امروزه وضعیت مردم، خاصه شیعیان، متناسب با آمادگی آنان برای ظهور حضرت ولی عصر (عج) به سه سطح قابل تعریف است:
اکثریت قابل توجهی از مردم همه انرژی و توانشان را در حوزه کار و پرداختن به خانواده معطوف کرده و بسیار ضعیف و سطحی در حوزه شناسایی عصر و زمانه و اعتقادات دینی و مذهبی خود وارد شده اند و در خصوص مهدویت تنها به باور در وجود و حیات امام زمان (عج) خلاصه شده و معتقدند روزی ظهور خواهند کرد. چند جانبه نگری در میانشان جاری نیست و به این چرخه غافلانه از زندگی خو کرده و از حوادث اطراف و تاثیراتش بر زندگی ای که تعریف کرده اند غافلند.
دسته ای دیگر که ضمن پرداختن به حوزه کار و خانواده، بخش قابل توجهی از توانشان را صرف اعتقادات دینی کرده و سعی در رعایت نکات دینی و اعتقادی شان دارند. اما شناسایی عمیقی از عصر خود ندارند و در موضوع ظهور در این سطح قرار دارند که اگر حضرت ظهور کنند به استقبالش خواهند رفت. هرچند معتقد به رعایت دقیق احکام و فرائض دینی اند ولی در مقوله انتظار می لنگند و به هوش نیستند و درک از ظهور ناگهانی امام زمان (عج) برایشان آنقدر جدی نشده که آنان را به تبلیغ برای ظهور و دقیق شدن در اخبار ظهور وارد شده از معصوم (ع) بکشاند.
دو دسته ی عنوان شده در واقع، هنوز فرج خودشان را در فرج امام زمان (عج) نمی بینند.
دسته سوم عده قلیلی هستند که قدرت توازن در حوزه های مختلف کار و خانواده، شناسایی صحیح عصر و پرداختن درست به اعتقادات را داشته و مبلغین مهدوی در عصر حاضرند. منتظران عاشق، آماده و مخلص، دقیق در اخبار ظهور و مراقب اوضاع زمانه و فعال در عرصه مهدویت و آماده پیوستن در لحظه ظهور .
حال می خواهیم بدانیم که چگونه می شود این سطوح را جابجا کرد و تبلیغ مهدویت چگونه به جابجایی سطوح درونی ما بعنوان مبلغ و دیگرانی که تبلیغ در بین آنان صورت می گیرد خواهد انجامید؟
می دانیم که نظام هستی را خداوند بر لطف و مدد قرار داده و خود مددرسان و لطفش شامل حال تمام خلقت است. مومنی که می خواهد در مسیر تربیت دینی اش به کمال برسد چاره ای جز همخوانی با نظام خلقت و حرکت مطابق ضرب آهنگ آن ندارد و لطف حرکت به سمت خداوند نیز در خدمت به خلایق است که اکثریت احادیث و روایات ما را تشکیل می دهد. تعاون، اتحاد، همدلی،محبت، یاری رساندن به یکدیگر و بروز خلق و خوی رحمانی است که مورد تاکید قرآن مجید و مضمون و محتوی اکثر احادیث و روایات معصومین (س) را تشکیل می دهد. امر به معروف و نهی از منکر، تولی و تبری، زکات، خمس، دستگیری، عفو و بخشش، ایثار و جهاد و شهادت و همه و همه برنامه های اسلام در راستای تحقق این اصل و سرشت خلقت خداوند است و اگر دقیق شویم در نظام خلقت در همه جلوه هایش از جمادات، گیاهان، جانوران، و انسان، نظام اجتماعی، ادامه حیات، گردش و جنبش و همه و همه در گرو کمک رسانی عوالم مختلف به یکدیگر است.
یک نگاه کوتاه به نوع انسان از شکل گیری جنینی در رحم مادر تا تولد و آماده شدن برای زندگی در اجتماع انسانی به چرخه ای بزرگ از صدها نوع مدد رسانی برای زندگی کردن نیازمند است و اصلا بدون وجود یکی از آنان نظام رشد نوع انسان دستخوش اختلال و در نهایت متوقف می شود. همین مختصر کافی است که به ضرورت وجوب تبلیغ مهدویت و آمادگی برای ظهور حضرت بقیه الله بعنوان گامی برای رشد خود و دیگران در باورمان نقش بسته و به ضرورت انجام آن واقف شویم.
اکنون می خواهیم بدانیم چه چیزهایی مانع می شود که همه ندانند در عصر ظهور قرار دارند و چگونه می شود این درک را در بین همه توسعه داد ؟
چند جانبه نگری بطور عموم در همه انسانها جاری نیست یا همه انسانها چند جانبه نگر نیستند. نمی خواهیم بگوییم همه انسانها قدرت چند جانبه نگری ندارند و اندکی از آن برخوردارند؛ بلکه می گوییم که همه انسانها به این توانایی شان توجه نکرده اند. کافی است برای هر حوزه ای از وجودتان که به مسئله ای مهم مربوط است تعریفی متناسب با سطح ارتباطش به آن حوزه بعمل آورده و در آن حوزه به پیش بروید و پرداختن همزمان به این حوزه ها نه تنها مانع زندگی نمی شود بلکه دقیقا به حفظ زندگی و درست زندگی کردن می انجامد.
حوزه کار و خانواده، حوزه عصر و زمانه ای که در آن بسر می بریم و حوزه اعتقادات که ما را به فرازمان و فرامکان مرتبط می سازد و حقیقت ما را خارج از تعلقات و وابستگی های مقطعی و زودگذر به ما می نمایاند و تعلقات جاویدان و زائل نشدنی را نتیجه فعالیت صحیح ما معرفی می کند.
در داخل هر یک از این حوزه ها نیز حوزه های متعددی وجود دارد که پرداختن به یکی و غافل ماندن از دیگری ناکامی و نتیجه غلط از اقدامات را نمایان می سازد. در حوزه هایی که آثار فعالیت روزانه است و در همان روز نتایج اقدام انسان آشکار می شود، ناتوانی در برقراری توازن خیلی سریع به چشم می آید. برخی دیگر از فعالیت های ما هفته ها و برخی ماهها طول می کشد تا نتایج عمل به چشم بیاید. به عنوان مثال در حوزه کار و خانواده غافل شدن از یکی و یا حتی کم توجهی به یکی از این حوزه ها آثار نامطلوبش را بر زندگی فرد هویدا می سازد.
اما در حوزه اعتقادات نتایج برخی از غفلت ها بسیار دیر آشکار شده و حتی برخی از غفلت ها آثارش به پس از حیات زمینی انسان منتقل می شود. اگر ورود به این سه حوزه از سر ضرورت و نیاز درونی ما صورت می گیرد و ما بدلیل ساختار وجودی مان حتما و باید در این حوزه ها وارد شویم و اگر در هر حوزه ای وارد شدیم و بخواهیم از دیگر حوزه ها غافل نشویم و در هر سه حضور داشته و همزمان در هر سه حوزه فعال باشیم باید بتوانیم توازن همزمان را در تمامی حوزه های مرتبط با حقیقت وجودمان برقرار کنیم، باید بتوانیم چندجانبه نگری را در خود تقویت کنیم و یاد بگیریم که پرداختن به یکی از آنان حتما مترادف غافل شدن از دیگری نیست. نتیجتا با دانستن رمز دوری از غفلت و برقرار ساختن توازن در حوزه های پیش گفته می توانیم امیدوار باشیم تا از این سفر سر به سلامت بدر بریم.
عزیزان! همانطور که ما به هوا محتاجیم و بدون آن حیات ما غیرممکن است، همانطور بدون امداد رشد ما و تعالی ما غیرممکن است. ما محتاج به امداد خداوند، چهارده معصوم (ع) و سایر مقربین درگاه احدیت هستیم. ما باید برای اموراتمان از آنان امداد بگیریم و رمز و ادامه تعالی ما نیز مدد رسانی ما به یکدیگر است. دیگرانی که گردش اموراتشان و رشد و تعالی آنان در گرو و امداد ما گذاشته شده و بالعکس.
این زنجیره ی امداد از حضرت حق تا ملائک و انبیا و اوالیای الهی و تا پایین ترین مرتبه خلقت ادامه دارد و رمز رشد و سعادت ما و حتی سرعت دادن به حرکت خویش به سمت حق تعالی در گرو امداد رسانی بیشتر به دیگران است و بهترین مددرسانی، تبلیغ پیرامون ظهور حضرت بقیه الله (عج) و گسترش این فکر در سطوح غافل جامعه است. به یقین می دانیم که با ظهور حضرت ولی عصر (عج) اجتماع سراسر اضطراب و خشونت و جنگ بشر در عصر کنونی به جهانی بدون جنگ و خونریزی و در صلحی پایدار تبدیل خواهد شد و انسانها در وحدت و یگانگی و آرامش و برخوردار از انوار ملکوتی و در سایه رحمت امام همام (عج) زندگی پر ثمری خواهند یافت و دامنه این آرامش حتی فراتر از زندگی انسانها به سایر موجودات نیز خواهد رسید.
با توجه به این معانی بر می گردیم و می بینیم که در فرا راهمان مردم هم چنان در همان سه سطح قرار دارند و متاسفانه اکثریت قریب به اتفاق در دو دسته غافل از عصر ظهور قرار دارند و روبروی ما یک راه قرار دارد که ما را به حضرت حق راه می برد و ما را به امام زمانمان پیوند می زند و سبب می شود که بیشتر مدد بگیریم؛ و آن راه تبلیغ آمادگی برای ظهور است که به عبارت دیگر مددرسانی به دیگران است. ما با این کار انرژی بالقوه و سر به مهر آنان را می توانیم آزاد نماییم. این کار ما شبیه انفجارهای کوچکی است که به کمک هم برج بلند غفلت را در بین شیعیان فرو می ریزاند.
اقدام به تبلیغ شما عزیزان سبب می شود که خدای ناکرده شیعیان را در وضعیتی قرار نمی دهد که با ظهور ناگهانی امام زمان (عج) آنان را بدون آمادگی در دام شبهه انگیزان و شیاطین قرار دهد. با این کار هم سطح آمادگی را برای ظهور گسترش می دهید و هم راه را برای ظهور هرچه نزدیکتر امام زمان (عج)فراهم می سازید و هم خودتان را به قرب حق خواهید رساند انشالله.
عزیزان دست بجنبانیم که ظهور نزدیک است.
منبع : http://www.b-entezar.ir/
