حشر متكبرين
در قيامت متكبرين و خودبينان در حالي محشور مي‌شوند كه به صورت مورچه‌هاي ريز درآمده‌اند. زير دست و پاي مردم لگدمال مي‌شوند، با خفت و خواري در دادگاه الهي محاكمه شده و با همان حال داخل جهنم مي‌گردند.
رواياتي در اين زمينه وارد شده كه نمونه‌هايي از آنها را نقل مي‌كنيم:
در حديثي از امام صادق (ع) آمده است كه: «متكبرين به صورت مورچه محشور مي‌شوند و در محشر معطل مي‌مانند مردم (مدت پنجاه هزار سال) آنان را لگدمال مي‌كنند تا وقتي كه خداوند متعال از حساب خلايق فارغ شود»[1].
قرآن كريم مي‌فرمايد: (...إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ)[2]
«كساني كه از عبادت من تكبر مي‌ورزند به زودي با ذلت وارد دوزخ مي‌شوند».
امام باقر (ع) مي‌فرمايند: «در جهنم كوهي وجود دارد بنام «صعدا». در آن كوه وادي و صحرايي مي‌باشد به نام «سقر». در آن وادي چاهي است بنام «هَبْهَبْ» (كه البته در آن چاه هميشه بسته است). هر وقت در آن را بردارند در اثر حرارت و آتش سوزان آن، صداي ناله و ضجه‌ي اهل دوزخ بلند مي‌شود. آن منزل متكبرين و جباران خواهد بود»[3].
و در روايتي ديگر از پيامبر (ص) راجع به منزل دائمي متكبرين آمده است كه: «در جهنم قصري است براي متكبرين، روز قيامت آنها را داخل آن مي‌كنند و در آن را برويشان مي‌بندند»[4].
آري اين است حشر و نشر متكبرين و خودبينان در دنيا، اين است منزل و جايگاه دائمي آنان در آتش جهنم. (نَعُوذُ بِاللهِ مِنْ هِذهِ المنازِلِ).
[1] - بحارالانوار، محمدباقر مجلسي، ج 70، ص 219، ح 11
[3] - بحارالانوار، محمدباقر مجلسي، ج 8، ص 297
[4] - محجه البيضا في تهذيب الاحياء، محسن فيض كاشاني، م 1091 هـ، تصحيح علي اكبر غفاري، مؤسسه الاعلمي للمطبوعات، بيروت 1403 هـ، ج 6، ص 215
