بهلول خود درباره راز سلامتی و تندرستی اش می گوید: «نسبت به بقیه مردم خیلی کمترمریض می شوم… به دود محتاج نیستم، خوراکم را از روی طب الرضا می خورم…
بگذارید تاریخش را برایتان خلاصه کنم؛ خلاصه اش این است که خلفای عباسیه از بس که به حیات خود پابند بودند که صحیح و سالم باشند، هر کدام در پایتخت خود یک دکتر اروپایی دائمی داشتند که هر وقت محتاج شدند به او مراجعه کنند. مأمون هم یک دکتر داشت.
وقتی که امام رضا(علیه السلام) را ولیعهد خود کرد، یک روز در مجلس مأمون، امام رضا (علیه السلام) با آن دکتر روبه رو شدند.
آن دکتر از ایشان پرسید: «جدّ شما با اینکه تصدیق طبابت کرده و گفته: «العلم علمان علم الابدان و علم الادیان» پس چرا در طب کتابی ندارد؟ و خدایتان در قرآن چرا در باره طب چیزی نگفته؟»
امام رضا (علیه السلام) جواب دادند: «خدای ما همه طب را در قرآن در یک کلمه گفته: کلوا و اشربوا و لا تسرفوا. اگر کسی به این کلمه عمل کند، بیمار نمی شود و به طبیب هم احتیاج پیدا نمی کند. و جدم فرموده: المعدة بیت کل داء و الحِمیَة رأسُ کل دواء؛ شکم مایه درد است و پرهیز مایه دوا.»
مأمون گفت: «خیلی خوب است که شما این را یک کمی بسط بیشتری بدهید.» امام رضا (علیه السلام) قبول کردند و رساله ای در طبابت نوشتند و به مأمون دادند و او منتشر کرد. این رساله به «رساله ی ذهبیّه» مشهور شد و شاید الآن هم در بعضی از کتاب فروشی های مشهد پیدا شود. من «رساله ی ذهبیه» امام رضا (علیه السلام) را از بر دارم و یک عمر است که به دستورات آن عمل می کنم، مخصوصاً دستوری را که حضرت درباره وعده های غذایی به مأمون دادند و از این بابت خیلی کم گرفتار مرض می شوم و حالم خوب است.»
شیخ بهلول هرگز چای نمی خورد. شیخ در این باره اشاره به داستانی دارد که ناپلئون فرانسوی به مردم کشورش گفت:اگر می خواهید بر مردم مشرق زمین تسلط پیداکنید، باید چای را در آنجا رواج دهیم تا آن مردم به چای معتاد شوند... شیخ می گوید: وقتی من این داستان را شنیدم 6 ساله بودم، همانجا استکان چای خودم را به زمین زدم و شکستم و از آن تاریخ تا الان چای نخوردم .
گذشته از این ویژگی ها روزه داری و اهمیت به آن از جمله رموز طول عمر وی محسوب می شود. شیخ در تمام مدت سال بجز روزهای حرام روزه می گرفت . فقط در یکی دو سال آخر عمر ، بعد از تصادفی که برای وی رخ داد بر اثر ضعفی که بر وی مستولی شد بعضی از روزها از روزه گرفتن خوداری می کرد. بهلول معتقد بود که بیش از دو وعده غذا در طول روز خوردن چیزی مهمل و زائد است.
سید عباس موسوی مطلق در زمان بهلول درباره تغذیه ایشان می گوید: غذا خوردن او بسیار شگفت انگیز بود چرا که در طول عمر طولانی خود چیزی جز ماست و برخی از میوه جات آنهم به صورت کم میل نفرموده اند فقط زمستان شلغم و در تابستان انار به آن اضافه شده است و معتقد بر این است که ماست تمام نیاز بدن را تامین می کند در تمام میهمانی ها که معظم له را دعوت می کنند غذاهای رنگارنگی تهیه می کنند که ایشان همیشه و درهمه حال به نان و ماست خود اکتفاء می کنند.
نویسنده: حسین پورافضلی
