عيد آمد و ما خانه خود را نتکانديم

گردي نسترديم و غباری ننشانديم



ديديم که در کسوت بخت آمده نوروز

از بيدلي او را ز در خانه برانديم



هر جا گذري غلغله شادي و شورست

ما آتش اندوه به آبي ننشانديم



آفاق پر از پيک و پيام است ولي ما

پيکي ندوانديم و پيامي نرسانديم



احباب کهن را نه يکي نامه بداديم

و اصحاب جوان را نه يکي بوسه ستانديم



من دانم و غمگين دلت اي خسته کبوتر

سالي سپري گشت و تو را ما نپرانديم



ماننده ي افسون زدگان ره به حقيقت

بستيم و جز افسانه ي بيهوده نخوانديم



از نه خم گردون بگذشتند حريفان

مسکين من و دل در خم اين زاويه مانديم



طوفان بتکاند مگر اميد که صد بار

عيد آمد و ما خانه خود را نتکانديم