Quran in war front

After morning prayer at the corner of bund, I fell on the ground. No sooner had I my tired eyes still half-opened, an explosion voice surprised me. The guys went running to entrench behind the bounds, saying:”we are in an ambush…”

The enemy forces where rapidly advancing towards us. Gradually a grip on us was being tightened.

On one hand, our forces were very tired and needed to rest. On the other, our connection with our forces had been cut off and they did not have any weapon other than light guns.

پس از نماز صبح در گوشه ای از خاکریز ،خود را رها کردم و هنوز چشمان خسته ام نیمه باز بود که صدای انفجاری غافلگیرم کرد.بچه ها به سرعت در پشت خاکریزها سنگر گرفتند و گفتند:ما کمین خورده ایم…  .نیروهای زرهی دشمن در حال نزدیک شدن بودند.حلقه محاصره لحظه به لحظه تنگ تر می شد.

از یک سو نیروهای ما خسته بودند و به استراحت نیاز داشتند و از سوی دیگر ،ارتباط ما با نیروهای خودی قطع شده بود و غیر از سلاح های سبک مانند کلاشینکف،و آر پی چی اسلحه دیگری نداشتند.

The short bunds by the road were within the reach of enemy tanks. In this critical condition that every guy was doing his own business, I saw amazingly Gholam-Reza Salehi who paid no attention to these voices, sitting at a cornet, whispering calmly his pocket Quran which he had in his hands. I amazingly asked him:”o dear brother! Isn’t there any more important than reciting the Quran in this situation?

As he was smiling, he took a look at me and said:”Quran gives man peace and power (for without doubt in the remembrance of Allah do heats find satisfaction) Quran 13:28) and in this situation these are the only things I need to. in a moment ,he continued to recite and then kissed it and put it into his pocket on his chest. he later entered trench along with the guys. the shower of tank bullets was moment bye moment severer. all at once I saw him reaching the enemy’s tank, shot it and set it one fire. on setting this tank on fire, the road was nearly blocked and within few minutes some other tanks were stopped. the voice of Allah Akbar of guys were heard from every direction .Gholam-Reza once again made his R.P.G ready but prior to say Allah Akbar , a bullet struck his forehead .the last of his voice ascended his soul to his beloved almighty to earn the tranquility.

خاکریزهای کوتاه کنار جاده کاملا در تیررس تانک های دشمن قرار داشت.در چنین موقعیت خطیری که بچه ها هر یک به کاری مشغول بودند،با تعجب دیدم که غلامرضا صالحی بدون توجه به این همه هیاهو،در گوشه ای نشسته و در حالی که قرآن کوچکی در دست داشت،آرام آرام آن را زمزمه می کند.شگفت زده از او پرسیدم:”برادر عزیز،در این وضعیت ،کاری لازم تر از خواندن قرآن نیست؟” نگاهی به من کرد و با تبسم گفت:”قرآن به انسان آرامش و نیرو می دهد و من در این شرایط به این نیرو و آرامش نیاز دارم-الا بذکر الله تطمئن القلوب.دقایقی به خواندن قرآن ادامه داد و بعد قرآن را بوسید و در جیب روی سینه اش گذاشت و همراه با بچه های آر.پی.جی زن داخل شیار شد.باران گلوله های تانک ها ،لحظه به لحظه شدیدتر می شد.ناگهان غلامرضا را دیدیم که با یک حرکت،خود را جلوی تانک دشمن رساند و آن را هدف قرار داد و به آتش کشید.با توقف این تانک،تقریبا جاده مسدود شد و در عرض چند دقیقه تعداد دیگری تانک متوقف شدند.صدای الله اکبر بچه ها از هر سمت و سویی به گوش می رسید…

غلامرضا بار دیگر آر.پی.جی را آماده کرد ،ولی این بار قبل از فریاد تکبیر،گلوله ای هوا را شکافت و بر پیشانی بلندش نشست.صدای آخرین الله اکبر او روحش را به پرواز در آورد و در جوار الهی به آرامش رسید.