سکوت

سکوت صدای گامهایم را باز پس می دهد 
 با شب خلوت به خانه می روم 
 گله ای کوچک از سگها بر لاشه ی سیاه خیابان می دوند 
 خلوت شب آنها را دنبال می کند 
و سکوت نجوای گامهاشان را می شوید 
من او را به جای همه بر می گزینم 
و او می داند که من راست می گویم 
او همه را به جای من بر می گزیند 
 و من می دانم که همه دروغ می گویند 
چه می ترسد از راستی و دوست داشته شدن ، سنگدل 
بر گزیننده ی دروغها 
 صدای گامهای سکوت را می شنوم 
 خلوتها از با همی سگها به دروغ و درندگی بهترند 
 سکوت گریه کرد دیشب 
سکوت به خانه ام آمد 
 سکوت سرزنشم داد 
 و سکوت ساکت ماند سرانجام 
 چشمانم را اشک پر کرده است 

                                                                                     مهدی اخوان ثالث