْکُرْ رَبَّکَ فی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَ خیفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَکُنْ مِنَ الْغافِلینَ205إِنَّ الَّذینَ عِنْدَ رَبِّکَ لا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِهِ وَ یُسَبِّحُونَهُ وَ لَهُ یَسْجُدُونَ206
ترجمه آیت الله مکارم شیرازی :
(201) پرهیزگاران هنگامی که گرفتار وسوسه های شیطان شوند ، به یاد ( خدا و پاداش و کیفر او ) می افتند و ( در پرتو یاد او ، راه حق را می بینند و ) ناگهان بینا می گردند.
(202) و ( ناپرهیزگاران را ) برادرانشان ( از شیاطین ) پیوسته در گمراهی پیش می برند ، و باز نمی ایستند!
(203) هنگامی که ( در نزول وحی تاخیر افتد ، و ) آیه ای برای آنان نیاوری ، می گویند: «چرا خودت ( از پیش خود ) آن را برنگزیدی؟!» بگو: «من تنها از چیزی پیروی می کنم که بر من وحی می شود این وسیله بینایی از طرف پروردگارتان ، و مایه هدایت و رحمت است برای جمعیّتی که ایمان می آورند.
(204) هنگامی که قرآن خوانده شود ، گوش فرا دهید و خاموش باشید شاید مشمول رحمت خدا شوید!
(205) پروردگارت را در دل خود ، از روی تضرع و خوف ، آهسته و آرام ، صبحگاهان و شامگاهان ، یاد کن و از غافلان مباش!
(206) آنها که ( در مقام قرب ) نزد پروردگار تو هستند ، ( هیچ گاه ) از عبادتش تکبر نمی ورزند ، و او را تسبیح می گویند ، و برایش سجده می کنند.
