آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنا، کالیفرنیا، به لطف هنر باستانی ژاپنی اریگامی، برنامه‌ای جدید مربوط به آینده در تکنولوژی cutting-edge فضاپیماها دارد.
این پروژه محصول افکار "برایان تریز" (Brian Trease)، مهندس مکانیک در JPL که مدت زیادی است به فرم هنر ژاپنی و اریگامی (Origami) علاقه‌مند می‌باشد. او از محققان داوطلب در دانشگاه بریگهام یانگ در پروو، یوتا، و هم‌چنین دانشجوی دکتری "شانون زیربل" (Shannon Zirbel) و استاد "لری هاول" (Larry Howell)، در انجام این مطالعه و بررسی اثر ترکیب تکنیک‌های تاشوی اریگامی در اجزای فضاپیما استفاده کرده است.
مهندس مکانیک برایان تریز، در مقاله‌ای منتشر شده در وب سایت NASA تحت عنوان "نیروی خورشیدی، سبک اوریگامی" می‌گوید "این یک تقاطع منحصر به فرد از هنر، فرهنگ و فن آوری است. ممکن است شما فقط به چشم یک هنر باستانی به آن نگاه کنید، اما مردم هنوز هم قادرند با ابزار ریاضی چیزهای جدید اختراع کنند." او اشاره کرد که در 40 سال گذشته، مردم دنیا در پژوهش‌های جدی ریاضی مشغول به استفاده از پتانسیل‌های فن آوری اریگامی می‌باشند؛ به عنوان مثال می‌توان به کیسه هوا و مهندسی بافت انسانی اشاره کرد.
کاربرد اصلی هنر تا زدن کاغذ در این پروژه، متمرکز در پانل‌های خورشیدی است، که در حال حاضر با یک فن ساده و یا چین آکاردئون مانند قابل پیاده سازی است. در مقایسه با آن، اریگامی پیچیده‌تر تریز، انتگرالی برای ساختار مکانیکی خواهد بود.
مزایای استفاده از اریگامی روشن است: یک پنل خورشیدی که بتواند به پایین چند تا زده شود تا در یک فضای فشرده جا شود، به سادگی کارآمدتر است و می‌تواند در یک قطعه در موشک پرتاب شود؛ بعد از آن به محض ورود، فقط نیاز است تا پنل‌های آن باز شود و برای این کار هیچ مونتاژی توسط فضانوردان مورد نیاز نخواهد بود.
