حشر شهداء
در روز قيامت در ميان صف‌ها، صف شهدا از ويژگي خاصي برخوردار است به طوري كه مورد توجه همه صف‌ها واقع مي‌شود. علاوه براين كه قرآن مجيد شهداي راه حق و حقيقت را هميشه زنده و متنعم به نعمت‌هاي خاص خداوند معرفي كرده، حشر آنها هم بصورت خاصي است.
اميرالمؤمنين (ع) در ضمن حديث طولاني حشر شهدا را چنين بيان مي‌كند: «سرانجام وقتي روز قيامت پديد آمد هر شهيدي در حالي محشور مي‌شود در حالي كه شمشير و صلاح خود را در دست دارد و خون از رگهاي بدن او مي‌ريزد البته رنگ آن، رنگ خون، بوي آن بوي مشك است. او با اين وضع به طرف عرصه محشر حركت مي‌كند. قسم به خداوندي كه جان من در قبضه اوست، حركت آنها چنان باشكوه است كه پيامبران خدا هنگامي كه شهدا را سوار بر مركب مشاهده مي‌كنند در برابر شكوه و عظمت و ابهت آنها و براي تكريم و تعظيم شان پياده شده تا آنها از ميان پيغمبران گذشته و بر تختهاي زرين خود در امنيت و آرامش مستقر مي‌شوند.
در آن روز، هر شهيدي تا هفتاد هزار تن از خانواده و بستگان و همسايگان و اهل محل خود را شفاعت مي‌كند به طوري كه همسايگان در آن موقع به خاطر اين كه ثابت كنند كدام يك نسبت به او، از ديگري نزديك‌تر بوده‌اند با هم مشاجره مي‌نمايند.
و بالاخره حضرت فرمودند: در پايان تمامي شهداء در كنار حضرت ابراهيم خليل الرحمن (ع) برخوان نعمت جاودانه بهشتي جاي مي‌گيرند و هر صبح و شام، لطف و عنايت خاص خداوند متعال را مورد نظر خود قرار مي‌دهند و دائماً از آن بهره‌مند خواهند بود»[1].
بلي هر شهيدي با هر وضعيتي كه به شهادت رسيده، در رستاخيز محشور مي‌شود. مثلاً اگر سرش را بريده باشند حشر او با بدن بي‌سر است! اگر در جبهه‌هاي جنگ شهيدي پاهاي خود را از دست داده باشد روز قيامت با بدني بي‌پا محشور مي‌شود. اگر يك دست يا هر دو دست خود را داده باشد در صحراي عرصات با همان بدن بي‌دست وارد مي‌شود و در آنجا حضور به هم مي‌رسانند و ...»[2].
[1] - بحارالانوار، ج 100، صص 14-13
[2] - انسان از حشر تا دادگاه قيامت، نعمت الله صالحي حاجي آبادي، ص 55
