تاریخ خبر :1393/11/29-خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه میراث فرهنگی- سرانجام تلاش‌های دوستداران میراث فرهنگی، رسانه‌ها، دفتر توسعه محلی عودلاجان به بار نشست. نخستین درهای عودلاجان زده شد و توافق سه جانبه میراث فرهنگی، شهرداری و کسبه نتیجه داد. عودلاجان مرکز صنایع دستی شد.
کسبه می‌گویند هرچند که درها به دلیل استفاده از چوب بسیار گران بوده و مشکلات متعددی بر سر راه مرمت و بازسازی این بازارچه ایجاد شده بود، اما سرانجام تلاش‌ها نتیجه داد و بازارچه عودلاجان رونق گرفت.
عودلاجان با همت مرمت‌کاران جان می‌گیرد
برخی کسبه نیز از کنار کشیدن سازمان میراث فرهنگی خبر می‌دهند و اینکه بقیه راه به عهده شهرداری و کسبه واگذار شده است. با این وجود، مسئله اساسی رونق و ساماندهی بازارچه صنایع دستی این محله بود که اکنون به نتایج خوبی رسیده است.
گفته می‌شود که پایه‌های دروازه ورودی از پانزده خرداد به محله عودلاجان میانی نیز زده شده و امید می‌رود، به زودی رونق دوباره به این محله تاریخی که زمانی به محله سیاه معروف شده بود بازگردد.
عودلاجان سیاه تبدیل به مهمترین مرکز فروش صنایع دستی می‌شود
عودلاجان یا اودلاجان از محله‌های قدیمی شهر تهران، پایتخت ایران است. عودلاجان یکی از محلات قدیم تهران است که از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شرق به ری، از شمال به امیر کبیر و از جنوب به 15 خرداد محدود است و سه محله اصلی امامزاده یحیی، پامنار و ناصرخسرو را در بر می‌گیرد که از نظر تاریخی، به دلیل وجود بناهای تاریخی متعدد، بسیار غنی است.
این محله واقع در محدوده خیابان‌های پامنار (از غرب)، سیروس (از شرق)، چراغ برق (امیر کبیر) (از شمال) و بوذرجمهری (از جنوب) بوده‌است. که همراه با محله‌های ارگ، دولت، سنگلج، بازار و چالمیدان، تهران عصر ناصری را شکل می‌دادند. عودلاجان قدیم با 2619 خانه و 1146 دکان بزرگ‌ترین محله شهر و مرفه‌نشین بود.
محله عربها در گوشه شمال غربی محله عودلاجان، و کوچه شام بیاتی‌ها در شمال عودلاجان، کوچه خدابنده‌لو در غرب عودلاجان، همگی در محله‌های خوب و به اصطلاح سرآب قراردارند.
