وضع پوشش انسانها در محشر
امام باقر (ع) فرمود: «وقتي روز قيامت رخ نمود خداوند همه انسانها را در بياباني كه محل گردآمدن همه انسانهاست برانگيخته در حالي كه آنها پابرهنه و عريانند»[1].
و در روايتي ديگر، مردي زنديق (بي‌دين) از امام صادق (ع) سوال كرد: «درباره‌ي مردم در روز قيامت به من خبر بده آيا آنها عريانند؟ حضرت فرمود: بلكه آنها بوسيله كفنهاشان محشور مي‌شوند. گفت در جايي كه كفنها پوسيده چطور چنين چيزي ممكن است؟ حضرت فرمود: همان كسي كه بدنهايشان را زنده نمود او كفنهايشان را از نو مي‌سازد»[2].
فاطمه زهرا (س) از پدر بزرگوارش رسول خدا (ص) سوال كرد: «وقتي انسانها از قبورشان خارج مي‌شوند آيا بر آنها كفني هست؟ حضرت فرمود: اي فاطمه كفنها پوسيده و بدنها باقي مي‌ماند، عورت مؤمنين پوشيده مي‌شود اما عورت كفار آشكار مي‌شود. فاطمه (س) عرض كرد اي پدر بزرگوار با چه چيزي عورت مؤمن پوشيده مي‌شود، حضرت فرمود: (با) نوري كه بقدري كه داراي تلالو و پرتو است كه اجساد آنها از شدت نور ديده نمي‌شود...»[3].
اين دو حديث بالا با هم معارضه‌اي ندارند زيرا بعضي بي‌كفنند و بعضي داراي كفن هستند.
از پيامبر گرامي در اين مورد آورده‌اند كه: آن روز بزرگ مردم به صورت پا برهنه و عريان و ناتوان از گورها بر مي‌خيزند، و از شدت حرارت سيلاب عرق از سر و روي آنان سرازير است، و به پرده‌ي گوش‌ها مي‌رسد. بانويي گفت: اي پيامبر خدا! چگونه مردم بدون پوشش و لباس برانگيخته مي‌شوند، آيا چشمشان به اندامهاي ديگري نمي‌افتد؟ فرمود: آن روز هركسي در انديشه‌ي گرفتاري و رهايي خويش است به گونه‌اي كه حتي به بدنهاي برهنه و عريان هم نمي‌نگرد، و آنگاه به تلاوت آيه: (لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ)[4]. پرداخت.[5]
[4] - عبس/ 37 (در آن روز هر كدام از آنها وضعي دارند كه او را كاملاً به خود مشغول مي‌سازد)
[5] - مجمع البيان، فضل بن حسن طبرسي، ترجمه علي كرمي، انتشارات فراهاني، تهران، 1380، ج 30، ص 856
