معاد جسماني در قرآن
با اين اشاره به قرآن مجيد باز ميگرديم و به آياتي كه با صراحت به معاد جسماني پرداختهاند گوش جان ميسپاريم:
(وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لَّا رَيْبَ فِيهَا وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَن فِي الْقُبُورِ)[1]
«و اينكه رستاخيز آمدني است شكي در آن نيست؛ و خداوند تمام كساني را كه در قبرها هستند زنده ميكند».
(وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ)[2]
«(بار ديگر) در صور دميده ميشود ناگهان آنها از قبرها شتابان به سوي (دادگاه) پروردگارشان ميروند».
(أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ)[3]
«آيا انسان ميپندارد كه هرگز استخوانهاي او را جمع نخواهيم كرد ـ آري قادريم كه (حتي خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم».
(ضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ)[4]
«و براي ما مثالي زد و آفرينش خود را فراموش كرد و گفت چه كسي اين استخوانها را زنده ميكند در حالي كه پوسيده است، بگو همان كسي آن را زنده ميكند كه نخستين بار آن را آفريد، و او به هر مخلوقي دانا است».
(ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا)[5]
«پس شما را به همان زمين باز ميگرداند و بار ديگر شما را از آن خارج ميكند».
(وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ)[6]
«در آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)».
(يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ)[7]
«همان روز كه به سرعت از قبرها خارج ميشوند، گويي به سوي بتها ميدوند».
به هر حال آيات بالا همگي تعبيري جز معاد جسماني ندارند. همانگونه كه اشاره شد در قرآن آيات ديگري نيز به همين مضامين آمده كه همگي دليلي بر حشر جسماني ميباشند.